CircaAlbum

De Amerikaanse band Circa met de ex-Yesleden Billy Sherwood en Tony Kaye in de gelederen, wordt altijd een spin-off van Yes genoemd. Dat is iets waar ze inmiddels  een olifantenhuid van moeten hebben, altijd maar die naam in je recensie. Aan de andere kant is het onvermijdelijk dat het gebeurt.

Na drie studioalbums en een tussentijds verschenen dvd is hier dan hun eerste live-cd. De plaat,“Here There & Everywhere” is verschenen bij GlassVille Records en dat is nieuw voor de groep, aangezien hun eerdere werk via de website van de band uitgebracht is. Het album kent een drastische bezettingswisseling en die heeft direct z’n invloed op het bandgeluid. Ik heb veel minder vaak aan Yes moeten denken dan ooit.

In eerste instantie valt het nog niet eens zo op. Zanger/bassist Sherwood is in de metamorfose gegaan en er als zanger/gitarist uitgekomen. Zijn gitaargeluid is een stuk voller en ronder dan dat van zijn voorgangers en dat scheelt toch een slok op de spreekwoordelijke borrel. Tijdens het prachtige Remember Along The Way hoor je het publiek enthousiast worden als hij de pannen van het dak speelt met een zinderende Steve Lukather-achtige melodie.

Als producer van de plaat heeft Sherwood z’n gitaarspel, maar ook z’n zang  behoorlijk prominent in de mix gezet. Als gevolg daarvan heeft het basspel van nieuwkomer Rick Tierney een iets bescheidener plaats in het geheel en daarin zit nou net de kracht van dit album. De muziek klinkt dynamisch, helder, sprankelend, transparant en minder zweverig dan op de albums hiervoor. Sherwood staat als bassist bekend als de grootste Chris Squire-soundalike aller tijden, Tierney heeft een wat andere stijl. Hij speelt vloeiender, hij propt en perst minder met z’n noten.

Op de een of andere manier hebben deze bezettingswisselingen drummer Scott Connor ertoe aangezet te knallen als nooit tevoren. Fe-no-me-naal. Toetsenist Kaye hoeft er natuurlijk niet zoveel spectaculairs tegenaan te gooien. Zijn spel,  (en dan met name dat op het orgel) is sowieso van bovennatuurlijke schoonheid. Het is zo koel, het bindmiddel aller bindmiddelen.

Muzikaal gezien is dit album dus zeer aantrekkelijk, alleen is het de vraag of dit ook voor de content geldt. Wijselijk is gekozen om “Here There & Everywhere” een enkelaar te laten zijn met daarop acht sterke nummers van hun eerdere albums. Het repertoire wordt niet aangelengd met bijvoorbeeld  een drumsolo of een Yes-medly. Nee, je krijgt het pure spul, honderd procent Circa. En dat 73 minuten lang.

Van het debuut uit 2007 wordt één nummer gespeeld, van “HQ” uit 2009 drie en “And So On” uit 2011 is vertegenwoordigd met vier nummers. Er is een mooie balans tussen tamelijk complexe stukken en bondige werkjes. De afwisseling tussen het gedragen And So On en het vlotte Ever Changing World , tussen het epische  True Progress en het sfeervolle  Cast Away is groot en dat maakt deze cd tot een enerverende luistertrip. Alles valt op zijn plaats met als hoogtepunt het gesoleer van Kaye en Sherwood in Remember Along The Way.  Ook de aanwezigheid van de ballade Together We Are zo vlak voor het eind is zeer welkom en de bombast in de intro van het afsluitende If It’s Not Too Late is een beloning die je niet wil missen.

Hoewel het op dit album wemelt van de pluspunten, is er toch ook een pietepeuterig minpuntje te melden. Het was zoeken naar een speld in de hooiberg maar hier is hij dan: Het album kent geen aan-en afkondigingen. Erg hè ?

Al met al is “Here There & Everywhere” een daverende live cd. Het album zal het  met een aan zekerheidgrenzende waarschijnlijkheid goed doen bij de Yes- liefhebber, maar het zal vooral hoge ogen gooien bij hen die de muziek van Circa een warm hart toedragen. Ik vraag me trouwens af waarom een band die zo trefzeker is zichzelf Circa noemt.

Dick van der Heijde