Diverse ArtiestenAlbum

Yay! Er is weer een deeltje uit van onze christelijke broeders binnen de symfonische rockwereld. En – zoals al bleek uit Volume 1 en Volume 2 – dat is óók goed nieuws voor niet-christenen. Want wat onze verheven muziekbroeders ook dit keer brengen is van hoge, hoge klasse. Een aantal van de tracks kan ik gerust en niet sarcastisch bedoeld ‘hemels’ noemen. En de plaat heeft Phil Keaggy! Phil Keaggy! Omg!

Unitopia – Lives Go Round
De eerste track van deze goddelijke sampler is gelijk goud waard. Hogeschool-prog uit Australië, of all places, huppelt vrolijk binnen middels een vreselijk aanstekelijk nummer alwaar het refrein door een kinderkoor wordt verzorgd. De stem van Mark Trueack is fijn en voelt vertrouwd, de toetsensolo halverwege van Sean Timms is er één om een Oscar voor te geven (in de categorie Best Supporting Toetsensolo). Het bewijs dat dit een groep is waar we nog veel van gaan horen, is dat hun nieuwe cd bij InsideOut gaat uitkomen, en dat hun voorlaatste cd “The Garden” hoge ogen gooide in de Wereldse Tien. Gezien dit nummer en de myspace-tracks: terecht!
www.myspace.com/unitopiaband

Ted Leonard – The Name Of God
Onze volgende gast is de zanger van Enchant, een band waar we overigens al een tijdje niets van gehoord hebben. Hij brengt met The Name Of God een wat prekerig, maar wel mooi nummer over dat je eerst je vrienden moet vergeven alvorens naar God te kunnen komen. Dat kan ik zeker onderschrijven, het nummer zelf heeft hetzelfde mankement als de meeste muziek van Enchant: het is knap, maar wat saai, en het riekt enigszins naar Adult Oriented Rock. Maar goed, het is wel Ted Leonard, en zijn stem is een groot wapen.
www.myspace.com/tedleonard 

Phil Keaggy – Passport
De uiterst sympathieke negenvingerige meestergitarist met zijn o zo zoete, prachtige stem dient zich dan ineens aan. Mijn hart gaat sneller kloppen, want wát een dijk van een nummer. “Passport” (een heropname van een nummer van “Getting Closer” (1985)) toont Keaggy op zijn allerbest en doet klassieke platen als “Play Thru’ Me” en “Town To Town” herleven. Keaggy zingt op zijn allerbest, en het nummer schreeuwt om een puur symfonische plaat van deze binnen de symfonische rock veel te onbekende héld. Dit nummer alléén al legitimeert de aanschaf van de sampler, en Keaggy maakt even duidelijk dat hij behoort tot de absolute top van de gospelrock.
www.myspace.com/philkeaggy

Mike Florio – The Wise Man
Over deze man maar weinig te vinden op het net, maar The Wise Man laat in elk geval horen dat hij prima kan zingen in dit aangename nummer, waar ik echter ook niet heel wild van word. Nou ja, heel slecht is het niet.
http://www.massdream.com/

Apple Pie – Solution
Apple Pie is een Russische band die middels de vorige cd “Crossroad” al wat hoge ogen mocht gooien binnen de progwereld. Ik vind het persoonlijk wat drukke, opgefokte progrock, maar er zal zeker een publiek voor zijn die ervan smult. Voor de Russische liefhebbers, denk ik dan.
http://www.applepie-mus.narod.ru/ 

Greg Wollan – Deep Calls 2 Deep
Zo, op naar ontdekking no. 2 van deze cd. Greg Wollan is een singer/songwriter uit Nashville, maar dat neemt niet weg dat deze man een enorme verrassing is. Deep Calls 2 Deep klinkt als een compositie gemaakt door een man die het één en ander heeft meegemaakt, en zijn stem klinkt dienovereenkomstig. Prachtig instrumentaal werk wordt vergezeld door een soepel refrein, hetgeen het liedje als een coherent geheel doet overkomen. Zijn site bestuderende blijkt deze fijne man reeds zes cd’s uitgebracht te hebben, en de site staat boordevol complete MP3’s, de één nog mooier dan de andere (luister zeker The Good Kings Highway). Wollan heeft er zeker één fan bij nu.
http://www.gwollan.com/

Mike Lockett – The Dust
Vervolgens is daar de Amerikaanse singer-songwriter en alleskunner Mike Lockett, met een haast Ayreon-achtige track, zij het niet zo sterk. Mike’s stem is niet geweldig, maar goed genoeg, en de compositie is iets te standaard progmetal. Toch het is ook niet slecht, zij het dat het niets toevoegt aan de enorme proggeschiedenis.
http://www.mikelockett.info/ 

Pursuit – Quest
De Amerikaanse band Pursuit zit ook in het progmetal-hoekje, maar weet daar meer originaliteit en klasse aan toe te voegen dan hun voorganger op de cd. Invloeden reiken van Kansas tot Queensrÿche en Dream Theater. Het gezelschap kent in zanger Andrew Zuehlke zo’n typische prototype progmetal-zanger waar het subgenre om geliefd (en verguisd) is. De compositie – die al uit 2004 stamt – is echter ijzersterk, dus liefhebbers zullen hun weg nu wel vinden.
http://www.pursuitband.com/ 

Ad Astra – Angel Of Repose
Uit Florida komt Ad Astra, wat niets meer is dan een project van singer-songwriter Doug Bowers. Hoewel het nummer een beetje overkomt als tweederangs-prog, is het met zijn 4:21 geen lange zit, en het nummer kent aan het einde een aantal aangename toetsen- en gitaarsolo’s. ex-Kansas-bassist Dave Hope speelt een partijtje mee, maar daar merk je voor de rest weinig van. Een áárdig nummer, niet meer dan dat.
http://www.dougbowersmusic.com/ 

Time Horizon – Life Fantastic
Time Horizon is een band van vier vrienden uit Californië. Zij spelen of speelden al jaren in verschillende hoedanigheden met elkaar. Dat de bassist, Steve Gourley, inmiddels naar Cambodja is geëmigreerd schijnt ze niet te deren. Hoe dan ook, Life Fantastic, is een prima track in het straatje halverwege Spock’s Beard en Glass Hammer. Het barst uit zijn voegen van de toetsenriedels, maar blijft toch keurig bij de les. Prima nummer!
http://www.timehorizonmusic.com/
www.myspace.com/timehorizonmusic 

Everlasting Arms – The Mirror
Welkom in de wereld van Everlasting Arms! Ook op CPR deel 1 vonden we al een interessante track van deze ongrijpbare, maar boeiende ‘formatie’. Muzikaal gezien is ‘evarms’ een project van toetsenist ‘Eddie J.’ (echte naam Edward J. Jerlin). Qua inspiratie, leiding en richting was echter speelde tevens dominee James A. Martin een prominente rol. Helaas overleed deze laatste in 2008 op slechts 60-jarige leeftijd. Voor een buitenstaander moeten de o-zo-typische-kerkelijke hoesjes van de platen van de groep, alsmede de soloprojecten van Eddie J. hilarisch christelijk-knullig zijn. Maar geloof me, de muziek is van hemelse schoonheid, tot in perfectie uitgewerkt en voorbeeldig geproduceerd. De statigheid en het verlangen Jezus Christus groot te maken komt bij Everlasting Arms alles behalve gekunsteld over, en omdat ik hou van mensen met een krachtige overtuiging, hou ik ook van de spirit van deze groep. The Mirror, een ruim tien minuten durende epos, met Romeinen 16:20 als basis, is een meer dan waardige afsluiter van deze derde christelijke prog-sampler
http://www.evarms.com/
www.myspace.com/evarms

CPR deel 3 kostte mij meer tijd om te doorgronden dan deel 1 en 2. Uiteindelijk vind ik het de minste van de 3, maar het scheelt maar een haartje. Opnieuw bewijst deze sampler dat christenen en symfonische rock hand in hand gaan. Laten we daarom deze recensie opdragen aan dominee James A. Martin, op-en-top christen, maar check de prachtige litho op de achtergrond van deze foto:

Markwin Meeuws