Scot, Colin

Colin Scot

Info
Uitgekomen in: 1971
Heruitgave: 2006
Label: Eclectic Discs
Tracklist
Do The Dance Now, Davey (5:28)
My Rain (3:07)
Take My Away (3:23)
Confusion (2:55)
Baby In My Lady (4:07)
Lead Us (4:34)
You're Bound To Leave Me Now (4:36)
The Boatman (3:08)
Hey! Sandy (4:14)
Here We Are In Progress (4:27)
Bonustracks:
Long Time Gone (3:26)
Do The Dance Now, Davey [take 3] (5:42)
My Rain [take 1] (3:51)
Nite People [take 2] (4:42)
Colin Scot: zang, akoestische gitaar
Met medewerking van:
Jon Anderson: achtergrondzang
Bob Andrews: toetsen
Rod Clements: bas fingers
Phil Collins: achtergrondzang
Guy Evans: drums
Robert Fripp: gitaren
Peter Gabriel: achtergrondzang
Steve Gould: achtergrondzang
Peter Hamill: achtergrondzang
Richard Hewson: viool arrangementen
Linda Hoyle: achtergrondzang
Alan Hull: achtergrondzang
David Jackson: saxofoon
Davey Johnstone: gitaar
David Kaffinetti: toetsen
Nik Potter: bas
Billy Rankin: drums
Jane Relf: achtergrondzang
Brinsley Schwarz: gitaar
Anne Steuart: achtergrondzang
Ian Thornton: trompet
Rick Wakeman: toetsen
Colin Scot (1971)

Op 17 maart 1941 werd Colin Thisletwaite geboren en na een relatief kort leven vol met drank en drugs overleed Colin in 1999 in Amsterdam. Op het moment dat Thisletwaite door kreeg dat hij samen met zijn gitaar in staat was om mensen in vervoering te brengen, kwam hij op het niet geheel vreemde idee om zijn naam te veranderen.

Vanaf dat moment ging hij onder zijn zelf gekozen artiestennaam Colin Scot door het leven. Het verhaal van Scot is eigenlijk tragisch, erg talentvol maar helaas nooit echt doorgebroken en zijn liefde voor de drugs en vooral drank werd almaar groter en groter. Ondanks dat Scot uiteindelijk nog wel 58 is geworden was de doodsoorzaak vrij snel bekend. Hij had zichzelf gewoonweg de dood in gedronken. Op dat moment waren er bitter weinig mensen die zich om Colin Scot bekommerden, niemand wist dat hier een oud muzikant dood was gegaan die met heel wat groten der aarde in de studio heeft gezeten. Daarom was het idee van platenmaatschappij Eclectic Discs ook zo lumineus om het debuut van Scot, uitgebracht in 1971, weer nieuw leven in te blazen. Eclectic Discs kreeg toestemming van de oorspronkelijke platenmaatschappij EMI om de plaat te laten herpersen. Er werden nog wat extra opnames onder het stof vandaan gehaald zodat de release helemaal interessant werd en het resultaat wat in mijn cd speler zijn rondjes maakt, mag er wezen.

Als je op je gemak eens alle gastmuzikanten op deze cd doorneemt valt je mond vast open van verbazing. Vele grote namen vanuit het progressieve muziekwereldje zijn vereeuwigd op deze schijf. In de hele wereld is er geen cd te vinden met in de line-up onder anderen: Rick Wakeman, Jon Anderson (beiden Yes), Robert Fripp (King Crimson), Phil Collins, Peter Gabriel (beiden Genesis), Peter Hamill (vander Graaf Generator) en Davey Johnstone (o.a. gitarist bij Magna Carta en Elton John). Dan zou je toch de meest symfonische plaat uit de historie verwachten maar dat is geenszins het geval. Deze her-release is een echte singer-songwriter plaat zonder al te veel opsmuk. Je moet ook bedenken dat op het moment dat deze plaat het levenslicht zag de symfo nog enigszins in de kinderschoenen stond en dat de meeste van de eerder gememoreerde artiesten zich net voor het eerst hadden geschoren. De stijl die Scot op deze plaat propageert ligt in de stijl van Al Stewart, Cat Stevens en generatiegenoot en persoonlijke vriend Ralph McTell. Als er een hedendaagse artiest genoemd kan worden kom ik snel uit (vooral qua stemgeluid en schrijfstijl) op David Gray.

Terwijl de cd nu toch al menig rondje gemaakt heeft in mijn cd speler, vallen er echt hoorbare bijdragen van de progsterren hier aanwezig niet te noteren. Ze zullen ongetwijfeld hun aandeel gehad hebben in deze release maar zo één twee drie te herkennen is er helaas niet eentje. Wat overblijft is een toch wel historische plaat die het zeker in het folkgerichte singer-songwriter wereldje goed zal doen. De composities zitten sterk in elkaar, de stem van Scot is goed verteerbaar, de remasteraar heeft goed zijn werk gedaan en saai is het allerminst. Natuurlijk zijn de muzikale uitspattingen minimaal maar dat hoeft ook helemaal niet, ook wel eens een verademing is ons bombastieke symfo paradijs. De hoogtepunten op deze cd zijn albumopener Do The Dance Now, Davey en – vooral – de schitterende albumafsluiter Here We Are In Progress. Voor de liefhebber is op de achterkant van de cd (en uiteraard ook de toenmalige lp) een fraaie foto te vinden van het ‘Battersea Power Station’ welk wereldberoemd werd na de lofzang op het dierenrijk van Roger Waters en co.

Dan even over de bonustracks. Deze stellen op zich niet heel erg veel voor. Drie van de vier zijn gewoon ordinaire demo opnames waar soms de band nog net lang genoeg doorloopt om Scot zijn oordeel over het net vast gelegde stukje muziek te laten oreren. Het gaat om de nummers: Do The Dance Now, Davey, My Rain en Nite People. Zeker leuk om een keer gehoord te hebben maar zoals zo vaak is de originele versie beter te pruimen. Naast de genoemde drie is er ook nog een ‘nieuw’ nummer te bewonderen. De titel luidt Long Time Gone en het werkje sluit naadloos aan bij de rest van dit album. Helaas is de geluidskwaliteit van dien aard dat het geheel toch vreemd klinkt na het fabuleus opgepoetste reguliere gedeelte van de cd. Maar goed… een gegeven Scot niet in de bek kijken, zullen we maar zeggen.

Het is fijn te weten dat er met Eclectic Disc nog een platenlabel is met een nostalgische inslag, zodat we dit soort vergeten artiesten misschien toch nog de egards krijgen die ze ooit verdienden. Misschien niet voor de verstokte progressieve fanaat, maar toch alleszins de moeite van het beluisteren waard voor de liefhebbers van het betere luisterlied.

Sander Kok

Send this to a friend