CamelAlbum

Camel: een band die een geluid heeft dat een schoolvoorbeeld is voor (nagenoeg) instrumentale, melodieuze symfo / prog met een nadruk op het samenspel tussen toetsen en gitaar. In dit geval dus oudere Camel waarin het allemaal draait om de chemie tussen gitarist Latimer en toetsenist Bardens. Niet alleen qua spel maar ook qua composities aangezien op de 2 kortere nummers Aristillus (toetsengedomineerd) en Spirit Of The Water (ballade) na, welke respectievelijk door Latimer en Bardens zijn geschreven, maar liefst 4 stukken gezamenlijke composities zijn. Muziek waarin beide heren volop de ruimte hebben gecreëerd om hun muzikale kunnen te laten horen.Mooi voorbeeld daarvan is het laatste nummer Lunar Sea: een inleidend rustig gedeelte gedomineerd door zwevende string-synths, gevolgd door een lekker fel groovende band waarover Latimer het hoofdthema speelt. Vervolgens krijgt Bardens de ruimte om een mooie trage synth-solo te laten horen. Latimer’s antwoord daarop is misschien wel 1 van zijn felste gitaarsolo’s. Op de climax daarvan wordt het inleidende thema weer opgepakt met daar onder door weer die karakteristieke strings uit het begin.

Chord Change is wat dat betreft andere koek: een erg tricky nummer met al zijn maatwisselingen en wederom naadloos samenspel tussen Bardens (sfeervol op Hammondorgel) en Latimer. Echter de grote ster in dit nummer is toch wel drummer Andy Ward. Zijn bijdrage aan het oeuvre van Camel wordt over het algemeen onderschat maar zijn lichtvoetige spel stuwt, samen met bassist Ferguson, de rest van de band regelmatig naar grote hoogten.

Another Night is ook weer zo’n typisch Camel-nummer waarin, na het korte gezongen gedeelte, het weer allemaal draait om dat puike samenspel. Niet dat het nu overdreven technisch is wat we allemaal horen (hoewel menig muzikant zich in dit stuk zal verslikken) maar het gemak waarmee het allemaal gespeeld wordt blijft indrukwekkend.

De productie van het album is glashelder te noemen hoewel het voor moderne oren misschien allemaal wel wat zwaarder had gemogen. Maar het scala aan geluiden dat bijvoorbeeld Latimer uit zijn gitaar weet te halen en Bardens’ analoge toetsenwerk (veel Hammond-orgel, string-synths en voor de fanatiekelingen in het slotakkoord van Air Born zelfs nog Mellotron) zijn sfeerbepalend op dit album, wat in zijn geheel een goede introductie is in Camel’s oudere materiaal.

Christian Bekhuis

Lees ook Joop Klazinga’s column over de Deluxe Editie 2009