California Guitar TrioAlbum

Waarom een cd bespreken van een trio dat de zoveelste akoestische cd heeft afgeleverd en weinig te doen heeft met progressieve muziek? Daar kan ik maar één antwoord op geven: zij verdienen het!Californian Guitar Trio (CGT) bestaat sinds jaren en hebben een mooie staat van dienst opgebouwd. Zo hebben zij vijf cd’s op hun naam staan en daarmee bouw je toch wel wat ervaring op. Het trio leerde elkaar kennen bij een seminar van Robert Fripp in Engeland (1987). Zij besloten toen de krachten te bundelen en optredens te boeken. Zo reisden zij de gehele westkust van Amerika af en dat varieerde dan ook van cafés tot  grote zalen. Het grappige aan de naam California Guitar Trio is dat geen van allen werkelijk uit Californië komen. Lams komt uit België, Moriya uit Japan en Richards als enige uit Amerika (Salt Lake City).

In 1993 zag het debuutalbum “Yamanashi Blues” van CGT het licht. Deze werd in 1995 opgevolgd door “Invitation”. In dat jaar werd er getoerd met King Crimson. Daarna werd het wat stil rond het trio maar zijn zij wel permanent op pad geweest om hun muziek te etaleren. Zo hebben zij met grote namen samengewerkt als Tony Levin en Pat Mastelotto (King Crimson)en werden er enige live-cd’s opgenomen. Het jaar 2002 zou voor het trio een belangrijk jaar worden. Er werd een contract met InsideOut Music ondertekend en met medewerking van Levin en Mastelotto resulteerde dat meteen in een cd getiteld “CG3+2”.

Met het uitbrengen van de compilatie “The First Decade” wordt dan ook gememoreerd aan de voorafgaande jaren en cd’s. Negentien nummers komen over het voetlicht en dan merk je wel op dat dit supertrio prima op elkaar is ingespeeld. De stijl varieert van country tot jazz invloeden omlijst met een bluesvariatie alsmede Spaanse gitaarklanken.

Van tijd tot tijd wordt er een electrische gitaar(synthesizer) ingezet. Met name Train To Lamy Suite (filmmuziek ‘Once Upon A Time In The West’) is alleraardigst weergegeven. De eerste helft van het nummer bevat een snelle gecompliceerde ritmiek om halverwege te veranderen in een schitterende ballade. Dat behelst toch wel enige klassieke kundigheid en durf. Je zou zeggen dat negentien liedjes van gemiddeld twee minuten vervelend gaan overkomen maar dat is bij dit trio absoluut niet aan de orde. De nummers zijn verschillend van aard en door de variatie van stijlen haakt het geheel goed in elkaar. Je kunt het niet vergelijken met de mooie akoestische ballades van Steve Hackett (Bay Of Kings). De composities van CGT zijn toegankelijker en zeker niet dromerig of zwevend van aard. Behalve dan het mooie Above The Clouds. De gecreëerde sfeer komt in de buurt van David Sylvian en de akoestische Steve Morse en ademt een totale rust uit. Invitation en Happy Time In Fun Town zijn live gespeelde nummers en klinkt als een klokje alhoewel de laatste een samenraapsel van akkoorden lijkt.

Een luistergenot is deze compilatie van California Guitar Trio zeker. Als ik het beukwerk van Dream Theater of Threshold eens moe ben, dan zal deze cd zeker zijn weg vinden naar mijn cd-laatje. Laat je niet misleiden door de inbreng van alleen maar akoestische gitaren. De composities hebben de snelheid van een TGV en de kans dat je daarbij in slaap sukkelt is minimaal.

Ruud Stoker