Gereduceerd tot een duo en verhuisd naar Düsseldorf is er veel veranderd aan Coma Rossi. Coma Rossi was een progressieve postrockband en kwam oorspronkelijk uit Bangalore, India, en is nu gevestigd in Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Over het titelloze debuutalbum uit 2018 was ik zeer te spreken en dit draai ik nog geregeld. Opgericht in 2014 was er in de beginperiode al sprake van verschillende bandleden en sinds de pandemie volgde een nog grote verandering, omdat componist, gitarist en bandleider Gaurav Govilkar voor zijn werk van Azië naar Europa verhuisde. Tweede kansen zijn zeldzaam, toch brengt hij als multi-instrumentalist en met behulp van drummer Diane Galen onder de naam Coma Rossi het tweede album “Void” uit.
Ook de muziekstijl veranderde en is verder opgeschaald richting de stevige postmetal van Alcest en Bruit ≤ met wat atmosferische vlagen van God is an Astronaut. Muzikaal gezien streeft Coma Rossi hiermee naar contemplatieve stilte verpakt in verzadigde gitaren, met sonische texturen en dat pakt best goed uit. Gelukkig beperkt de zang zich tot een paar nummers, want deze is niet sterk, mist overtuiging en is bij vlagen zelfs vals te noemen. Dat is wel een groot gemis ten opzichte van het vorige album, al zal dat meer een uitdrukking zijn van de gemoedstoestand van Gaurav Govilkar.
Het debuutalbum was een yoga voor progmetalfans en ik bleef geregeld op het matje liggen om bij te komen van al dit moois. Dat heb ik met dit tweede album een stuk minder. Ik geef het je ook te doen: verhuizen, werken in een ander land dat erg verschilt van je thuisland en het moeizaam contact houden met je muziekvrienden. Dan is de albumtitel “Void” (leegte) wel te verklaren. Wat Govilkar eigenlijk doet is schreeuwen om hulp. Ik zou willen dat hij de volledige bezetting van de band had om ideeën uit te putten en samen te werken. Ondanks het ontbreken van zijn Indiase muziekvrienden klinkt het allemaal wel goed en kan de muziek wedijveren met de betere postmetalbands, maar mis ik de bezieling van het debuutalbum.