Ruim twintig jaar geleden richtte de gitaristen Rob Willemse en Peter Vennema de progressieve metal band Cirrha Niva op. De bandnaam danken ze aan de twee toppen van berg Parnassus, Cirrha en Nisa, uit de 14-eeuwse epos “De Goddelijke Komedie” van Dante Alighieri. Hun label dat ze in eigen beheer voeren is verder vernoemd naar deze berg. Sinds hun oprichting is dit hun vierde album, waarbij het zo’n negen jaar geduurd heeft sinds hun vorige album “For Moments Never Done”
Het album start met een circusachtige aankondiging “Ladies and gentleman. Brothers and sisters. Geeks and gorillas. For the world of the bizarre we proudly present the world’s largest congregation of human oddities.” Hun muziek past hier ook heel goed bij, want het lijkt alsof je in de circusvoorstelling van de progressieve muziek beland bent. Met hun audiovisuele rockshow rondom het album “Liaison De La Morte” verkregen ze financiële ondersteuning van Het Fonds voor Amateurkunst en Stichting Brabant Pop en met dit album staan ze op de planken bij de Freak Chique fashion show van Ingeborg Steenhorst.
De muziek is nog steeds in de basis traditionele metal met een ‘seventies’ randje. De metal bands uit deze periode lijken – in elk geval op de diverse festivals -te herleven en daar weet deze band uit de negentiger jaren ook van de profiteren. Cirrha Niva weet echter meerdere muzikale stromingen aan hun muziek toe te voegen, waardoor een bizarre, excentrieke en origineel vervreemdende soort progmetal ontstaat. Evenals bij de genoemde metalbands speelt bij Cirrha Niva de gitaar de boventoon. Oprichter Rob Willemse is een ware virtuoos op de gitaar en samen met Carlo Heefer wordt een flink aantal gitaar georiënteerde passages aan het album toegevoegd.
Cirrha Niva weet altijd een bijzondere selectie van gastmuzikanten te verzamelen voor zijn albums. Hadden we op het album “Liaison De La Morte” onder andere de halve bezetting van Pain Of Salvation en bij “For Moments Never Done” onder meer Yuval Kramer en Joost van den Broek, nu treffen we Lissette van den Berg (Scarlet Stories) aan op Afraid To Bleed en Devon Graves (Psychotic Waltz, Dead Soul Tribe) op Just Another Legacy. En als een soort zesde bandlid hebben we Erik van Ittersum op toetsen. Was het in de zeventiger jaren metal ook niet gebruikelijk om de toetsenist niet als volwaardig bandlid te beschouwen – Onterecht, want onder de bezielende leiding van Joost van den Broek weet van Ittersum een instrumentaal nummer als Reprise Of A Beautiful Day naar grote hoogte te brengen.
Met dit album heeft Cirrha Niva de progressieve metal tot een ware freakshow verheven. Bizarre, soms onsamenhangende geluiden zijn op een vreemde manier samengekomen en vormen een interessant geheel. Op een aantal momenten klinkt het album perfect, maar dwaalt soms ook af naar een onbeduidend niveau, om vervolgens weer geniaal terug te slaan. Ik zou eigenlijk gewoon willen eindigen met de woorden van collega Erik Groenweg” “Cirrha Niva is een prima band en “Out Of The Freakshow” is een uitstekend album, niet meer en niet minder.”
Mario van Os