ChainAlbum

Chain is misschien voor velen een onbekende groep, maar de naam Henning Pauly zal hier en daar wellicht één of twee belletjes doen rinkelen. Hij is de man achter Frameshift, het ambitieuze project met James LaBrie op zang. Pauly steekt zijn fascinatie voor alles wat met de evolutie te maken heeft niet onder stoelen of banken. Net als op “Unweaving The Rainbow” van Frameshift, gaan ook de teksten van Chain’s eersteling “Reconstruct” over dit boeiende onderwerp.Reconstruct is een reis door de tijd, die begint op het moment dat er nog geen leven op aarde is en eindigt wanneer datzelfde leven verdwenen is. We zullen nooit weten wat er daarna met onze planeet gebeurt, simpelweg omdat we er dan niet meer zijn en die gebeurtenissen dus ook niet meer waar kunnen nemen. Allemaal bijzonder interessante thema’s, daarom is het heel jammer dat een tekstboekje ontbreekt bij dit album. Toch wel een gemiste kans.

Nu we toch bezig zijn met reconstrueren is het misschien goed om het niet alledaagse verhaal van Chain even uit de doeken te doen. De band werd oorspronkelijk al opgericht in 1994 en heeft toen slechts één jaar bestaan. In 2002 herontdekte Henning Pauly het materiaal dat ze destijds, tijdens oefensessies, hadden opgenomen. Hij vond dat de muziek op deze tapes een tweede kans verdiende en dat leverde dus uiteindelijk in 2003 de release van “Reconstruct” op. Inmiddels is de groep al weer druk in de weer met een opvolger. Je zou het de evolutie van Chain kunnen noemen.

“Reconstruct” herbergt maar liefst zeventien tracks. De zeven korte Earthscape stukjes vormen het verbindende element. Dit zijn eigenlijk niet meer dan geluidscollages die vooral gekenmerkt worden door sferische toetsen en gesproken woorden, vaak mechanisch vervormde stemmen. Zo horen we in Earthscape IV kreten met een historische lading als de Diaspora, de Berlijnse Muur en de Duitse identiteit (niet geheel toevallig wellicht omdat Henning Pauly van geboorte Duitser is). In Earthscape VI is ook nog even de stem van Mr. Fawlty Towers, John Cleese, te horen. Een kinderstem stelt in het laatste hoofdstuk, Earthscape VII, levensvragen als: “Why Am I? Who Am I? Why Do I Eat?” en eindigt met de woorden “We Should Go! It’s Time”.

We zouden haast vergeten dat tussen deze hoogdravende tekstuele overdenkingen ook nog een tiental uitstekende muzikale composities te vinden zijn. En die zijn er toch echt. Je zou het progressieve metal kunnen noemen maar daarmee doe je Chain’s muziek tekort. Progressieve rock met heavy gitaren, complexe arrangementen, overdadige orkestratie en veel bombastisch toetsenwerk is waarschijnlijk een omschrijving die meer recht doet aan het fraais wat Chain te bieden heeft. Absolute hoogtepunten zijn het afwisselende, lekker lopende Incommunicado Prisoners Of Silence, het met vette baslijnen doorspekte Conspiracy en de prachtig opgebouwde kraker The Planet Is Fine.

Het zou erg jammer zijn als dit schijfje in de vergetelheid zou raken, want daarvoor heeft “Reconstruct” veel te veel kwaliteit. Meer nog dan “Unweaving The Rainbow” van Frameshift? In elk geval zeker niet minder!

Joost Boley