Crayon PhaseAlbum

Crayon Phase is een band uit het Duitse Ruhrgebied. Deze heren maken neo-prog met een hardrock randje en hun muziek is vergelijkbaar met Sylvan, The Aurora Project en het latere Arena. Ik mocht hun tweede album “Two Hundred Pages” in 2019 recenseren. Ik vond dat best een aardige plaat, maar ook wel zwaar en vol met 75 minuten muziek. Gelukkig trappen onze Oosterburen nu niet in de val om zoveel mogelijk muziek op een schijfje te zetten. Ook is “Synthetic Mind” geen conceptalbum. Wel laat Crayon Phase zich inspireren door wat nu, anno 2025, actueel is: polarisatie, de gevaren van technologie als AI en politieke spanningen.

Het album begint met het energieke World of Chaos. Stel dat Evergrey een neo-progband was geworden, zo klinkt het ongeveer. Raphael Gazal zingt theatraal. De coupletten klinken toegankelijk, het refrein herkenbaar en met name de toetsen zorgen voor de symfonische omlijsting. Mission is wat progressiever in de Sylvan-stijl, stevig en toegankelijk. To The Stars begint rustig met akoestische gitaar en ambient toetsenspel. Daarna wordt het gaspedaal weer wat ingedrukt. Wat verder opvalt is het mooie duel tussen de gitaren van Wolfgang Bähr en de toetsen van Frank Wendel. Dit nummer biedt meer variatie en bevalt mij daardoor ook meer.

Met Deep Divide en The Synthetic Mind tapt Crayon Phase uit hetzelfde vaatje als bij de eerste drie nummers. En daar zit wat mij betreft ook het pijnpunt: ik heb dergelijke muziek veel vaker gehoord en ook vaker beter. De nummers lijken ook erg op elkaar, met name qua structuur. Met het langere Insurrection (elf minuten) besluit Crayon Phase dit album. Ook in dit nummer zetten de Duitsers de voet vol op het gaspedaal, maar door meer afwisseling en de moderne toetsen is dit wel een van de betere songs op “Synthetic Mind”. Het is zonder twijfel het meest progressieve nummer. Eigenlijk is de finale het hoogtepunt van het album, met een sterke melodie en koorzang. Overtuigend gedaan.

Kortom, Crayon Phase maakt best aardige muziek, maar ik vind het te weinig een eigen smoel hebben. De muziek is toegankelijk, maar beklijft niet echt (tenminste niet bij mij). Ondanks alle goede bedoelingen, er zijn gewoon veel betere platen gemaakt in deze stijl muziek. Ik kan er weinig anders van maken.