Colosseum II

Strange New Flesh

Info
Uitgekomen in: 1976 (heruitgave: 2012)
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Esoteric Recordings
Tracklist
Cd 1
Dark Side Of The Moog (6:17)
Down To You (9:05)
Gemini And Leo (4:48)
Secret Places (3:59)
On Second Thoughts (7:30)
Winds (10:23)
Castles Version 1 (11:09)
Gary's Lament (7:00)
Walking The Park (7:05)

Cd 2
Night Creeper (3:46)
The Awakening (11:43)
Siren Song (6:55)
Castles Version 2 (5:00)
The Scorch (4:39)
Rivers (4:27)
Interplanetary Slut (5:32)
Don Airey: toetsen
Jon Hiseman: drums, percussie
Gary Moore: gitaar, zang
Neil Murray: basgitaar
Mike Starrs: zang
War Dance (1977)
Electric Savage (1977)
Strange New Flesh (1976)

Colosseum II moet niet worden verward met Colosseum. Nadat Colosseum in 1971 uit elkaar was gevallen, richtte drummer Jon Hiseman enkele jaren later Colosseum II op. Naast Neil Murray op basgitaar en zanger Mike Starrs haalde hij Don Airey en Gary Moore bij de groep. Met het binnenhalen van Airey op toetsen en Moore op gitaar kon hij destijds niet vermoeden dat beiden zouden uitgroeien tot toonaangevende muzikanten in het rock metier.

“Strange New Flesh” was in 1976 het eerste tastbare levensteken van de ‘nieuwe’ Colosseum. De oorspronkelijke lp-versie telde zes nummers. Aan de (dubbel) cd-versie werden drie nummers toegevoegd evenals een cd met niet eerder uitgebrachte demoversies en bijzondere (live-)opnames. Op de versie uit 2012 die we hier bespreken ontbreken de drie live nummers uit de BBC-sessions van juni 1976.

Dat zowel de toen 28-jarige Airey als 25-jarige Moore al uitzonderlijke talenten waren, laten de twee op dit album horen. Beiden eisen de hoofdrol voor zich op, al is dit album met tal van jazzinvloeden (fusion) vrijwel volledig opgebouwd rondom het gitaarspel van Moore. Dark Side Of The Moog is qua titel een duidelijke woordspeling die verder niets met Pink Floyd heeft te maken. Het nummer staat wel bol van gitaarsolo’s en pakkend toetsenwerk op Moog. Gemini And Leo is swingend met bijtend gitaarspel van Moore en funky basgitaarpartijen van Murray. Winds was het slotnummer van de oorspronkelijke lp en is meer dan tien minuten jazzrock in het straatje van Return To Forever.

Als extra nummers op cd 1 en cd 2 tref je het melodieuze Castles aan in twee verschillende versies van achtereenvolgens elf en vijf minuten. Dit nummer zou later prijken op “War Dance”. Vocaal gezien vind ik dit overigens het zwakste nummer met soms tenenkrommende zang van Moore. Maar het gitaarspel op dit nummer vergoed veel. Walking In The Park stond in een originele versie op het eerste album van Colosseum uit 1969. The Awakening en Siren Song zijn twee langere nummers in de stijl van Winds. Op Rivers horen we Moore op zang, een rol die hij op de twee albums die zouden volgen volledig op zich nam. Gary’s Lament (instrumentaal met een ‘shreddende’ Moore), The Scorch (eveneens instrumentaal, gedreven met vlotte gitaarloopjes), Rivers (een typisch Gary Moore nummer met een bluesachtige atmosfeer) en Interplanetary Slut (een meer dan vijf minuten durend duel op gitaar en wervelende Moog toetsen) zijn demoversies die later verschenen op het album “Electric Savage”. De laatste overigens getiteld Intergalactic Slut. Deze versie van “Strange New Flesh” is een zalige jazzrock cd die alleen al dankzij meer dan een uur aan extra’s de liefhebber van fusion, jazz- en gitaarrock moet aanspreken.

Na “Strange New Flesh” verlieten Starrs en Murray de groep en ging Colosseum II verder in een viermansbezetting waarbij Moore ook de zang voor rekening nam. Er werden nog twee albums uitgebracht die algemeen worden bestempeld als juweeltjes in de rockhistorie.

Hans Ravensbergen

Send this to a friend