Collapse Under The EmpireAlbum

De Duitse postrockformatie Collapse Under The Empire heeft sinds de oprichting in 2007 meerdere albums uitgebracht. Met hun nieuwste cd genaamd “Recurring” hebben ze Progwereld nu voor het eerst bereikt. De band staat al die jaren al bekend om zijn instrumentale, atmosferische en melodieuze muziek, die vaak een filmische aanpak heeft. “Recurring” is daarop geen uitzondering. De band neemt de luisteraar mee op een vlotte muzikale reis, met toepassing van de nodige elektronica en ambiente momenten, met hier en daar wat klassieke accenten. De muziek blijft altijd toegankelijk omdat ze het vlotte tempo gestaag volhouden.

Als je bedenkt dat de groep bestaat uit slechts twee muzikanten – Chris Burda en Martin Grimm – dan maken deze Hamburgers behoorlijk indruk met hun dynamische contrasten, de kenmerkende postrock gitaarlijnen en atmosferische soundscapes. Qua beleving en intensiteit kan Collapse Under The Empire zich zeker meten met Mono en God Is An Astronaut. En dankzij de toegankelijke soundscapes als muzak voor postrock met light & Motion. Of pure progrockliefhebbers, die wel affiniteit hebben met deze groepen en het subgenre postrock, zich kunnen vinden in de instrumentale muziek van deze band, betwijfel ik. Alleen Forgiveness refereert nog een beetje aan de toetsenmuziek van Carptree, als je de ritmische drumpartijen even naar de achtergrond schuift. Want daar zit de crux van het album.

Het muzikale duo Burda en Grimm gebruikt met Nando Schäfer een ingehuurde drummer van vlees en bloed. Een steady beat dreunt echter over alle nummers heen, waardoor het allemaal ook erg dansbaar en hip is, waarmee het vooral positivisme wil uitstralen. Daar is niets mis mee, maar ik had graag gezien dat de heren wat vaker een paar versnellingen terug hadden gedraaid en meer berusting hadden laten horen, zoals in het prachtig gedragen Requiem. Dit nummer is tactisch in het midden van het album geplaatst en is ook nog eens het kortste nummer van het album. Dat maakt het voor mij duidelijk dat dit album meer geschikt is voor de danceliefhebber die even wil chillen, nadat hij stuiterend terugkomt van The White Edition event, dan voor de progliefhebber die nieuwe instrumentale wegen wil inslaan.