Coralspin

Honey And Lava

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Eigen beheer
Website: http://coralspin.com
Tracklist
Sons Of The Sleeping Giant (6:58)
You're Wrong (3:30)
Mistimed (3:54)
Burn My Eyes (4:00)
Sky's End (4:12)
Songbird (3:19)
Night Stalker (5:14)
Aching (6:05)
Ellie Blyth: zang en toetsen
Blake McQueen: toetsen
Jake Simmons: gitaar
Met medewerking van:
David English: drums
Steve Kightley: basgitaar
Honey And Lava (2012)

Toen Progwereld net begon kwamen er met grote regelmaat cd’s langs, waarvan je je afvroeg of de makers, familieleden en vrienden geen stront in hun oren hadden. Onze redactie stuurde deze cd’s het liefst naar collega Erik Groeneweg, die er een sardonisch genoegen in heeft cd’s tot op de grond af te fikken. Zijn ingeleverde recensies werden dan ook steevast als eerste gelezen, als hij zijn pen weer in het vitriool had gedoopt. Maar ook de andere (ex-)recensenten mochten in het verleden vaak het genoegen smaken een werkelijk slechte cd te recenseren.

We hebben hier veel lol om gehad. Waar andere websites vaak slechte cd’s simpelweg niet recenseren, omdat ze de makers niet willen beledigen, of heel lafhartig stellen dat het ‘niet hun smaak’ is, of ‘dat er maar eerst naar samples geluisterd moest worden’, vonden wij van Progwereld dat wij een verantwoordelijkheid hebben ten opzichte van de portemonnee of ruimte op de harde schijf van de onze lezers, een verantwoordelijkheid die we al meer dan tien jaar zeer serieus nemen. Dat leverde vele hilarische reacties op, meestal dreigementen en scheldkanonnades. Het aantal keren dat een band ons bedankte voor een negatieve recensie is op één hand te tellen.

De afgelopen jaren is de kwaliteit van de prog met sprongen toegenomen en geldt meer dan ooit de vraag: ‘hou je van deze substroming of niet?’ of ‘ligt deze zangstem of deze productie in jouw straatje?’ of misschien zelfs ‘vind je deze productiekeuzen mooi, ja of nee?’

Daarom verbaasde de redactie – die waarschijnlijk ook niet meer gewend was aan zulke lage kwaliteit, en daarom Erik een plezier hebben misgund – mij met het debuut van het Engelse Coralspin, een driekoppige formatie rond de toetsenisten Ellie Blyth en Blake McQueen, waarvan de eerste zingt, en gitarist Jake Simmons. Hun debuut heet “Honey And Lava”, maar had beter “Salt And Vinegar” als titel kunnen hebben, want van het gebodene krijgt je werkelijk een zure smaak van in je mond.

“Honey And Lava” betreft in elk geval een korte plaat met acht redelijk eenvoudig opgezette liedjes, waarvan de langste nog geen zeven minuten duurt. Het kent geen moeilijk te doorgronden refreinen, die desalniettemin niet lang blijven hangen. De website vergelijkt de poppy muziek met Queen, waarbij Kate Bush is gaan zingen, en de site noemt verder ook Muse, Yes, en vergelijkt het stemgeluid van Blyth met niemand minder dan Sandy Denny. Ik zou de band qua stijl eerder vergelijken met de eerste plaat van La Tulipe Noire, of met de jaren ’80-platen van Renaissance. De muziek van Coralspin klinkt als een legendarische jaren ’70-groep die in de jaren ’80 is beland en vervolgens de verkeerde keuzen daarin maakt. De bedoeling was waarschijnlijk te komen tot een soort ‘newprog’ a  la Pure Reason Revolution en North Sea Oscillation, maar daarin schieten ze te kort.

Over smaak valt wat mij betreft zeker wel te twisten, en muziek dient te voldoen aan een aantal algemeen erkende kwaliteitseisen. Belangrijkste manke aan de muziek van Coralspin is het matige stemgebruik van Ellie Blyth. Haar stem past om te beginnen totaal niet bij de muziek, maar ze zingt ook vals en onvast. Daarnaast lijkt het of haar zangpartijen zijn opgenomen in een andere ruimte dan in de opnamestudio. Tenslotte is de productie van demoachtige kwaliteit, stoffig, modderig en geheel niet van deze tijd.

Het materiaal zelf is ook beneden niveau. De openingstrack Sons Of The Sleeping Giant laat direct alle mankementen (slechte productie, slechte zang en matige melodie) horen, en dit betreft nog de sterkste track van de plaat. Mistimed, door Blyth geschreven, zou in kundiger handen wellicht een aanstekelijk liedje kunnen zijn, maar wordt verpest door de – ik val in herhaling – tenenkrommende zang en slechte productie. En dit is het op één na beste nummer van de plaat. De overige zes nummers zijn helemaal niet om aan te horen. Ik vind het jammer dat ik niet iets positiefs over “Honey And Lava” kan zeggen, of enig advies voor een eventueel volgende cd.

Het geloof in de eigen kwaliteit is prijzenswaardig, en de band streamt de cd zelfs geheel op hun eigen Bandcamp. Dat is fijn, want dan kan je zelf beoordelen of ik misschien stront in mijn oren heb. Wat betreft de recensie van deze cd zou ik graag de lezers van Progwereld willen adviseren deze cd te mijden als de pest, de groep zou ik willen adviseren iets anders met hun vrije tijd te gaan doen, en de Progwereldredactie tenslotte te willen adviseren een eventuele tweede cd naar Erik te sturen.

Markwin Meeuws

Send this to a friend