Camel

Stationary Traveller (Remaster)

Info
Uitgekomen in: 1984 (2004)
Label: Decca (heruitgave: Camel Productions)
Website: http://www.camelproductions.com
Tracklist
* 1984 versie
** 2004 heruitgave
In The Arms Of Waltzing
Frauleins (2:17) ** 
Pressure Points (2:10) * 
Refugee (3:47)
Vopos (5:32)
Cloak and Dagger Man (3:55)
Stationary Traveller (5:34)
West Berlin (5:10)
Fingertips (4:29)
Missing (4:22)
After Words (2:01)
Long Goodbyes (5:14)
Bonus track:
Pressure Points [extended mix] (6:14) **
Haydn Bendall: Fairlight synthesizer
Paul Burgess: drums, percussie
Mel Collins: saxofoon
Andy Latimer: gitaar, fluit, zang
David Paton: basgitaar
Chris Rainbow: zang
Ton Scherpenzeel: toetsen, piano, accordeon
A Nod And A Wink (2002)
Rajaz (1999)
Coming Of Age [live] (1997)
Harbour Of Tears (1996)
Never Let Go [live] (1992)
Dust And Dreams (1991)
Pressure Points [live] (1984)
Stationary Traveller (1984)
The Single Factor (1982)
Nude (1981)
I Can See Your House From Here (1979)
Breathless (1978)
A Live Record (1978)
Rain Dances (1977)
Moonmadness (1976)
Music Inspired By 'The Snow Goose' (1975)
Mirage (1974)
Camel (1973)

[Voor info over de 2009 heruitgave / remaster scroll naar beneden]

Voor de bespreking van dit album moeten we terug naar het jaar 1984. Het jaar waarin Nederland geregeerd wordt door het eerste kabinet Lubbers. Feyenoord wint dat jaar onder leiding van Johan Cruyff de dubbel, zowel regisseur James Cameron als acteur Arnold Schwarzenegger breken door met hun Terminator film en ook Indiana Jones and the Temple of Doom komt in de bioscopen. Queen brengt het album “The Works” uit en de nummers Radio Ga Ga en I Want To Break Free worden wereldwijd een hit. De koude oorlog is in dat jaar nog steeds een feit. Berlijn wordt verscheurd door een metershoge muur die het rijke westen en het arme oosten van elkaar scheiden. Over dit laatste feit gaat het album dat Camel in dat jaar uitbracht: “Stationary Traveller”.Op 13 augustus 1961 werd de Duitse muur opgericht en bewaakt door de DDR. De muur, ruim 43 km lang, liep dwars door Berlijn en trok ruw families en vriendschappen uit elkaar. Vele Oost Duitsers probeerden naar het rijke westen te vluchten. Zo’n vlucht was duur en zeer gevaarlijk. De muur werd door de Oost-Duitse grenspolitie zwaar bewaakt. De strenge bewakers maakten van elke beweging een foto. De muur was voorzien van prikkeldraad en de West-Berlijnse kant was vanaf de Oost-Berlijnse kant nauwelijks te benaderen door de aanleg van mijnenvelden.

“Stationary Traveller” gaat over ontsnapping in de brede zin van het woord. De muziek bevat een knappe onderhuidse spanning, een licht broeierig gevoel maakt zich van je meester wanneer je dit album beluistert. Het past perfect bij de tijd waar het album over gaat. Het album gaat instrumentaal van start met Pressure Points; dreigende toetsen en een prachtige splijtende gitaarsolo zijn de hoofdingrediënten. De toon is direct gezet.

Refugee verloopt lekker up-tempo wat hoofdzakelijk wordt veroorzaakt door de toetsen van Ton Scherpenzeel (Kayak). De zang van Andy Latimer is ingetogen en warm. Het gitaarspel zit prachtig door het nummer heen verweven, maar domineert het nummer nergens. De intro van Vopos is één van de mooiste stukken van het album. Je hoort alleen dreigende toetsen, maar ze zijn niet alleen dreigend, ze doen ook heel emotioneel aan. Je ziet de grauwe wachtposten van de DDR helemaal voor je, terwijl grote schijnwerpers met hun felle lichtbundels de donkere nacht doorklieven op zoek naar beweging. Die onderhuidse spanning blijft het nummer heel goed vasthouden. De gitaarsolo’s van Latimer hebben een mooie lichte galm en geven het nummer een meerwaarde. Up-tempo staccato toetsen vormen de basis van Cloak And Dagger Man. Het nummer gaat over een ontsnapping over de muur. Dit nummer ademt heel goed iets jachtigs uit. De zangstem van Chris Rainbow is een stuk feller dan die van Latimer en dat past perfect bij het nummer. Het refrein is fantastisch en bezorgt me overal kippenvel. Ton Scherpenzeel krijgt hierin optimaal de ruimte om zijn kunnen te etaleren. Op zijn Prophet synthesizer speelt hij een fantastische vingervlugge solo waarbij je niet kan stilzitten. Een waar hoogtepunt!

De rust wordt met het instrumentale Stationary Traveller helemaal teruggebracht. De akoestische gitaar en de panfluit van Andy Latimer vormen een prachtig duet. Het tempo gaat wat omhoog en Latimer speelt een heerlijke en emotionele gitaarsolo die minuten lang aanhoudt. Fantastisch! Fingertips is een rustige ballade met mooi ingetogen zang van Andy Latimer en uitstekend saxofoonwerk van Mel Collins (speelde ook met onder andere King Crimson, Dire Straits en Roger Waters).

Missing en After Words zijn beide instrumentaal. In het eerste bespeelt Latimer alle instrumenten. Het nummer is mooi up-tempo en heeft een goede wisselwerking tussen solo’s op gitaar en toetsen. In After Words is alleen onze landgenoot Ton Scherpenzeel met rustig spel te horen. Long Goodbyes is een prachtige afsluiter met mooie zang van Chris Rainbow en een fantastische gitaarsolo van Andy Latimer, de man die zo zijn stempel heeft gedrukt op de symfonische rock en tot op heden een inspiratie is voor vele gitaristen en bands. Het album wordt goed afgesloten, het nummer doet dan wel wat triest aan, toch laat het je met een goed gevoel achter en dat is belangrijk na zo´n emotionele rit. Terwijl ik dit schrijf is het album al ruim 20 jaar oud en de Berlijnse muur viel op 9 november 1989. Je zou denken dat deze feiten het album dubbel gedateerd maken, maar niets is minder waar. De productie is om door een ringetje te halen en de hele plaat staat als een huis. Daarnaast houdt dit album een stuk belangrijke geschiedenis in stand. Persoonlijk vind ik dit één van de allerbeste Camel albums. Mocht je het album nog niet in je bezit hebben, dan zou ik je aanraden daar snel verandering in te brengen. Door de leeftijd van het album, ligt-ie bij veel winkels voor een prikkie.

Maarten Goossensen

Aanvulling bij de Esoteric remaster van 2009

Nu was Camel’s “Stationary Traveller” reeds in 2004 opnieuw gemasterd en op de markt gebracht, deze versie is niet meer verkrijgbaar, dus is de Esoteric remaster, uitgekomen in september 2009, erg welkom.

Ik vind deze remaster werkelijk een openbaring. Ik ken de oorspronkelijke cd-uitgave, maar Esoteric heeft de plaat werkelijk tot grote hoogte gebracht. De vroegere cd-uitgave liet de opener Pressure Points verdrinken in een grote poel van ruis, maar daarvan is hier niets meer te horen. En dat geldt voor alle tracks. Solo’s komen helderder uit de verf en de typisch jaren ’80 synthesizers en drumgeluiden klinken lekker fout. En wat is dat eigenlijk een lekker basloopje, daar in Cloak And Dagger Man!

De bonusnummers zijn ook een welkome aanvullingen. Ik heb begrepen dat In The Arms Of Waltzing Frauleins oorspronkelijk de opener van de plaat had moeten zijn, maar ik ben blij dat dat niet gebeurd is. Vreselijk nummer! Toch ben ik blij dat het als bonustrack is toegevoegd, soms zijn platenmaatschappijen écht slimmer dan artiesten.

Ik ben nog blijer dat de langere, al van de liveplaat “Pressure Points” bekende langere uitvoering van Pressure Points op de cd staat. Fans van Camel roepen al jaren schande van het feit dat Decca in 1984 het nummer zo kortwiekte, maar ik vind het eigenlijk wel een goede keuze. Ik vind weliswaar de langere versie beter, maar het had de impact en de kracht van de oorspronkelijke plaat geen goed gedaan.

Hoe je er ook naar kijkt, de remaster van “Stationary Traveller” is een meer dan welkome remaster, en tezamen met “The Single Factor”, die eveneens broodnodig eerherstel nodig heeft, een welkome aanvulling op jouw cd-collectie!

Markwin Meeuws

Koop bij bol.com

Send this to a friend