Crystal PalaceAlbum

Het Duitse Crystal Palace viert volgend jaar zijn 25-jarig artiestenjubileum en komt nu met het achtste album “Scattered Shards”, dat zoveel betekent als ‘Verspreide Scherven’. In een poging om wat geheimzinnige spanning te creëren, wordt de metafoor gebruikt van een kistje waar de scherven in verzameld zijn en er al een lange tijd in liggen. Er zijn scherven die betrekking hebben op Angst, Dromen, Voornemens, Verlies en Hoop. Voorwaar een breed spectrum, waarmee eigenlijk ook dit album wordt getypeerd, want de heren kunnen putten uit een breed scala van stijlen.

Collega Alex Driessen had bij de bespreking van het vorige album, “Dawn of Eternity”, de nodige Pink Floyd verwijzingen, dus het zal geen toeval zijn geweest dat het schijfje op mijn bureau belandde. Bij dit album moet ik echter soms meer denken aan RWPL, Porcupine Tree of heel specifiek Lee Abraham (Scattered Shards, The Logic Of Fear). Hoewel de band breed georiënteerd is, zijn dit voor mij de namen die toch boven komen drijven.

Praktisch komt het erop neer dat de luisteraar zich geen moment hoeft te vervelen en groeien de tracks bij meerdere luisterbeurten. Wel heeft de veelzijdigheid soms het nadeel dat je tracks tegenkomt die nou niet bepaald aanspreken. Bij mij was dat bijvoorbeeld het geval bij Collateral, dat bij met name tegen het einde van de track voor sommigen wat nerveus zal werken.

Samenvattend kan worden gesteld dat Crystal Palace met “Scattered Shards” een prima album aflevert met als kroonjuweel het blokje met Inside The Box/Scattered Shards, dat rustig begint, melodieus klinkt met een klassiek aandoend klarinetgedeelte, met na 3 1/2 minuut een mooie instrumentale wending die vervolgens naadloos overgaat in de titeltrack die eindigt in een gitaar-eruptie die aan Lee Abraham doet denken.

Clemens Leunisse