Cause 17Album

Wie herinnert zich niet het nieuwsfragment over een jonge vrouw die ronddwaalde op de Severn Bridge tussen Engeland en Wales. Een vrouw die niet wist wie ze was en hoe ze daar kwam. Dit nieuwsbericht triggert Steve Hogarth in 1993 om de zoektocht naar de ware identiteit van deze jonge vrouw uit te werken tot het concept album “Brave”. Rick Hagenaars – de tekstschrijver binnen Cause 17 – vangt een vergelijkbaar vaag en vreemd bericht op over een jongen uit Noorwegen en een meisje uit Zwitserland die elkaar ontmoeten in een chatbox en uiteindelijk besluiten om samen van een Fjord te springen. In “Bricks & Bones” wordt dit verhaal uitgewerkt tot een concept album.

Prelude start met een indringende gitaarriff die de spanning opbouwt. Als de toetsen worden toegevoegd ontstaat een intro die zeker invloeden van Pink Floyd heeft. Maar door het gebruik van verschillende gesynthesizde instrumenten klinkt ook een Mike Oldfield achtige sfeer door. Het titelnummer Bricks & Bones bouwt het intro verder uit, waarbij door de verteller (narrator Eric Koch) de jongeman wordt geïntroduceerd. De eenzaamheid op internet, waarbij duizenden woorden tegen dovemans oren worden verteld, is voelbaar in de muziek. Het nummer First Scars is heftiger waarbij de emotie van de onmacht en het uitzichtloze wordt vertolkt.

Op I’m The Master krijgt de jongeman (The boy – Ignatios Kaloudis) het woord. Een stoere jongeman die opgewassen lijkt tegen de buitenwereld. Het geluid dat wordt neergezet klinkt als een mengeling van Roxy Music, Pearl Jam en Soundgarden. In Alone verschijnt tenslotte ook de jongedame (The girl – Ria Mulder) ten tonele. Haar diep melancholische zangstem vertolkt de frustratie, de eenzaamheid en de uitzichtloosheid goed. Zo past het gevoel van ieder nummer perfect bij de teksten en het verhaal dat wordt uitgedragen. Zoals Rick Hagenaars ook aangeeft in het interview dat ik met de band mocht hebben is het belangrijk om de sfeer van de muziek aan te passen aan het verhaal. Dit album dient ook van voor tot achter te worden gedraaid – zoals het ook is opgenomen – om de sfeer volledig te ervaren.

Drie jaar hebben Rick Hagenaar en Walter Hüsstege gedaan over het opnemen van dit album. Een intensief project dat voornamelijk thuis op hun eigen ‘zolder-kamertjes’ is opgenomen. Dit is zeker te horen aan de opnamen, maar voor een dergelijk ‘low-budget’ project is het toch van goede kwaliteit. Dit is waarschijnlijk mede te danken aan het feit dat het geheel, inclusief de afzonderlijk opgenomen zang – waarbij Ignatios Kaloudis Griekenland niet heeft verlaten – is gemixed en gemastered in D-Studio te Athene.

“Bricks & Bones” is een prachtig werk dat je meesleept in de gevoelswereld van twee jonge mensen die tot een wanhoopsdaad komen. Zeker een aanrader.

Mario van Os