Delgift, ClaudioAlbum

In mijn cd-collectie heb ik wel een aantal “The Essential” albums staan. Over het algemeen zijn dit verzamelalbums van artiesten die al een tijdje meegaan en al behoorlijk wat naam en faam hebben opgebouwd. Zo heb ik onder meer “The Essential Bruce Springsteen”, “The Essential Bob Dylan” en “The Essential Lynyrd Skynyrd” in de kast staan. Allemaal albums met de meest belangrijke nummers van de artiesten, al dan niet uitgebreid met eerder onuitgebracht materiaal. Nu kunnen we hier dan ook “The Essential Claudio Delgift” aan toevoegen. Een artiest waar ik nog nooit van gehoord had, dus hoe essentieel is deze uitgave nu eigenlijk?

Wat het geheel nog meer bijzonder maakt is dat dit de eerste fysieke geluidsdrager is die de artiest uitbrengt. Claudio Delgift is een Argentijnse zanger en gitarist die al zeven al albums heeft uitgebracht. Deze zijn alle zeven alleen digitaal verschenenen. Waarschijnlijk heeft hij nu gedacht dat om een groter publiek te bereiken het toch nodig was om een album op cd uit te brengen. Dat hij hiervoor op voorhand door platenlabel Rock Company is benaderd, zal de keuze wat makkelijker hebben gemaakt.

“The Essential Claudio Delgift” bevat twaalf nummers die eerder al op één van de voorgaande albums zijn verschenen en is dus een bloemlezing van het materiaal van de man over de periode 2012 tot en met 2018. Delgift is overduidelijk een getalenteerd muzikant. Op de drums na, neemt hij alle instrumenten voor zijn rekening. Voor de drums is gebruik gemaakt van een aantal gastdrummers. Hij is dus gelukkig zo verstandig geweest om geen drumcomputer te gebruiken.

De muziek is sterk gitaar georiënteerd waarbij de toetsen over het algemeen een ondersteunende rol verzorgen. Het geluid van de gitaar is hoofdzakelijk ‘clean’, dus weinig gebruik van distortion. Écht rocken doet het dan ook nergens. Dat neemt niet weg dat de muziek over het algemeen prima te verteren is. We horen invloeden van Pink Floyd, Anathema en Camel (periode eind jaren ’70).

Met de kwaliteit van de muziek zit het dus wel snor. Wat jammer is, is dat ook deze multi-instrumentalist het nodig vindt om de zang zelf voor zijn rekening te nemen. En dat is niet echt een gelukkige keuze. Delgift is duidelijk geen begenadigd zanger en komt in sommige nummers akelig dicht in de buurt van vals zingen. We kunnen dan ook wel stellen dat met een andere zanger de kwaliteit van deze compilatie aanzienlijk beter zou zijn geweest.

Niettemin is hier wel een talent aan het werk. Als instapper in de muziek van Claudio Delgift kan dit album prima dienst doen. Naar aanleiding van het materiaal dat je hier te horen krijgt, kun je dan een keuze maken of je de rest van het oeuvre ook een kans wil geven. Essentieel zou ik deze uitgave echter allerminst willen noemen.

Ralph Uffing