Brown, CharlesAlbum

Onbekend maakt onbemind is een bekend gezegde. Voor de vrij onbekende Charles Brown zal dit gezegde echter niet opgaan. In zekere zin valt hij op dit punt te vergelijken met Jeremy. Nog niet zo lang geleden werd op deze website, ondanks een enorme discografie, voor het eerst zijn cd “Mystery And Illusion” besproken. Nu valt de discografie van Charles Brown misschien qua lengte nog niet met Jeremy te vergelijken (dit album is zijn zevende), de werkwijze van deze mannen stemt wel aardig overeen. Gewoon je eigen gang gaan, muziek maken en uitbrengen. Daarnaast ook componeren voor anderen en natuurlijk die onvermijdelijke baan als muziekleraar.

Ondanks dat Charles Brown binnen ons genre niet zo bekend is, geniet hij toch een vrij grote naam en faam in het wereldje van de rockmuziek. De man timmert immers al ruim 25 jaar aan de weg, iets wat mij tot op het verschijnen van deze plaats volledig is ontgaan.

In zijn spel heeft hij zich onder meer laten beïnvloeden door groten uit de rockmuziek, zoals Alex Lifeson (Rush) en Deep Purple. Het is dus duidelijk waar deze Charles de mosterd haalt.

“Journey In A New Land” heeft een totale speelduur van 52 minuten, verdeeld over vijf nummers, waarvan drie de speelduur van tien minuten ruimschoots overschrijden. Als thema heeft hij de ontdekkingsreizen en expedities van de Amerikanen Meriwether Lewis en William Clark gekozen. De instrumentale muziek heeft ook inderdaad wel iets heldhaftigs in zich.

Voor een instrumentaal album kan het een hele opgave zijn deze in één keer te beluisteren. Dat geldt absoluut ook voor deze plaat. Zeker wanneer we het, zoals in dit geval, hebben over vrij heftige door harde gitaarriffs gedomineerde muziek, die worden afgewisseld met rustige passages waarin toetsen de hoofdrol spelen. Ook horen we regelmatig geluid van blaasinstrumenten (fluit en trompet), alhoewel die uit een doosje komen.

De muziek is, zoals op het titelnummer Journey In A New Land, intens en vol, soms tegen het drukke aan. Qua intensiteit en beleving deed de muziek mijn erg denken aan die van Scott Mosher op zijn album “Virtuality“. Doorsta je dit nummer evenwel, dan zal de rest je ook goed bevallen. Wat dit nummer zo intens maakt is het (door toetsen) geproduceerde trompetgeluid. Daar moet je van houden. Liever had ik ook gezien dat het album met wat kortere nummers was begonnen, het risico van vroegtijdig afhaken ligt nu immers op de loer en dat zou toch zonde zijn.

Een andere aanpak heeft Into The Unknown. Aanvankelijk wordt hier akoestische gitaar afgewisseld met toetsen. Minpunt vind ik het met behulp van de (vermoed ik) gitaarsynthesizer geproduceerde scherpe en schelle gitaargeluid. Een pluspunt is de betere afwisseling tussen rustige en harde passages.

Op The Great Explorer zijn het weer heftige en lang uitgesponnen (scherpe en hoge) gitaarsolo’s, bovenop zware gitaarriffs en wervelend toetsenspel. Ook nu zijn de ruimtes en openingen in de muziek weer schaars.

De neiging bestaat om het na deze drie lange intense nummers al voor gezien te houden. Wat resten zijn immers de twee kortere en veel kalmere nummers The Forbidden Frontier (ambient en licht zweverig) en Morning Light (geïmproviseerde stijl met akoestische gitaar, viool en piano).

“Journey In A New Land” is zeker een interessant album. Toch raad ik aan eerst wat geluidsfragmenten te gaan beluisteren op zijn MySpace site.

Hans Ravensbergen