Hoe kun je het nieuwe jaar beter beginnen dan met een gezellige avond met vrienden en goede muziek. Dit moeten Peter Lindenbergh (FREIA Music) en Tom de Wit (Layered Reality Productions) ook gedacht hebben en samen hebben ze het eerste intieme ‘besloten’ progfeest van het jaar georganiseerd: Celebrate 2014! In de uitnodiging stond: “In een ongedwongen sfeer kun je luisteren naar goede muziek, een aantal live optredens en bieden we je uiteraard de mogelijkheid je mede progheads alle beste wensen voor het nieuwe jaar toe te wensen. We gaan er iets speciaals van maken!” En iets speciaals is het geworden!
Dat een dergelijk evenement – georganiseerd door deze twee jonge, Nederlandse en meest aan de weg timmerende labels in het ons genre – een schot in de roos was, is duidelijk geworden. Al snel na het bekendmaken van dit evenement was de zaal uitverkocht, zodat we circa 150 progliefhebbers mochten verwelkomen in het gezellige en knusse Starsound Studio te Utrecht. En de organisatie was ook goed. Al direct bij het binnenkomen van de zaal worden we getrakteerd op een glaasje met bubbels. Proost op het nieuwe jaar!
Adeia
De avond wordt begonnen met de Rotterdamse band Adeia. Voor mij een redelijke onbekende band, maar een eerste kennismaking met hun muziek op Spotify, deed me toch wel een beetje uitkijken naar dit optreden. Klassiek geschoolde muzikanten die allen van heavy metal muziek houden zijn tijdens hun studie aan het conservatorium Codarts met elkaar in contact gekomen met als resultaat Adeia. Door Tom de Wit aangekondigd als een band die het gevecht tussen klassieke muziek en brute heavy metal aangaat met als resultaat ‘verrekte goede muziek’. En inderdaad een verrassend goede act wordt neergezet door het zevental op het podium.
Klassieke strijkers, zoals een cello en een viool, in een progressieve en krachtige metalband geven de muziek van Adeia een uniek en verfrissend geluid. Een grensverleggende combinatie van klassiek, metal en prog, dat een fantastisch en geheel nieuw subgenre vormt binnen de progressieve muziek én de heavy metal.
In eerste instantie komt Ruben van Kruistum alleen op het podium om met zijn cello het eerste nummer in te zetten. Een klassiek begin van het optreden, dat na het toevoegen van de andere zes muzikanten al snel overgaat in een verpletterende heavy metal sound. Headbangen aan je cello, waarbij je niet kunt blijven zitten achter dit zware instrument, maar waarmee je toch ook niet kunt gaan rondlopen. Melodische meeslepende en progressief klassieke elementen worden gecombineerd met zware drumsalvo’s en heavy gitaar riffs. De omschakelingen en tempowisselingen lijken natuurlijk te verlopen, maar zijn geniaal gecomponeerd en worden perfect uitgevoerd.
Een speciale rol ligt er voor zanger Franc Timmerman die een breed spectrum kan bestrijken met zijn stem. Stevige vocalen, prachtige grunts, cleane zang en gevoelige melodieën. Timmerman weet ze allemaal te vertolken op een wijze die past bij de muziek van Adeia, net zo veranderend en onverwacht als de muzikale delen. Een andere hoofdrol is weggelegd voor Laura ten Voorde die met haar viool weet te imponeren. Soleren op dit apparaat – dat ook nog mooie lichtjes maakt – en stevigere geluiden voortbrengend dan menig sologitarist.
Deze speciale avond is perfect aangevangen met een nieuwe band die een geheel nieuw genre heeft aangeboord. Ik ben aangenaam verrast en ben er van overtuigd dat we nog veel gaan horen van deze band. Hun tweede album is in de maak.
Minor Giant
Na een ombouwpauze en een soundcheck – met het aanwezig publiek – is na ongeveer een half uur Minor Giant aan de beurt met hun optreden. Ongeveer anderhalf jaar geleden mocht ik deze band ook aanschouwen tijdens het eerste Progmotion festival in de Pul te Uden. In deze anderhalf jaar heeft de band nog tweemaal meer opgetreden, onder ander in het Parktheater te Alphen aan den Rijn, en is druk bezig met hun debuutalbum. Deze avond is heel duidelijk toegezegd (maar volgens mij had ik dat al vaker gehoord) dat dit jaar hun album zal verschijnen en waarschijnlijk heel snel daarna hun tweede album. Zo niet, dan kunnen we in 2015 een dubbelalbum verwachten.
De naam Minor Giant is afgeleid van het nummer Minor Giant Steps van het album “Paradox Hotel” van The Flower Kings. Invloeden van deze Zweedse band zijn dan ook duidelijk aanwezig in de muziek van Minor Giant. Daarnaast is het geen geheim dat Neal Morse een van de belangrijkste inspiratiebronnen is voor de band. Dit geld niet alleen voor de muziek, maar – voor zover ik het kon volgen – ook voor de teksten. Teksten die geschreven zouden kunnen worden door Morse zijn te beluisteren in de nummers die op hun debuutalbum “On The Road” gaan verschijnen. Als derde ingrediënt voor de muziek van Minor Giant zou ik Genesis willen noemen. In de soundcheck horen we reeds dat de band een voorkeur heeft voor het oudere werk van deze gigant.
Wat opvalt aan de band ten opzichte van hun eerste optreden in september 2012 is dat de band duidelijk is gegroeid. De toen net geformeerde bandleden moesten in 2012 nog aan elkaar wennen, maar nu staan ze op het podium alsof ze niet anders doen. Een team dat perfect op elkaar is ingespeeld, met een schitterende hoofdrol voor Jordi Repkes op gitaar, Roy Post die vanachter zijn drumstel de controle houdt en goede verdeling van het toetsenwerk tussen Jos Heijmans en Rindert Lammers. Eervolle vermelding voor de nieuwe bassist Rik van Dommelen, die duidelijk zijn plek gevonden heeft in Minor Giant.
Sylvium
Dat ombouwen in de zaal zonder een goede soundcheck en controle van de apparatuur vooraf ook z’n nadelen kan hebben ondervindt Sylvium. Problemen met een laptop bij toetsenist Antal Nusselder zorgden ervoor dat het optreden ietwat later kon beginnen. Maar het was gezellig in de zaal en Peter Lindenbergh en Tom de Wit – die beter blijken in het runnen van een recordlabel dan als komedianten – probeerden de zaal wat bezig te houden. Ook was Peter ‘een beetje dom’ geweest om zijn collectebus voor Children With A Challenge Foundation te vergeten. Zoals bekend is Freia Music een non-profit organisatie, die 25% van hun opbrengsten schenkt aan dit goede doel. Donaties zijn natuurlijk nog steeds welkom.
Mijn verwachtingen voor dit optreden waren hooggespannen. Zoals ik in mijn recensie van “The Gift Of Anxiety” al aangaf, is Sylvium één van de bands die de toekomst van de Nederlandse progressieve muziek gaat vormen. Sylvium maakt eigenzinnige muziek die meerdere sub-stromingen uit ons geliefde genre vermengd tot een geheel eigen geluid. Van oorsprong een instrumentale band is Sylvium nog steeds een band die de nadruk legt op de beheersing en variatie van de verschillende instrumenten en dit smeedt tot een samenhangend en indrukwekkend geheel. Deze muziek moet je beleven en volledig ervaren. De finale van Dutch Exposure moest Ben van Gastel aan zich voorbij laten gaan omdat zijn band er toen nog niet klaar voor was om deze hoogstaande muziek live ten gehore te brengen. De vraag is dus hoe ze het er nu vanaf gaan brengen?
Voor de band is het de derde keer dat ze live op het podium staan. Voor het eerst op 13 september 2013 tijdens hun cd presentatie in het Parktheater in Alphen aan den Rijn, daarna op 4 oktober 2013 een optreden in het voorprogramma van Haken in Oberhausen, Duitsland. En nu dus voor ruim 100 toeschouwers in Starsound te Utrecht.
De set begint sterk met het openingsnummer Disposable van hun meest recente album. Het nummer brengt je meteen in een ander universum, waar muziek de hoofdrol speelt. De heren van Sylvium hebben er duidelijk zin in en het publiek reageert ook geweldig waardoor de muzikanten nog beter gaan presteren. Door de toevoeging van Antal Nusselder als vaste toetsenist kan iedereen zich op zijn eigen instrument concentreren. Maar ook de muzikale verdeling tussen de beide gitaristen is goed afgestemd. Ben van Gastel staat nog steeds op de voorgrond met zijn gitaar, maar ook Richard de Geest mag regelmatig de solo’s voor zijn rekening nemen. De Geest is overigens ook een goede zanger en live komt het beter tot zijn recht dan op het album. Een stem die heel sterk doet denken aan Ray Wilson is een prettige onderbreking van het instrumentale geweld. De nadruk van Sylvium blijft echter gefocust op de instrumentale passage en het perfecte samenspel tussen de verschillende instrumenten (inclusief zang).
Opvallend is ook de speciale rol die de basgitaar heeft in de muziek van Sylvium. Gijs Koopman die een flink aantal pedalen voor zich op de grond heeft liggen laat duidelijk van zich horen. Dan weer plukkend aan zijn dikke snaren, dansend op zijn pedalen of op zijn knieën de geluiden in zijn Moog Taurus afstemmen.
Hoewel ik het prille ontstaan van Sylvium heb mogen ervaren in de afgelopen twee jaar, was dit mijn eerste live ervaring met deze band. Het is altijd spannend of een band die dergelijke ingewikkelde composities maakt met instrumentale stukken die in de studio in meerdere takes zijn ontstaan, het live ook waar kan maken. Ben van Gastel met zijn mannen zijn hier meer dan in geslaagd. Sylvium is klaar voor de grotere podia!
SLOT
Dankzij recordlabels Freia Music en Layered Reality Productions krijgen nieuwe progressieve en metal bands een kans op de huidige moeilijke muziekmarkt. Daar waar andere maatschappijen geen brood zien in deze kleine bands, in een specifiek genre dat weinig radio aandacht krijgt, zorgen deze labels dat ze bij het juiste publiek terecht komen. Dat dit werkt bewijst deze goed verzorgde avond, waarbij we zelfs werden getrakteerd op blokjes kaas en worstjes. Een uitverkochte evenement, uiterst voldane bezoekers en zeer tevreden bandleden. Contacten tussen publiek en bands zijn verder opgebouwd in een ongedwongen sfeer en iedereen kan terug kijken op een zeer geslaagde avond. De organisatie heeft al aangekondigd dat op 10 januari 2015 de volgende editie zal worden gehouden.
Peter en Tom bedankt!
Verslag: Mario van Os
Foto’s: Ton Dekkers