CB3Album

De Zweedse Charlotta Andersson is afgestudeerd jazzgitariste. Maar met een beetje onbestemd jengelen op een jazzgitaar haal je de site van Progwereld niet. Dat doet ze wél met haar band CB3, want hier schrijf ik nu iets over. Voluit geschreven heet dit gezelschap Charlottas Burning Trio. Drie keer raden wie hier de broek aan heeft. Pelle Lindsjo op basgitaar en Natanael Solmonsson op drum complementeren het trio. Er is niemand bereid gevonden als toetsenist op te treden, dus symfonische rock zal CB3 niet voortbrengen.

Wat ze wel maken is hele stevige rock, met psychedelische elementen, waarbij ze het transcendente pad op gaan en niet terugdeinzen om intensieve stoner grooves te laten horen. Op de derde schijf “Exploration” neemt CB3 de luisteraar mee op een trip ver voorbij de horizon, en als je je daadwerkelijk laat meevoeren kun je alle gevoel voor tijd en ruimte verliezen. De muziek heeft in meer of mindere mate trekjes van (de vroege) Pink Floyd, Hawkwind, My Bloody Valentine, The Smashing Pumpkins en Black Sabbath.

Het geluid van CB3 kenmerkt zich door hele harde riffs, die worden doorsneden door het knappe gitaarspel van Andersson. Zij weet met een breed palet aan pedals en andere elektronica een breed scala aan effecten en geluiden aan haar instrument te ontfutselen, waarbij de vervormingen niet van de lucht zijn. Zoals het een rechtgeaarde stonermuzikant betaamt is er ook ruimte voor rustmomenten, waarop de subtiele kant van de gitaar wordt belicht. De melodie staat in de pompende klanken niet voorop, de herhaling, richting monotonie, vormt hier de kracht van de reclame. Na twee instrumentale cd’s zorgt Andersson nu ook voor zangpartijen. Zij is vocaal geen hoogvlieger maar helpt de muziek wel de hogere sferen te bereiken. Haar genoemde kompanen vormen als ritmesessie de degelijke stuwende motor waarop de carrosserie gemaakt van gewapend gitaar onbekommerd kan rondtoeren.

“Exploration” gaat over een dagdromer die fysiek zijn dromen betreedt die vervolgens werkelijkheid worden. Daar hoort dan een titel als Daydreams bij, het openingsnummer, waar zware riffs worden overstegen door hoog gitaargeluid, dat het best kan worden omschreven als het hinniken van een paard. Een gitaarsolo volgt, even gas terugnemen met sfeervol, maar ook zeer indringend gitaarspel en daarbij  atmosferische hoogten bereiken, om weer terug te keren bij het beuken van het begin. Elf minuten om al helemaal van in trance te geraken. Dat gaat zo verder in To Space And Away, waarbij de drummer even zijn momentje mag pakken tussen de pulserende ritmes en heel snel spel van Andersson.

Hoogste tijd om de einder op te zoeken, dat gebeurt in Going To The Horizon meer rechttoe rechtaan, in hoog en laag tempo, zeg maar à la Black Sabbath. Wat is er mooier dan met vrienden het ruime sop te kiezen. Spacerock avant la lettre krijgen we voorgeschoteld op In A Rainbow With Friend. De kosmische stormen zijn niet van de lucht, heel veel vervormingen in het gitaargeluid, geblieb en geknerp maken duidelijk dat we écht onze comfortzone hebben verlaten. IJl en subtiel spel krijgen we te horen als de wind even is gaan liggen.

Ik laat even in het midden of ”Exploration” van CB3 goed is, bijzonder is het zeker. Als je niet tegen tamelijk emotieloze monotone ritmes, knoertharde riffs, afgewisseld met heel rustig en vaak wat onbestemd gitaarspel met spacerock-elementen kunt, laat deze cd dan links liggen. Ben je in voor een trip en in staat je te laten meevoeren op buitenaardse geluidsgolven, stap dan snel in voor een retourtje ruimte!