Coheed And CambriaAlbum

Met “Vaxis – Act III: The Father Of Make Believe” presenteert Coheed And Cambria zijn inmiddels elfde studioalbum. Van de voorgaande tien zijn er op deze site welgeteld nul gerecenseerd. De band werd op de burelen omschreven als een ‘Progwereld-randgeval’, en daar is van alles voor te zeggen. Coheed And Cambria maakt natuurlijk geen klassieke prog met epische tracks volgestouwd met oneven maatsoorten en wilde synthesizersolo’s. Aan de andere kant: de combinatie van muziek, artwork, teksten, stripboeken en novelles als onderdelen van een groter multimediaal concept, is uitdagend en ambitieus. Tel daar de bijzondere muzikale mix van alternatieve rock, emo, pop-punk, progrock en nog zeven andere genres bij op, en je hebt een totaalpakket dat het verdient om na ruim twintig jaar noeste arbeid ook door Progwereld in het zonnetje gezet te worden.

“Vaxis – Act III: The Father Of Make Believe” is niet de langste albumtitel van het Amerikaanse viertal. (Die twijfelachtige eer is sinds 2005 voorbehouden aan “Good Apollo, I’m Burning Star IV, Volume One: From Fear Through The Eyes Of Madness”. Tja…). U zult me vergeven dat ik hem desondanks afkort als “Vaxis – Act III”. Op basis van die titel is het niet verrassend dat we hier van doen hebben met de derde plaat uit de Vaxis-albumcyclus, die dan weer valt onder het grotere ‘Amory Wars’ science fiction-epos, waarvan bijna alle Coheed And Cambria-albums deel uitmaken. Mocht dat afschrikken: de teksten van bandleider Claudio Sanchez zijn ook prima te interpreteren als verhalen over menselijke emoties, worstelingen en twijfels. Meer achtergrond over die dunne grens tussen het scifi-concept en het ‘echte leven’ in ons interview met Claudio.

De kenmerkende Coheed-mix van allerhande muzikale stijlen is ook op “Vaxis – Act III” weer aanwezig, waarbij een trend wordt doorgetrokken die op de afgelopen albums al ingezet werd. De metalriffs zijn inmiddels praktisch verdwenen uit het bandgeluid, al trekken de heren hier en daar nog steeds aardig van leer. Maar eerste single Blind Side Sonny heeft vooral raakvlakken met de pop-punk uit de jaren nul, en ondanks de vervormde gitaren en schreeuwvocalen klinkt ook Play The Poet meer ‘rock’ dan ‘metal’.

Daar staan kampvuur-gitaartokkel-liedjes als opener Yesterday’s Lost en Corner My Confidence tegenover. Er is het contrast tussen vederlichte popsong Someone Who Can (met een belachelijk aanstekelijk refrein dat je morgenvroeg onder de douche nog steeds meeneuriet) en het zware The Continuum II: The Flood, dat nog het meest doet denken aan het geluid op de vroege albums. En natuurlijk zijn er die typische Coheed-tracks als Searching For Tomorrow, waar de stevige gitaarriffs nooit ten koste gaan van de melodie. Dat feilloze gevoel voor pakkende melodieën blijft ook op “Vaxis – Act III” een van de pijlers van het Coheed And Cambria-geluid. Daarnaast blijft het bijzonder hoe de heren muzikale stijlen binnen een album of zelfs individuele tracks weten te combineren tot een coherent geheel. Het zou niet moeten werken, maar doet dat wonderwel.

Het stemgeluid van Claudio Sanchez zal altijd ‘an acquired taste’ blijven, maar binnen een genre waar Rush op handen wordt gedragen, mag dat geen breekpunt zijn. De muziek van Coheed And Cambria is druk en vol, waardoor het risico op geluidsbrij zeker aanwezig is. De heldere productie van Sanchez en Zakk Cervini verdient daarom een compliment. Ook de video’s voor de drie singles zijn indrukwekkend qua diversiteit van sfeer en benadering. Met andere woorden: het totaalplaatje klopt totaal op dit plaatje.

Muzikaal is de grote verrassing er na al die tijd en al die albums natuurlijk wel af. Coheed And Cambria verkent op “Vaxis – Act III” geen fundamenteel nieuw territorium. Er worden nieuwe accenten gezet, maar het vertrouwde Coheed-geluid druipt uit de speakers. De band zweeft nog steeds ergens tussen poppy alternatieve acts als The Dear Hunter aan de ene kant, en de stevige emo-rock van een My Chemical Romance ten tijde van “The Black Parade” aan de andere kant. Maar de band heeft daar inmiddels een mooie niche voor zichzelf gecreëerd, en als de songs zo sterk zijn als op “Vaxis – Act III”, kunnen deel IV en V voor mij niet snel genoeg komen.