Confusion FieldAlbum

Confusion Field is het project van de Finse multi-instrumentalist Tomi Kankainen. Het debuutalbum “Disconnection Complete” verscheen in 2021, maar passeerde onze radar onopgemerkt. “Future Impact Of Past Diversions” deed dat niet.

Kankainen begon eind jaren 80 als basgitarist in lokale metalbands. In de loop der jaren verschoof zijn interesse steeds meer richting progressieve rock. In de jaren 10 van deze eeuw besloot hij om solo verder te gaan en zijn muzikale progressieve ideeën om te zetten in daden: Confusion Field was geboren. Net als op het debuut riep hij op het hier besproken tweede album de hulp in van zijn oude muzikale maten Petri Honkonen (drums) en Markus Jämsen (gitaar).

Tekstueel verhaalt “Future Impact Of Past Diversions” over het opgroeien in de jaren 80 in een (fictief) industrieel stadje in het midden van Finland en de behoefte om te ontsnappen aan de grimmige realiteit. Muzikaal gezien kneedt Kankainen met Confusion Field invloeden van progressieve rock, pop en metal tot een pakkend en minder grimmig geheel. Het resultaat is een mix van oud en nieuw, licht en zwaar, met zelfs een vleugje Scandinavische melancholie. Referenties die zich bij beluistering aandienen zijn Riverside, Rush, RPWL en Katatonia. De laatste vooral door de energieslurpende aard van de composities en omdat het stemgeluid van Kankainen elementen bevat van Jonas Renkse, Yogi Lang en Mariusz Duda.

Met de dominantie van toetsen en het stuwende karakter dient zich in het openingsnummer Atom Child ook de vergelijking aan met Scott Mosher. De lichtvoetiger passages zorgen voor variatie en geven de trommelvliezen enige rust. Ondanks dat gitaar op het album goed vertegenwoordigd is, voeren toetsen vaak letterlijk de boventoon. Nummers als Phoenix Learns To Fly en het catchy To The End Of The Hex, dat aan Rush doet denken, zijn volgestopt met uiteenlopend en soms dubbel gelaagd toetsenwerk.

De melodieuze en soms poppy kant komt tot uitdrukking in het aanstekelijke Secondhand Escape en het vlotte en van RPWL-invloeden voorziene Do Not Engage The Enemy. Met het stuwende Defence Solution verloochent Kankainen zijn muzikale verleden met een voorliefde voor hardere muziek niet. Een waarschuwing is wel op zijn plaats. De volle en dichtgesmeerde muziek doet het nummer langer lijken dan het daadwerkelijk is. Het vlakke, zes minuten klokkende Tomorrow Started Yesterday lijkt dan ook te verzuipen in een lange speelduur. Het nummer wordt gered door een prachtig instrumentaal einde.

Dat Kankainen ook in staat is een puur prognummer te componeren bewijst hij met het ruim tien minuten durende slot-epos Factory Shadow. Er is ruimte, variatie en niet alles is dichtgesmeerd met toetsen. Ondersteunende zang van Janne Liekkinen en slepende gitaarpartijen van Markus Jämsen maken het nummer tot een waar feest en tegelijk het beste nummer van het album.

Liefhebbers van genoemde referenties en stevige toetsen-georiënteerde (prog)rock doen er goed aan de muziek van Confusion Field te ontdekken.