ClayhandsAlbum

“Is This Yes?” is de titel van het debuutalbum van de Australische groep Clayhands. Wellicht verwacht je op basis van de titel dat we te maken hebben met een coverband van één van de grondleggers van de prog. Al doet de muziek bij tijd en wijle zeker denken aan de jaren ’70 muziek van Yes als de avontuurlijke kant van Clayhands meer naar voren komt. Verwacht echter geen traditionele symfonische rock. Deze band uit Sydney maakt cineastische post rock. Door het instrumentale en met name het beeldende karakter van de muziek van Clayhands zullen de nummers van “Is This Yes?” zich uitstekend lenen voor films en documentaires.

De nummers op deze cd kenmerken zich in eerste instantie door soundscapes en sfeervolle toetsen. Ik vind het mooi als de gitaren erbij komen, dat geeft net wat meer cachet aan de muziek. Verder zijn er voldoende wendingen en tempowisselingen. Daarmee voorkomt Clayhands dat het geheel verzandt in een te dromerig geheel. Omdat de band zijn muziek regelmatig een jazzy touch meegeeft krijgen deze nummers wat avontuurlijks.

Ik vind “Is This Yes?” bij uitstek muziek om relaxed naar te luisteren in je luie stoel. Het openingsnummer Godolphin is een goed voorbeeld. Voor je geestesoog duik je in diepe wateren en ontdek je het gevarieerde leven in de oceaan. Dit nummer wordt gedomineerd door toetsen en soundscapes, ideale muziek voor een natuurdocumentaire. Het tweede nummer, Orchid, heeft een mooi gitaarpatroon dat op een gegeven moment ingekapseld wordt door de toetsen. Dit warme nummer wordt steeds bombastischer en op het juiste moment schakelt Clayhands weer een tempo terug.

En zo heeft elk nummer weer een eigen kenmerk. Zo is Murking wat donker en The Boy Left melancholiek. Dat laatste nummer heeft een mooie melodie aan het begin van het nummer.

Het nummer Polars vind ik één van de meest interessante stukken op deze cd. Zo ruim over de helft van de track ontvouwt zich een mooi toetsengedeelte. Playgrounds tot slot klokt bijna een kwartier en is het meest avontuurlijke en progressieve nummer.

Kortom, “Is This Yes?” biedt zes instrumentale filmische postrock. Ik merk dat ik het wat lastig vind om tot een goede conclusie te komen. Ik vind de muziek bij tijd en wijle interessant, maar is niet helemaal mijn ‘cup of tea’.