CafeineAlbum

Cafeine is een relatief onbekende band uit Frankrijk. De band werd opgericht in 1991 door gitarist Patrick Jobard en toetsenist Christophe Houssin. Na een aantal demo’s en veel optredens in Frankrijk werd in 1994 het debuutalbum “La Citadelle” uitgebracht. Op 16 april 1994 opende Cafeine voor Pendragon tijdens de Europese Final Frontier-tour in Bercy, Parijs. Dit opende voor Cafeine de deur naar een contract met Musea. Eind 1996 verscheen het minialbum “L’or des indes” waarna de band ging werken aan een heus conceptalbum. Bezettingswisselingen en tijdgebrek zorgden ervoor dat dit conceptalbum nu pas klaar is.

De muziek van Cafeine is theatraal, pure tachtiger jaren symfo en natuurlijk voornamelijk Franstalig. Het openingsnummer Hubble bevat veel goede fusion-elementen, waarbij de afwisseling tussen toetsen en gitaarsoli in positieve zin opvalt. Het lange L’or Des Indes is een afwijkende versie van de 1996 uitvoering. Meer Britse symfo (invloeden van met name Pallas en de vroege Marillion) en goed gitaarwerk die regelmatig aan het onderschatte maar uitstekende Arrakeen doen denken.

In zowel Voler En Eclat als in Les Conquerants wordt de zang verzorgd door Pierre-Yves Theurillat van de Zwitserse band Galaad (die we kennen van het album “Premier Fevrier” uit 1996). Voler en eclat kent weer de typisch Britse Marillion / Genesis-achtige muzikale invloeden waarbij de vocale kwaliteiten van Pierre-Yves prima zijn te noemen, terwijl de samenzang met de collega’s van Cafeine zelfs mooi is. Het gitaarwerk is fel en ritmisch en tal van heerlijke toetsensoli knallen door de speakers. Les Conquerants is een rustige ballade die fraai wordt neergezet door band en zanger. In het vijfde nummer, het krachtige Don Juan, wordt de zang verzorgd door oude rot Christian DeCamps van de legendarische Franse 70’s symfoband Ange. Door de zang van Christian en de Genesis-achtige invulling heeft dit nummer een onmiskenbaar gevoel van deja-vu. Dus terug naar de tijd dat bands als Ange, P.F.M., Eloy en Alquin konden wedijveren met de groten uit de Britse symfoscene.
Atomik is een fusion / jazzyachtig nummer waarin de afwisselend gesproken en gezongen gedeelten worden verzorgd door Julie Vander. Zij is lid van de experimentele formatie Magma. Persoonlijk vind ik dit een geweldig nummer met zijn felle gitaarstukken, snelle toetsensoli en diepgravend geëxperimenteer. De zanger van de Franse progband Hauteville komt ook in twee nummers langs. In het lange Alexandre laat Cyril Grimaud horen dat hij tot de top van Frankrijk gerekend mag worden. Muzikaal leunt dit nummer op de negentiger jaren-progbands zoals Tiles, Threshold en Shadowland. Goede afwisseling tussen stevige gitaargerichte delen en rustige pianostukken. Tegen het eind van dit nummer wordt het scheurende gitaarspel een paar keer smaakvol afgewisseld met Allan Holdsworth-achtig fusionspel en prima toetsenpartijen. Helaas wordt het nummer aan het eind te snel weggedraaid. Het slotstuk Cathedrale kent een stuwende opening die refereert aan Dream Theater ten tijde van “Awake”. Stevige prog-invloeden, goed opgebouwde gitaarmuren en een mooi middeleeuws tussenstuk. Hier is de prachtige zang van het Minimum Vital duo Sonja Nedelec en Jean Baptiste Ferracci perfect op zijn plaats. Een kerkorgel luidt het slot van de CD in en een fraaie combinatie van heftige gitaarsoli en snel drumwerk sluit de CD op waardige wijze af.

Gerard Augustijn