Conception

State Of Deception

Info
Uitgekomen in: 2020
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Conception Sound Factory
Website: https://conceptionmusic.com/
Tracklist
in: Deception (1:46)
Of Raven and Pigs (4:45)
Waywardly Broken (4:38)
No Rewind (3:11)
The Mansion (4:35)
By the Blues (3:59)
Anybody Out There (5:25)
She Dragoon (4:56)
Feather Moves (6:
Ingar Amlien: basgitaar
Arve Heimdal: drums
Roy Aaetre Khantatat: zang
Lars Kvistum: toetsen
Tore Østby: gitaar
State of Deception (2020)
Flow (1997)
In Your Multitude (1995)
Parallel Minds (1993)
The Last Sunset (1991)

Lang voordat zanger Roy Aaetre Khantatat aanhaakte bij de wereldberoemde symfonische band Kamelot was hij een operazanger in wording. Althans, daar studeerde hij voor aan de universiteit in zijn geboorteland Noorwegen. Eén van zijn hobby’s, het zingen in een rockband, pakte uiteindelijk serieuzer uit dan gedacht. Het Noorse Conception produceerde samen met zanger Roy Khan vier volledig studioalbums voordat hij werd opgepikt door ‘het grote’ Kamelot uit de Verenigde Staten.

Ruim dertien jaar was hij de zanger van die band, behaalde grote verkoopsuccessen en ging tijdens tournees de hele wereld over. De roem van Roy Khan groeide snel in de wereld van symfonische powermetal, voornamelijk door zijn verschijning en unieke stem. Tot het jaar 2011 aanbrak en hij met een burn-out volledig uitgeblust afscheid nam van Kamelot. Een lange periode van muzikale rust volgde voor Roy Khan en de vraag was of hij überhaupt nog weer terug zou komen.

Gelukkig voor de muziek gebeurde dat wel degelijk. In 2018 kwam zijn voormalige band na ruim twintig jaar weer bij elkaar en bracht Conception de ep “My Dark Smphony” uit. Deze werd massaal door de pers en de fans van weleer opgepakt en alle betrokkenen raakten razend enthousiast. De band maakte een volledige herstart en twee jaar later ligt er een hagelnieuw album, genaamd “State Of Deception”.

Hoewel ik de vier albums van de vorige eeuw ik niet ken, heeft de band blijkbaar niets veranderd aan de structuur van de songs. Die klokken over het algemeen rond de vier minuten en er wordt toegankelijke progrock geproduceerd met hier en daar een symfonisch randje. Als je de intro van deze cd beluistert zullen de fans van Kamelot zeker niet afhaken, want dat is symfonische bombast van boven tot onder. De totale lengte van de cd is niet heel lang, de cd tikt af bij veertig minuten, maar misschien is dat ook precies genoeg gedoseerd.

Na de symfonische bombast van de intro krijgen we stevige rock voorgeschoteld waarin je veel vergelijkingen kan maken, maar ik zal proberen die parallellen beperkt te houden. Instrumentaal krijgen we veel variatie voorgeschoteld door middel van heerlijke en originele gitaarriffs van gitarist Tore Østby, pakkende melodieën en herkenbare refreinen. Het technische niveau ligt niet ongekend hoog, maar alle elementen zijn vakkundig toegepast en de productie is van een verfijnd niveau.

Zoals gezegd is de diversiteit op deze cd groot. Zo gingen mijn gedachten bij Of Raven And Pigs snel naar een Nederlandse band, The Aurora Project. De gelijkenissen met de track Stone Eagle van het album “World Of Grey” komen namelijk akelig dicht in de buurt van elkaar. Beide tracks kennen dezelfde kenmerken, flink rockend, gedomineerd door vette gitaren en Roy Khan spreekt opzwepend een opstandige menigte toe. Revolutie! De song bevat eveneens een heerlijke gitaarriff, iets wat je in Stone Eagle van The Aurora Project ook kan vinden. Vind je de track van de ene band goed, dan valt de andere ook in de smaak.

By The Blues komt in de buurt van het Muse geluid en vooral zanger Roy Khan zorgt met zijn theatrale uithalen voor een sluitende vergelijking. Dat geldt indirect ook voor de track Waywardly Broken (opnieuw met een heerlijke gitaarriff en gitaarsolo van Tore Østby), de combinatie van muziek en zang zorgen voor een connectie met deze Britse band. Ook een ballad ontbreekt niet in de vorm van The Mansion. Bij de eerste beluistering wat klef en cheesy, maar bij nadere bestudering een prima song die snel in je systeem gaat zitten.

Vooral de eerste helft van het album is muzikaal sterk te noemen en vocaal gezien heb je met Roy Khan een artiest in huis die de productie naar een hoog niveau tilt. Daarnaast zijn er gastoptredens van twee zangeressen: Elize Ryd (Amaranthe) en de voor mij onbekende Aurora Amalie Heimdal. Verwacht geen progressief en ambitieus meesterwerk, maar laat je verrassen door heerlijke gitaarriffs en prima toetsen melodieën. Je kan ervan op aan dat deze cd niet onberoerd in je platenkast blijft staan.




Send this to a friend