Alchemie is een oude pseudowetenschap waarbij gepoogd wordt om goud en andere edele metalen te produceren, maar ook een remedie voor alle ziekten te ontdekken en onsterfelijkheid te bereiken. De drie artefacten, achtergelaten door de alchemist Thomas Anzeray, zijn de redenen van de zoektocht die in de musical van Clive Nolan’s “Alchemy” wordt bezongen.
Clive Nolan komt met dit oud Victoriaanse verhaal, dat zich afspeelt in 1842, als vervolg op zijn vorige rockopera “She” door het Caamora Theatre Company. Deze productie is nog grootster aangepakt, met deze dubbel cd, een show in Katowice, Polen, waar opnames voor dvd zijn gemaakt, meerdere optredens om fondsen te verwerven en in september 2013 uitmondend in een grootse theatershow in Cheltenham, UK. Het heeft Nolan en vele anderen dan ook ruim drie jaar aan voorbereiding en inspanning gekost om deze productie tot stand te brengen. Voor degenen die zich overigens nog afvragen wie Clive Nolan is, verwijs ik graag naar de introductie van ex-collega Casper Middelkoop in zijn recensie van het vorige musicalproject Caamora.
Naast de vele bands waarop Clive Nolan zijn neo-progressieve stempel heeft gedrukt, is Nolan druk bezig met het neerzetten van theatrale muziekcomposities. Deze voorliefde is niet zo vreemd, gezien het feit dat hij aan de Londense universiteit The London College Of Music een compositorische opleiding heeft gevolgd. In 1999 zette hij zijn eerste musical “Jabberwocky” neer, samen met Oliver Wakeman. Voor ondergetekende is dat album nog steeds één van de hoogtepunten uit Nolan’s carrière. Het album “The Hound Of The Baskervilles” en het reeds gememoreerde “She” zijn daarop logische vervolgen. Met “Alchemy” wordt deze lijn voortgezet.
Een pistoolschot opent het album en we horen daarna Lord Jagman, gespeeld – of moet ik zeggen gezongen – door Andy Sears, het verhaal openen. Ik ga hier niet het hele verhaal vertellen – of is het verklappen – het volledige verhaal staat namelijk netjes beschreven op de speciale website van Alchemy. “Alchemy” is een verhaal dat door een veelheid aan bekende – en sommige iets minder bekende – zangers en zangeressen wordt bezongen in een regelmatige gesproken zangstem. De nadruk op dit album ligt dan ook bij het musical aspect, dat het vooral goed zal doen in de theaterversie, die binnenkort op dvd te aanschouwen zal zijn. Tussen de diverse nummers door horen we dan ook regelmatig gesprekken, toelichtingen en monologen. Geen verteller, zoals bij “The Hound Of The Baskervilles”, maar de dialogen en gezongen teksten zorgen er voor dat het verhaal goed te volgen is. Dit hoort natuurlijk ook zo bij een musical. Zo horen we onder anderen Tracy Hitchings (Strangers On A Train, Landmarq), Andy Sears (Twelfth Night), Paul Manzi (Arena, Oliver Wakeman Band) en Damian Wilson (Threshold, Headspace). De hoofdrol is echter weggelegd voor Agnieszka Swita als Amelia. Swita kennen we ondertussen als vaste medespeler van Nolan, waarmee hij sinds 2005 samenwerkt in het Caamora Theatre Company. Daarnaast is er nog een gastrol weggelegd voor Noel Calcaterra, die we kennen van Nolan’s album “Otra Vida”.
En dan de muziek, dat is toch waarvoor we deze dubbel cd zullen aanschaffen. Ik moet in eerste instantie zeggen dat de nadruk ligt op het verhaal en de gezongen teksten. Maar de muziek mag er toch ook wezen. De proloog begint al gelijk erg goed, waarbij Nolan laat horen dat hij op keyboards nog goed uit de weg kan. Overeenkomsten met zijn meesterwerk “Jabberwocky” komen hier naar boven. In Deception is de overeenkomst met zijn werk in Arena goed hoorbaar en The Unwelcome Guest heeft weer duidelijk invloeden van Strangers On A Train. En zo komen alle invloeden en andere werkzaamheden van Nolan wel terug in de muziekstukken op dit album. Een beetje een vreemde eend is Quaternary Plan. Dit nummer is een vrolijk inhaakliedje, waarmee we gezellig allemaal kunnen meezingen.
Het gehele stuk duurt bijna twee uur, hetgeen een erg lange zit is voor een muziek cd. Het is door de vele half gezongen, half gesproken teksten ook lastig om dit als achtergrondmuziek aan te zetten. De muziek krijgt pas zijn meerwaarde als het verhaal intensief gevolgd wordt, hetgeen natuurlijk ondoenlijk is voor meerdere luisterbeurten. Ik zou toch aanbevelen om minimaal één keer de hele zit te maken, neem dan ook de speciale Alchemy website voor je, en geniet!
Ik zelf ben dan ook zeer benieuwd naar de dvd versie en nog meer naar de theatervoorstellingen in het najaar. Laten we vooral hopen dat Nolan deze show ook naar Nederland gaat brengen.
Ik zou bijna kunnen eindigen met de woorden van Hans Ravensbergen bij zijn recensie van de dvd-versie van She: “Hij is absoluut grensverleggend bezig geweest en dat verdient groot respect”. Maar het laatste deel van het betoog van Hans – “Ik vermoed wel dat het bij een eenmalig project zal blijven. Het heeft hem immers erg veel tijd en energie gekost” – zal ik toch maar weglaten. Nolan heeft “Alchemy” nog grootser aangepakt en de man ondertussen kennende, gaat het hierbij niet blijven.
Mario van Os