CannataAlbum

‘Wanneer gij de wereld verlaat, komt gij in dat, waaruit de wereld gemaakt is’ (Jacob Boehme)

Toen ik de vorige Arc Angel / Cannata schijf beluisterde had ik niet het vermoeden dat er, voor Jeff Cannata begrippen, zo snel een opvolger gereed zou komen. Ik nam zelfs aan dat het fantastische, maar zeer ondergewaardeerde “Tamorok” de zwanenzang zou zijn van de multi-instrumentalist en zanger. Maar goed “Mysterium Magnum” heeft desondanks die gedachte het levenslicht gezien en gelukkig maar, want dit is er weer één in de traditie van ‘vakmanschap meesterschap’.

Het ‘Mysterium Magnum’ is een door vrijdenker Jacob Boehme (1575-1624) ontwikkelde theorie – geïnspireerd op het bijbelboek Genesis – dat er een chaos heerst waaruit kwaad en goed ontstaat, maar ook licht en duisternis, leven en dood, vreugde en leed, zaligheid en verdoemenis. We hebben dus te maken met een muzikant die het filosoferen niet vreemd is. En bij het verkennen en overschrijden van opgedrongen muzikale grenzen maakt hij gebruik van zijn natuurlijke menselijke drang om te perfectioneren. Alleen al de presentatie van deze cd bijvoorbeeld is een opvallende. De blauw-groenige hoes bereidt je voor op een verblijf in een mystieke en opwindende wereld die je een kleine zestig minuten in de ban houdt. Met een boekje voorzien van aantrekkelijke foto’s en illustraties is de buitenkant uitmuntend voor elkaar.

Dan waar het eigenlijk om draait, de muziek. Mid-tempo songs zijn onmiskenbaar het handelsmerk van Cannata. Binnen die context gebeurt er muzikaal zoveel dat het uitnodigt om de hoofdtelefoon op te zetten en de verborgen schatten in de muziek te ontdekken in de fijnste tradities van progrock, melodieuze (pomp)rock en AOR. De teksten houden het midden tussen politiek bewust, maatschappij kritisch, uiteraard spiritueel en luchtig romantisch.

Openingstrack Spirit Of The Four Winds zet onmiddellijk de raadselachtige toon met een gesproken overweging en daarna barst het voor fans bekende Cannata geluid los. Altijd melodieus met de inbreng van veel keyboards en gedreven gitaarspel dobberend op een afwisselende ritmische zee van slagwerk. Veel gebruik van piano, maar de man spreekt de volle potentie van zijn toetsenarsenaal aan. Met solo’s, die ruim uitgewerkt zijn en niet persé voor de hand liggen. Cannata is ook nog eens een excellente zanger en zo te horen een echt studiodier, want alles klinkt uitgebalanceerd en tot in de finesses uitgewerkt. Ten slotte is daar het Oosterse element dat wordt toegevoegd aan de muziek en daarmee heb je het raamwerk te pakken van Cannata’s kunstuiting. Kali Allah is akoestisch en kent weer een mooi gedragen intro. Opgesierd met een toetsensolo maakt dit tot een klein groeibriljantje. 4:17 (California) wordt vormgegeven met inzet van de akoestische gitaar, een lichtvoetig liefdesliedje, met toetsenwerk dat licht doet denken aan het werk van Jeff Wayne. King Of The Mountain is een oud stuk van Arc Angel, dat behoorlijk ruikt naar Asia, voorzien van gedreven pianospel.

Het progressieve en behoorlijk complexe werkstuk Somewhere Beyond The Sun, geschreven samen met maatje Michael Soldan (Arc Angel en Jasper Wrath) zal The Flower Kings, Karmakanic & Proto-Kaw fans aanspreken. Van hetzelfde hoge niveau haast ik mij om er aan toe te voegen. Het betekent ook een vette knipoog naar de band Jasper Wrath (waarin Cannata drums speelde). Kenners weten dat James Christian (bekend van House Of Lords) hierin de zang verzorgde. De originele leden Jeff Batter en Bob Giannotti maken deze mini-reunie tot een hele interessante.

Als je het oppervlakkig bekijkt mag AOR dan wel de basis vormen voor Cannata, maar in vergelijking met voorgaande albums is bij deze plaat sowieso meer gekozen voor een progressieve en (gelukte) experimentele attitude. Wanted: Dead Or Alive, van oorsprong wederom een Arc Angel nummer, is in de zuiverste pomprocktraditie van pakweg Le Roux of noem ze maar op. Dan kom ik weer op de filosofische inslag, de zoektocht naar de waarheid en wie we zijn als mensen op het indrukwekkende Tears Of America. Een voorbeeld van dat dit album een donkere kant kent.

Natuurlijk kun je de mening toegedaan zijn dat het elektronische French wat misstaat op dit werk, maar ik vind het zelf wel op een vreemde manier passen bij het spirituele en zweverige karakter van “Mysterium Magnum”. Is het dan allemaal goud wat er schittert? Nou, Reprise: Kali Allah is naar mijn smaak overbodig. Maar dit is slechts een kleine schoonheidsfoutje dat in het grotere geheel niet overmatig storend aanwezig is.

Onbegrijpelijk dat deze (heldere) zelfgeproduceerde schijf in eigen beheer moet worden uitgebracht. Natuurlijk moeten de nummers op je inwerken, dat is vaak zo met muziek die beklijft. Het wordt hoognodig tijd dat Cannata niet langer in het progverdomhoekje zit, maar dat de kwaliteiten van de man voor eens en altijd duidelijk mogen zijn. Houd je van technisch vernuft, melodie, hoogstaande composities en teksten die inspireren, dan kun je geen excuus meer verzinnen om voorbij te gaan aan Cannata’s “Mysterium Magnum” en is elke minuut die je dit meesterwerk niet gehoord hebt voor eigen risico. Ben je na beluistering nog niet verzadigd probeer dan de klassieker “Images Of Forever” uit. “Mysterium Magnum” eindigt zeker in mijn top tien van dit jaar!

Ton Veldhuis