CollapseAlbum

De bandnaam Collapse herbergt volgens de bandleden geen specifieke betekenis. De album- en tracktitels van dit Franse gezelschap vormen echter een verzameling van weinig opbeurende gemoedstoestanden. En volgens ex-collega Govert Krul vormt de muziek op het tweede album “The Fall” uit 2013 daarop geen uitzondering: “instrumentale songs die zonder uitzondering een donker en naargeestig karakter dragen”.

Op het nieuwe album “The Sleep In Me” wordt die lijn consequent doorgezet. Veel tracks die met hun uitvoering de sfeer, die met de titel wordt opgeroepen, zeer goed treffen. Daarmee krijgt de muziek een sterk filmisch karakter. Een film die zich niet zelden in de krochten van het brein afspeelt met de nodige zwaarmoedigheid, suspense en zelfs horror (Horla).
Met de toevoeging van psychedelische elementen komt het beeldende karakter nog sterker tot uiting. Daarnaast weten deze Fransen elke compositie van een zeer goede opbouw te voorzien waardoor de, uitsluitend instrumentale, muziek zijn spanning weet te behouden. Dit alles verraadt de invloeden van bands als Pink Floyd, Porcupine Tree en Muse.

In deze band speelt de ritmesectie een prominente rol: soms heerlijk groovend als de muziek urgentie of gejaagdheid moet uitstralen, soms zwaar, slepend en dreigend.
Sébastien Pierron laat zich gelden als een inventieve gitarist die grungy partijen afwisselt met zeer intiem en ingetogen spel, om vervolgens zich in een donkere “Dream Theater”-riff te storten. Zijn spel draagt de sporen van The Edge, Matthew Bellamy, John Petrucci en zelfs onze eigen Jan Akkerman. Luister maar eens naar zijn solo in Opening Wound.
De bezetting is uitgebreid met toetsenist Vincent Contelier, hetgeen resulteert in een lichte verschuiving binnen het bandgeluid ten opzichte van de eerste twee albums. Het zal de band vooral live meer mogelijkheden bieden. Contellier zoekt het vooral in piano-achtige klanken en flinterdunne stringgeluiden. Dat pakt zeer goed uit want daarmee blijft er veel ruimte voor de ritmesectie en de gitaar.

Het blijft lastig om met puur instrumentale muziek naar een groter publiek door te breken, maar deze uitstekende Franse band verdient een plek in iedere cd-kast danwel afspeellijst, maar zeker in die van iedere zichzelf respecterende progliefhebber.

Math Lemmen