Cryptic VisionAlbum

De band Cryptic Vision komt uit het Amerikaanse Florida. Een heerlijke zonovergoten plek, al heb ik zo mijn twijfels over de geneugten ervan want ik schrijf deze recensie na een vermoeiende hittegolf. Maar om de lijn door te trekken, deze band heeft passie en warmte. Een mixdrankje met een flinke scheut Kansas (naar mijn smaak liggen die invloeden er wel eens te dik boven op). Een fractie Yes hoor ik terug. Een dosis Spocks Beard en ook christelijke proggers Salem Hill nog maar even aangehaald.

Misschien lijkt het wat vroeg voor een live cd , want er is slechts één studio-cd in elkaar gefabriekt, maar de groep, eigenwijs als ze is, kwijt zich in deze bijzonder goed van zijn taak. In Plant hebben ze een meer dan redelijke zanger (zeker voor progbegrippen) en als er samenzang klinkt mag de vergelijking met Yes gemaakt worden. De man klinkt trouwens als twee druppels water op John Miles (o.a. Alan Parsons). Ook de andere leden van de band laten horen dat ze hun apparatuur weten te bedienen op het RoSfestival (Rites of Spring) in Phoenixville.

Natuurlijk klinkt het live allemaal wat harder en rauwer dan op het studioalbum “Moments Of Clarity“, maar liefhebbers van bijvoorbeeld de jaren tachtig Kansas kunnen hun hart ophalen. Ook wordt er gevist uit de hardrockvijver. De invloeden laten de mannen (ook) de revue passeren in de medley The Progledy, een fenomeen waaraan Dream Theater zich ook regelmatig schuldig aan maakt. De van die groep bekende Erotomania trekt voorbij. Knap gedaan hoor, maar ik ben wel zo’n zeikerd dat ik liever het origineel tot me neem, zeker voor nummers als Song For America (Kansas) en Karn Evil 9 (E.L.P.).

In A World is een (nieuw) nummer dat zowel in de live -uitvoering als in demovorm te consumeren valt. Het kent een bombastische uitspatting en een drumbasis die we ook kennen van wederom die band met hoofdletter K. Daar overheen gespeeld een gitaarthemaatje waarvan ik denk ‘waar heb ik dat toch eerder gehoord?’ In deze compositie zitten de elementen die het zo leuk maken om naar deze muziek te luisteren. Lange instrumentale stukken, harde passages en plechtige gedeelten (het zoet na het zout zeg maar). De gedreven en goed onderlegde muzikanten maken het zelfs tot een feestje, hetgeen de zeer Mexicaans klinkende keyboardsolo en dito gitaaruiting nog eens dubbel onderstreept. Heerlijk is de tempoversnelling na 12 minuten. Wel moet ik hier en daar constateren dat het op zich lage stemgeluid van Plant hier wat eentonig aandoet, terwijl als hij iets hoger zingt, in Ascension bijvoorbeeld, dat meer zoden aan mijn dijk zet. Genoemd nummer is voortkabbelend, staat niet bol van de instrumentale hoogstandjes, maar blijft wel constant in je hoofd rondspoken. De volgende track is een keyboardsolo van John Zahner die lekker mysterieus is en die je keer op keer verleidt als de pianoklanken (te kort) om je heen zweven. Shock Value gooit het over een andere boeg. Zahner schudt wat rare Tomita-achtige riedels uit zijn magische doos, dan mag de gitaar van Tim Keese zich opdringen en dat geeft een pittig rocksmaakje in de mond. Voor mij geven echter de epics Introspective en Contemplation het meeste luisterplezier omdat ze mij de meeste stemmingswisselingen brengen.

Een band met een zonnige toekomst, lijkt me. Vooral als men eenmaal de eigen identiteit vastgelegd hebben. Daarvoor zullen ze hun invloeden meer moeten loslaten of deze in een zodanige vorm gieten dat de band zichzelf in staat stelt zijn grenzen te verleggen. We zullen afwachten of ze zonder progpapa en progmama hun weg weten te vinden. Dit album is in elk geval prettig luisterbaar.

Ton Veldhuis