De eerste keer dat ik naar System Of Events luisterde, vond ik het een leuk album, de tweede keer vond ik het beter, de derde keer viel het mij tegen, de vijfde keer vond ik het toch wel weer aardig, de zesde keer vond ik het goed, de zevende keer snapte ik niet waarom ik het goed vond, de achtste keer vond ik het slecht en de negende keer vond ik het weer goed. Crystal Palace heeft me nogal in verwarring gebracht. Het album heeft een nogal onvoorspelbare uitwerking. Mogelijk zullen luisteraars die een grotere liefhebber zijn van metal-prog het meer waarderen.
Het beste van dit album is de zang van Jens Uwe Strutz. Altijd sterk, vol emotie, krachtig wanneer het krachtig moet zijn, ingetogen als het ingetogen moet zijn. De zang compenseert regelmatig de muzikaal wat slechtere passages. Om “The System Of Events” te kunnen waarderen moet je zeker van een donker geluid houden.
In de eerste nummers zitten nogal wat herhalingen in akkoorden die continue doorgaan, waardoor het album de neiging heeft saai te worden. Een extreem voorbeeld hiervan is een veel te lang epic in de tweede helft van Beautiful Nightmare waar omstreeks 4:38 een akkoord op de toetsen wordt ingezet dat in het begin zeker leuk is, maar vijf minuten later hoor je het nog steeds. En dan weet je het zo langzamerhand wel. Het nummer had veel korter gekund. Dat is jammer want dan zou het een sterk nummer zijn.
Stunned By The Silence samen met The System Of Events zijn de mooiste nummers van het album. De nummers bieden de meeste afwisseling, meer prog dan metal. Op het titelnummer The System Of Events wordt zelfs de zang overgenomen door een koortje. Als ik het album met de moeite waard zou moeten waarderen dan is het door deze twee nummers die samen bijna twinten minuten in beslag nemen. Als eindconclusie zou ik dit album daarom willen waarderen als van gemiddeld niveau.
Peter van der Schelde