CathuboduaAlbum

Deze Belgische band bestaat sinds 2013 en heeft als eerste wapenfeit in 2016 een ep uitgebracht en later  in 2019 een debuut cd. Vanaf de oorsprong produceert de band een mix van symfonische, klassieke en folkloristische metal. Een van de oprichters en drijvende motivatoren binnen die band was in die beginperiode violiste Katrien van den Hurk, maar zij haakte ergens 2018 af om zich volledig op een ander project te storten. Ondertussen blijven de andere bandleden trouw aan elkaar, behalve de drummer, die vervangen werd door Harald Bouten. De nieuwe vioolspeler is Arvid Vermote.

Het thema van het album is een verzameling van de belevenissen uit het leven van een Gallische oorlogsgodin, met daarin zowel haar opkomst als ondergang. We leren hoe deze oorlogsgodin moet omgaan met hoge verwachtingen, kracht, dromen, verloren liefde en een ongeneesbaar schuldgevoel. De band heeft zichzelf vernoemd naar die oorlogsgodin: Cathubodua.

Krachtig, agressief, orkestraal en dynamisch is de muziek op “Interbellum”. In de basis ligt een fundament van symfonische metal dat lijkt op bands als Nightwish, Eluveitie, Epica en een vleug Acient Bards. De connectie met de deze drie, vier bands is nooit ver weg, hoewel Nightwish er op dit album bovenuit springt. Dat is vooral te bemerken in Will Unbroken, dat ook nog eens de match treffend maakt op vocaal gebied met onze landgenote Floor Jansen. Maar ook Foretelling, dat een connectie maakt met de invloed van Troy Donockley binnen de Finse band. Niet specifiek via zijn gespeelde instrumenten, maar wel door het versterkte folkloristische karakter van de muziek. Cathubodua realiseert dat folkloristische karakter namelijk via de viool van Arvid Vermote. Dit doet hij bijvoorbeeld voortreffelijk binnen de song Foretelling.

De muziek van Cathubodua heeft veel overeenkomsten met het huidige Nightwish, door het gebruik van klassieke instrumenten als viool en cello, wat de orkestrale overeenkomsten met de Finse band versterkt. Een nummer waarin dat tot in de perfectie tot uiting komt is Goddess Fallacy. Het slotnummer maakt enorm veel indruk, deels door de perfecte orkestratie en de goed gemaakte keuzes. De acht minuten track bouwt voorzichtig op tot een smaakvolle compositie waarin driftig wordt gesmeten met riffs en solo’s van de gitaristen Robin Ritzen en Tom Van Den Bosschelle. En ondanks de volle productie komen alle instrumenten fijn en herkenbaar naar voren. Er wordt orkestratie gebruikt die je binnen de symfonische metal veel hoort en toch heeft het op deze cd een eigen identiteit, eigen smoel. De klasse van frontvrouw Sarah Vanderheyden is ook een pluspunt voor het nummer, zij is overigens ook verantwoordelijk voor de orkestratie. Naarmate je dit nummer vaker hoort zal de conclusie zijn dat de muziek van Cathubodua een absolute bedreiging is voor bands als Nightwish en Epica.

De laatste jaren beoordeelt deze recensent veel symfonische metal met vrouwelijke vocalen, maar er is nog maar weinig materiaal waar ik echt van onder de indruk ben. Cathubodua heeft een cd geproduceerd die indruk maakt door een stijlvolle aanpak. Het bevat details die een einde maken aan de voorspelbaarheid binnen het genre. Het gebruik van de akoestische viool is fantastisch geïntrigeerd in de productie, net als digi-instrumenten als de harp, cello of welke orkestratie dan ook. Behalve de viool komt die orkestratie uit de computer en toetsen, maar dat kan je moeilijk opmaken uit de mix en mastering. Ik sluit bij voorkeur niet vaak lyrisch af, maar hier maak ik een uitzondering: fantastisch!