CiolkowskaAlbum

Ciolkowska is opgericht in 2012 in Sint-Petersburg en zou met “Автомат Прошлого” (Avtomat Proshlogo) al hun zevende album geproduceerd hebben, maar door de vele ep’s met voor ons onleesbare Russische titels catalogiseren we het voorlopig tot een overzichtelijke drie reguliere albums.

“Avtomat Proshlogo” betekent letterlijk automatisch geweer, maar in het principe van karma (zo staat het vermeld op de achterkant van de cd-hoes) is het een machine van het verleden die per ongeluk schiet op het huidige en zal blijven schieten met munitie van het verleden. Een symbolisch wapen dus dat in het heden kogels uit het verleden afvuurt en zal dat ook in de toekomst doen als we er niet in slagen hem onschadelijk te maken.

Als je weet dat titeldebuut van de band “Пистолет будущего” (Pistolet Budushchego) betekent pistool van de toekomst, zal de oplettende lezer tussen de cyrillische titels en regels door al lezen dat we cryptische muziek voor onze kiezen krijgen.

Ciolkowska is een eigenzinnige band die zijn eigen ding doet en waarom ook niet? Ondanks dat het in de studio een live opgenomen album is, klinkt het helder en biedt het vele muzikale verrassingen met onconventionele songstructuren waar een herkenbaar couplet of refrein volledig ontbreekt. Hierdoor bewandelen de composities ieder hun hun eigen weg.
Het geheel is progressieve free jazz met neo psygedelica geneuzel ergens zwevend tussen Sint-Petersburg en het luchtledige. Omdat het live met een ratjetoe aan technische jazzstijlen opgenomen is, is er veel ruimte voor improvisatie. De rode draad, als die al is te ontwarren is, valt snel weg en doordat er in het ontoegankelijke Russisch wordt gezongen maakt het dat je de nummers je niet snel eigen maakt. Typerend is daarbij dat de twee cover nummers het meest structuur hebben en daarmee het meest toegankelijk zijn.

Uit het ongebruikelijke instrumentarium speelt voor menig prog rocker de trompettist wellicht te prominent jazzy. Zeker in het nummer My Iz Dzhaza waar je geen taalwonder hoeft te zijn om te lezen dat het Russische woord dzahza voor jazz staat. Mij intrigeert (en hoe origineel bedacht ook) vooral het elektrisch versterkte geluid van de ukelele. Het iele geluid kan andere wellicht ook gaan irriteren, maar dat kan ook liggen aan de productionele truc om de toonhoogte af en toe te verdraaien. Wellicht een ideetje van de producers omdat er verder geen toetsen aangeraakt worden op dit album. Het opvullen van het geluidsspectrum moest dus op andere manieren ingevuld worden. Over de Russische klaagzang hoeven we het niet te hebben. Het is vanuit dat oogpunt gelukkig voornamelijk instrumentale muziek wat we horen.

Dit is iets voor liefhebbers van pak hem beet een minder hippe Ozric Tentacles en een minder freaky Gong, The Soft Machine of Hatfield And The North. Met een stap die verder de psychedelische space in gaat verliezen ze ondertussen wel het Canterbury steeds meer uit het oog. Als je het een kans waagt luister dan eerst naar het achtste nummer getiteld naar het spirituele getal 108. Dit afwijkende nummer wordt in een post metal rock structuur heerlijk opgebouwd. Het gebruik van een mondharp is naast een mooi contrast ook een grappig geluidseffect zodat we weten dat dit allemaal niet te serieus moeten nemen.

Jos Driessen