Een productie van de Finse band Burntfield; collega’s van Nightwish, Huminoita, The Rasmus of Darude? Volgens bijgevoegde sheet noemen de Finnen zich ‘Melodic Rockers’: vier man sterk, twee gitaristen, bas en drum, aangevuld met een gast op toetsen en een strijkje. Alle ingrediënten om dus iets veelzijdigs te creëren. En dat is ook wel gelukt, gezien de diversiteit in stijlen, die op het vier nummers tellende ep-tje is samengevoegd: Van AOR, Ska-achtige dingetjes tot aan jazzy uitstapjes, het trekt allemaal aan het luisterend oor voorbij.
De band bestaat sinds begin 2013 en brengt met “Cold Heat” zijn tweede ep uit. Burntfield is dus eigenlijk nog niet zo lang bezig. Het is dan ook goed voorstelbaar, dat het potentieel voor het schrijven van eigen materiaal nog verder tot wasdom kan/zal moeten komen. Momenteel klinken de mannen als de meeste DWDD muziekitems (aanstormende bands), die elke weekdag aan ons voorbij trekken. Door die bril bekeken, zouden ze tussen het niveau dat daar wordt gepresenteerd zeker geen slecht figuur slaan. Echter mijn DWDD kwalificatie betekent zeker ook dat er ruimte is om te groeien bij het componeren van eigen materiaal.
De mannen kunnen prima met hun instrumenten overweg. Bij Q+A en How Lucky trekken een paar lekkere gitaar-/toetsmomenten voorbij, die de aandacht weten te trekken. Bij Q+A komt dan onbewust de naam van Barclay James Harvest bovendrijven, evenals bij How Lucky, waar ook nog een toefje Caravan te ontwaren is. Hierbij moet dan wel worden aangetekend, dat dit dan wel eigentijdser klinkt als genoemde ‘oude-doos’ referenties.
Burntfield heeft, zoals veel bands, last van een zwakke zang, zowel solo als tijdens de koortjes. En, helaas voor Burntfield, heeft zwakke zang nu eenmaal de neiging het muzikale totaalbeeld snel negatief te beïnvloeden. Hier is dus ook nog wel wat werk aan de winkel. Draai je de ep af op de huiskamerinstallatie, dan valt mogelijk ook de onbalans met de ‘backing vocals’ op. Die zitten naar mijn smaak iets te hard in de mix. Tijdens aanvullende luisterbeurten achter de pc viel dat overigens niet zo op.
Samenvattend: de ep laat een band met potentieel horen met een paar lekkere toetsen-/gitaarcombinaties. Als ze er in slagen de zwakheden in zang weg te werken en in hun composities verder groeien, dan kan het zeker zijn, dat we nog het nodige van deze Finse Noormannen gaan horen!
Clemens Leunisse