Vander, ChristianAlbum

John Coltrane. Het doet een beetje vreemd aan om een album over Coltrane te zien op deze website. Tenslotte is dit Progwereld en niet Jazzwereld en kunnen we zonder al te veel discussie de heer Coltrane toch vooral onderverdelen bij jazz en niet echt bij prog. Doch hoort dit album zonder enige twijfel hier thuis. En dat heeft natuurlijk vooral te maken met Christian Vander, leider en drummer van de bekende zeuhl-band Magma, die op deze manier een eerbetoon brengt aan de grote John Coltrane.

Eigenlijk mag het geen verrassing heten dat Vander met een album als dit komt. Hij maakte er tenslotte nooit een geheim van dat vooral Coltrane een grote invloed heeft gehad op de muziek van Magma. Zeker in de vroege Magma-albums was dit erg duidelijk te merken. Later zagen we de jazz wat verder naar de achtergrond verdwijnen bij Magma, terwijl Vander dit wel in zijn solowerk en werk met Offering als hoofdelement van zijn muziek naar voren liet komen. Dit om maar even aan te geven dat John Coltrane’s jazz een grote invloed had op Christian Vander en dat het slechts een kwestie van tijd was vooraleer een album als dit uitgebracht zou worden.

En dan kan je, Christian Vander zijnde, twee kanten uit met deze plaat. Of je maakt een bijna kopie van Coltrane’s muziek of je pakt het aan zoals Magma of Offering met hun typische zeuhl tot bijna jazzrock. Vanzelfsprekend heeft Vander de derde mogelijkheid gekozen en dit alles samengebracht om tot een gevarieerd boeiend album te komen. Zoals steeds in het verleden is Christian Vander hier ook omringd door een schare aan Franse gastmuzikanten, waaronder zijn echtgenote Stella Vander, die natuurlijk al meer dan vertrouwd zijn met het werk van Vander en zich thuis voelen in zijn zeuhl-achtige composities.

Typisch Vander en zeuhl-achtige composities… Ja, dat wil dus ook zeggen dat we ook op dit kleinood verrast worden met een nummer (Klameuhr) in Vanders zelfverzonnen taal, het Kobaïaans. Onverstaanbaar voor zowat iedereen maar toch zo passend bij Vanders typische geluid. In tegenstelling tot het typische Magma blijft het hier wel wat rustiger en ingetogener om zodoende ook wat toegankelijker naar de niet-Magma-fans toe. Doch is dit het enige nummer in het Kobaïaans waardoor ook deze ‘hinderpaal’ is weggenomen.

Voor de typische hard jazzrock die vooral te vinden is in de Japanse hoek van de zeuhl en die Vander als Christian Vander Trio ook maakte, is er hier dan weer minder ruimte. We krijgen integendeel een meer ingetogen sfeer voorgeschoteld en ergens is dat natuurlijk ook zeer passend als we het doel van dit album voor ogen houden.

Er kan met andere woorden alvast ook besloten worden dat deze “John Coltrane L’Homme Supreme” best een toegankelijk album is voor de muziekliefhebbers die niet zo met Vander vertrouwd zijn. Maar hoe verhoudt deze plaat zich dan tot het andere werk van Vander? Want dat willen de fans van zijn werk natuurlijk weten. En ik kan zeggen dat niemand zich zorgen hoeft te maken: dit album mag er dan een zijn voor John Coltrane, en beïnvloed door John Coltrane, het is er vooral een van Christian Vander. Je herkent de typische invloeden en ritmes die je ook in Magma of Offering terugvindt. Alleen is het op dit album allemaal wat kalmer en vaak wat meer jazz zonder echt zichzelf te verloochenen.

En ja, al bij al mag John Coltrane best blij zijn met een eerbetoon als dit. Of muziekliefhebbers die “John Coltrane L’Homme Supreme” beluisteren nu aangetrokken zullen worden tot werk van Coltrane durf ik niet te zeggen. Maar ik wil wel beweren dat dit album een instap kan zijn in meer werk van Christian Vander.

Peter Van Haerenborgh