CaamoraDVD

Onze vriend Clive Nolan is – gelijk zijn postuur – gewend zaken groot(s) aan te pakken.

Van zijn uiterst ambitieuze project “She” is naast een dubbel cd dan ook een dvd verschenen met de volledige live-uitvoering van “She”. De opnames daarvan vonden plaats op 31 oktober 2007 in het mooie en sfeervolle Wyspianski Theatre te Katowice (Polen). Dit theater heeft al meer dan eens dienst gedaan als platform van dvd producties.

De dvd start met een videoclip van Overture, indringend en met passie gebracht door Agnieszka Swita, de nieuwste vocale vlam van Clive Nolan. Het is alsof haar ogen dwars door je beeldscherm je huiskamer in branden. Enig charisma kan haar nu al niet ontzegd worden. Dat beloofd wat. Met The Storm begint de live-uitvoering van “She”. Je kan goed zien dat de ‘acteurs’ in kwestie niet gewend zijn aan hun nieuwe rol. Natuurlijk kennen we Clive Nolan headbangend en verscholen achter zijn toetsenborden, maar niet als frontman in een rockopera compleet in jagersuniform, net als Alan Reed trouwens. Al kennen we de laatste natuurlijk als ‘voorzanger’ van Pallas. Hetzelfde, maar dan andersom, geldt voor de muzikanten Mark Westwood (gitaar), John Jowitt (basgitaar) en Martin Bowen (gitaar). Met name de eerste twee zien we niet vaak rustig zittend op een stoel om hun instrument te bespelen. Ik had toch wel een kwartiertje nodig om aan dit tafereel te wennen. Dat had ik helemaal niet met Scott Higham (o.m. Shadow Keep en Pendragon). Wat een fenomenale drummer is dat. Je kan zichtbaar zien dat hij er erg veel plezier in heeft.

Het grote probleem met “She” is dat de rockopera erg veel tekst heeft. Er is dan ook maar spaarzaam ruimte voor instrumentale stukken die het geheel meer in balans zouden brengen. Heel af en toe is er een toetsensolo van Richard West (Threshold), maar dan hebben we het ook gehad. Alles staat en valt dan ook met de vocale kwaliteiten van de vier zangers en zangeressen.

Met alle respect, maar ik zie Clive Nolan liever achter zijn toetsenborden, alhoewel zijn zang me absoluut niet tegenvalt. Helaas ontbeert de man podiumpresentatie en acteertalent. Ik had dan ook graag gezien dat de componist van het geheel zelf achter de toetsen had plaatsgenomen i.p.v. Steve Williams en dat de rol van Leo was uitbesteed aan pakweg Damian Wilson. Hoe anders wordt het wanneer in Rescue voor het eerst Christina Booth (Magenta) acte de presence geeft. Ze is een welkome afwisseling na (te) lang tegen Nolan en Reed aangekeken te hebben. Ofschoon ik zelf niet zo’n fan van haar ben, is haar bijdrage aan “She” een erg goede. Helaas is haar rol niet van lange duur, omdat zij al vrij vroeg in het verhaal sterft. Opvallend is dat de zang in de live-uitvoering kwalitatief hoogstaand en naadloos gelijk is aan die van de studio uitvoering op cd. Ik betrap me er zelfs op te denken aan playback, hetgeen dus niet zo is. Foei!

In Judgement betreedt hoofdrolspeelster Agnieszka Swita voor het eerst het toneel om daar vanaf dat moment bijna niet meer van te verdwijnen. Het moet gezegd worden dat er vanaf dat moment wat gebeurt. Het is een uitstekende zangeres met veel talent en uitstraling, niet in het laatst vanwege haar rijzige gestalte. Qua stemgeluid zit ze vrij dicht tegen Tracy Hitchings aan, alleen is haar Engels nog niet helemaal vrij van accent. Ook heeft ze soms de neiging wat overdreven te articuleren.

Het verschil in presentatie en acteertalent wordt pas goed zichtbaar in Shadows, waarin Swita en Nolan een duet zingen. De wat houterige Nolan tegenover de zeer expressieve Swita. Dit slotnummer van Act 1 is overigens wel een van de mooiste composities van “She”.

In Act 2 trekt Swita het initiatief meer naar zich toe en wordt haar rol in het verhaal ook belangrijker. Ze blijft een imponerende verschijning en maakt “She” vrijwel in haar eentje. Ook stijgt haar zangprestatie in Cursed en het zeer meeslepende Resting Place, het hoogtepunt van Act 2, tot grote hoogten. De uitvoering wordt perfect in beeld gebracht. Het is goed te zien dat Metal Mind Productions hiermee inmiddels de nodige ervaring heeft opgebouwd. De live uitvoering wordt afgewisseld met filmbeelden die nogal goedkoop en simpel lijken. Aan alles is te zien dat er budgettaire beperkingen waren. Desalniettemin is het maximale bereikt met de middelen die voorhanden waren.

Als extra op de dvd is er nog een aardige documentaire van The Making Off She te vinden. Rode draad daarin zijn Clive Nolan en Agnieszka Swita, die vertellen over hoe de productie in de afgelopen jaren tot stand is gekomen. Opvallend is dat het Engels van Agnieszka Swita nu wel accentloos is. Ik vind het grappig te zien hoe beiden als ‘ de schoonheid en het beest’ braaf naast elkaar zitten. Afwisselend komen ook nog muzikanten, uitvoerenden en het Poolse productieteam aan het woord. Leuk om een keer af te spelen maar meer ook niet.

Naast de uitgave met een enkele dvd is er ook een uitgave met een dubbel-cd/dubbel-dvd. Kan je maar niet genoeg krijgen van de meer dan twee uur “She” op deze dvd, dan vind je daarop nog meer extra beeld- en geluidsmateriaal.

Ondanks de wat kritische noten neem ik toch diep mijn hoed af voor hetgeen Clive Nolan heeft neergezet. Hij is absoluut grensverleggend bezig geweest en dat verdient groot respect. Ik vermoed wel dat het bij een eenmalig project zal blijven. Het heeft hem immers erg veel tijd en energie gekost.

Hans Ravensbergen