Anima Mundi, Mindgames & Sky ArchitectConcert

Verslag: Hans Ravensbergen
Foto’s: Joop Klazinga

Het affiche voor zaterdag 18 juni 2011 zag er fraai en op het eerste gezicht misschien wel wat bont uit: “Live Prog presenteert Anima Mundi uit Cuba, Mindgames uit België en ‘ons’ eigen Sky Architect”. En dat allemaal in De Lakei te Helmond, die daarmee opnieuw blijk gaf open te staan voor initiatieven van ‘gewone’ liefhebbers en particuliere promotors van progressieve rockmuziek die een platform zoeken voor hun muzikale uitingen. Genoten we op 12 december 2010 onder de noemer 1-4-All-All-4-1 al van een aantal bands (waaronder ook Sky Architect) die bij elkaar waren gehaald door Hans Teunissen. Achter Live Prog schuilt een ander grote liefhebber en fan van deze muziek: Marcel Haster. Nadat hij nu een jaartje aan de weg timmert met unieke videorecensies en interviews was de tijd rijp voor een minifestival.

Pontificaal op dat affiche prijkte het uit Cuba afkomstige Anima Mundi. Een warm en sympathiek gezelschap uit het Caribische gebied dat in 2010 vriend en vijand in progland sprakeloos liet met hun album “The Way”. De interesse voor dit album in Nederland en later ook Europa, de innige contacten van liefhebbers en fans in ons land en België resulteerde in een tour met zes optredens van de Cubanen in Frankrijk (o.m. Prog Sud), Duitsland, België en Nederland. Aan de talentvolle groepen Mindgames en Sky Architect was het de eer gegund om Anima Mundi in Helmond te vergezellen op een avond die tot in de kleine uurtjes zou duren.

Sky Architect

De lucht architecten gaan anno 2011 als een speer. Koud terug van een optreden in Canada en drie weken voor Loreley werd een prima gevulde Lakei getrakteerd op een dikke drie kwartier muziek van het nieuwe album “A Dying Man’s Hymn”. En wederom bewees het vijftal ook live muziek van een hoogstaand niveau neer te kunnen zetten. Het moet gezegd, ook live is de muziek vrij complex en onderhevig aan subtiele maar ook abrupte tempowisselingen. De geluidsman van het huis werd dan ook gedwongen tot het uiterste te gaan, wat niet altijd lukte. Maar het zijn de kniesoren en/of de oude mannen (onder anderen onze nieuwsredacteur) die zich daaraan stoorden, categorieën waar ondergetekende overigens niet onder valt.

Wat het kwintet enigszins viel aan te rekenen was het spelen van slechts drie nummers. Weliswaar onderverdeeld in korte (sub)stukken, maar die als een geheel werden gebracht. Dat vergde van de luisteraars enig uithoudingsvermogen om de van koddige hoofddeksels voorziene bandleden te volgen. Enkele korte nummers hadden zeker meer op zijn plaats geweest. Het neemt allemaal niet weg dat de groep ook live progressie heeft doorgemaakt. Muzikale progressie die op het tweede album ook hoorbaar aanwezig is. Het deed de temperatuur in de zaal dan ook snel stijgen, waardoor Tom Luchies gedwongen was zijn van de neus glijdende markante bril maar helemaal af te zetten.

In de zaal waren veel mensen aanwezig die de groep voor het eerst live zagen en hoorden. Zij zagen en hoorden een prima acterende band die geconcentreerd is op de muziek en op het eerste gezicht weinig oog heeft voor het publiek. Anderzijds gaf het datzelfde publiek wel de gelegenheid met ogen dicht te genieten van kwaliteitsprog.

Mindgames

Na een korte pauze was het podium voor Bart Schram en zijn vier Belgische kornuiten van Mindgames. De frontman is in het bezit van een fraai helder en hoog stemgeluid die deze avond live volledig uit de verf kwam. Het was voor mij de eerste keer dat ik Mindgames live aan het werk zag. Maar na dit optreden smaakt dit absoluut naar meer. In tegenstelling tot Sky Architect houdt Mindgames, lees Bart Schram, er wel een podiumpresentatie op na. Had de voorman aan het begin van het optreden nog een akoestische gitaar omhangen waarbij menigeen zich afvroeg waarom, halverwege het optreden werd het zelden of niet gebruikte instrument weggezet en had Schram de handen vrij om zijn theatrale expressie extra vorm en te geven. Het leidde in het nummer Royalty In Jeopardy tot een in live optredens doorontwikkelde act waarin Koning Schram De Lakei tijdelijk regeerde. Daarbij ging hij al muntstukken gooiend van het podium af en de zaal in. Persoonlijk mag ik deze vorm van theater wel, al moet hij er wel voor waken niet over de top te gaan. Mijn credo in dezen luidt dan ook: ‘beter over de top dan geen beweging’.

Muzikaal werd alles solide en degelijk ondersteund door het lekkere toetsenspel van Tom Truyers, de pittige gitaarsolo’s van ‘rastaman’ Rudy van de Veken en het stevige drumwerk van Benny Petak. Wat mij betreft kunnen deze Belgen morgen het land gaan regeren.

Anima Mundi

We sturen jullie een groot “Hallo” vanuit de Caribische kust en we hopen ooit bij jullie op te treden. Lang leve de Prog!…

Het is de laatste zin uit mijn interview met Roberto Diaz eind 2010. Ik had niet kunnen denken dat deze woorden na zeven maanden al werkelijkheid zouden worden. Naar dit unieke optreden en mijn persoonlijke ontmoeting met de bandleden had ik al maanden uitgekeken. En ik zal hier ook nog lang aan terugdenken. Dit optreden kan eigenlijk in één woord worden samengevat: MAGISTRAAL!

Vooral bandleider en gitarist Roberto Diaz en zanger Carlos Sosa zijn op het podium behept met een enorm warme uitstraling. De ovatie na het openingsnummer Time To Understand van het album “The Way” deed al veel zeggen over de indruk die de Cubanen in Nederland hebben achtergelaten. Na dit nummer wierp de groep alle nog eventueel aanwezige schroom van zich af en werd een twee uur en een kwartier durend optreden neergezet dat zijn weerga niet kende. Ik – en met mij veel proggenoten – hebben in de loop der tijden tal van groepen uit de zogenaamd erkende proglanden voorbij zien komen. Wat Anima Mundi deze avond neerzette deed het merendeel van die groepen in de schaduw staan. De sleutel van dit succes: passie, gevoel, warmte en echtheid.

De hoofdmoot van het optreden werd besteed aan het volledige “The Way” en enkele nummers van “Jagannath Orbit”. Gedurende het optreden liet Diaz meer dan eens horen tot de top van gitaristenland te behoren. Wellicht is deze kleine en zeer warme persoonlijkheid het beste bewaard gebleven geheim. Naast Diaz is het zanger Carlos Sosa die uiting geeft aan de warmte en het gevoel waarmee Anima Mundi op het podium staat. Zijn armen wijd gespreid, de ogen vaak dicht maakt liet deze man horen wat zingen is. De zangprestaties op het album maakt hij ook op het podium volledig waar, iets waar enkele volgers ietwat sceptisch aanvankelijk tegenover stonden. Naast zingen maakt Sosa gebruik van (traditionele) percussie-instrumenten hetgeen de sfeer en de finesse alleen maar ten goede kwam. De muziek kent veel variatie met minutenlange rustmomenten. Wordt bij menig ander optreden storend geroezemoes en gefluister vanuit de zaal hoorbaar, gedurende deze momenten bleef het in de Helmondse zaal muis en muisstil. Het was alsof Anima Mundi de zaal met zijn ‘wereldziel’ betoverde.

Als Haarlemmer olie en rots in de Cubaanse branding fungeerde de bescheiden en frêle toetseniste Virginia Peraza. Geconcentreerd maar soms onzeker ogend (veroorzaakt door lichte technische problemen) was zij de stabiele factor met zaalbrede toetsenpartijen en gatenvullende solo’s op haar vier keyboards. Buiten Cuba weet tot nu vrijwel niemand dat zij één dag na het memorabele en in 2005 gefilmde optreden van Rick Wakeman in Havanna zijn keytar mocht vasthouden…

Speciaal voor het optreden in Helmond en dat in Verviers op 19 juni 2011 was vanuit Spanje het lieftallige en voormalig bandlid Anaisy Gomez Fernandez overgekomen om haar indrukwekkende bijdrage op origineel Galicische doedelzak en ook fluit te leveren. Het gaf extra cachet aan dit toch al geweldige optreden. Oorspronkelijk was er anderhalf uur ingeruimd voor dit optreden, Anima Mundi plakte daar hoogst persoonlijk nog drie kwartier extra aan vast. Na de sublieme instrumentale toegift met muziek van het komende album en aansluitend de overbekende gitaarsolo uit Firth Of Fifth van Genesis, kwam om exact 1.45 uur zondagochtend een slotakkoord aan een avond Live Prog van hoog gehalte.
Zonder twijfel was dit optreden een van de meest memorabele op proggebied in 2011. De tijd maar bovenal de bereidwilligheid van de Cubaanse machthebbers zal leren of wij Anima Mundi in Nederland en Europa terug gaan zien.

Zeker is dat Live Prog een vervolg zal krijgen. Wij houden je op de hoogte!