ChainAlbum

Na “Reconstruct” uit 2003 en zijn werk met James LaBrie (Dream Theater) op Frameshift’s “Unweaving The Rainbow” (eveneens uit 2003) ligt de opvolger “.Exe” alweer in de winkels. Henning Pauly moet werkelijk overlopen van de inspiratie, maar daar schuilt ook een gevaar. Het gevaar van meer van hetzelfde, gemakzucht, of gewoon een dipje. Op “.Exe” is daar gelukkig niets van te merken.

Een goed begin is het halve werk, moet Henning Pauly hebben gedacht toen hij zijn nieuwste cd “.Exe” aan het maken was. De cd start met het uit zeven delen bestaande Cities, welke één geheel vormt. Na 38 minuten en een paar seconden is dit nummer afgelopen en dan zijn we dus nog niet halverwege het album. De cd duurt namelijk, op drie seconden na, maar liefst 80 minuten. Van de eerste tot de laatste seconde krijg je absoluut waar voor je zuurverdiende centen. De afwisseling binnen Cities is groot en de som der delen is groter dan het geheel. Het ene moment ingetogen, het volgende opzwepend. Een saxofoonsolo, een koor, een stukje jazz; je kan het zo gek niet verzinnen of het komt voorbij. Tel daar de geweldige zang van de onbekende Matt Cash en de bekendere Michael Sadler (Saga) bij op, aangevuld met de zeer gevarieerd drummende Eddie Marvin en de winnaar is de luisteraar.

Gelukkig heeft Henning Pauly met Cities niet al zijn kruit verschoten. Ook de tweede helft van de cd heeft nog juweeltjes in petto. She Looks Like You met zijn ballade-achtige begin, mechanische drumwerk en heftige gitaren luistert lekker makkelijk weg. Het opvolgende Eama Hut is een vrij stevig nummer met mooi dubbel gitaarwerk, geweldige solo’s en Matt Cash die zich ook in dit geweld gewoon staande weet te houden. Liefhebbers van het oudere Rush werk kunnen zich op dit nummer helemaal uitleven.

Donker en dreigend start Never Leave The Past Behind. Een koor aangevuld met zwaar gitaarwerk, stuwende toetsen drijven dit nummer voort naar rustigere wateren waar de luwte echter van korte duur is. Je bent je constant bewust van de stilte voor de storm, maar je weet nooit wanneer die storm zal toeslaan. Het nummer staat ook bol van gitaar- en toetsensolo’s. Met Hot To Cold heeft Henning Pauly een oud Saga-nummer opgenomen en het misstaat allerminst tussen het Chainwerk.

Het laatste nummer van de cd, Last Chance To See, is weer een nummer dat Henning Pauly heeft opgedragen aan één van zijn inspiratiebronnen, namelijk Douglas Noel Adams. Deze Adams schreef over zijn laatste mogelijkheid enkele met uitsterven bedreigende diersoorten te zien. Pauly heeft het talloze malen gelezen, maar begreep het pas nadat hij zijn laatste kans om met Adams te praten in rook zag opgaan door de dood van de man in mei 2001. De zang op dit nummer komt voor rekening van Victoria Trevithick en Mike Keneally (ex-Frank Zappa). Keneally mag ook de meest eigengereide gitaarsolo van het complete album voor zijn rekening nemen.

Als u dus niet inziet dat dit één van de beste uitgaven van 2004 is, dan bent u dus ziende blind en horende doof. Henning Pauly heeft met “.Exe” de lat voor zichzelf, maar ook voor de luisteraar, weer hoger gelegd. Een absolute aanrader voor de liefhebber van progressieve rock / metal.

Rob van Oosten