Cyan

For King And Country 2021

Info
Uitgekomen in: 2021
Land van herkomst:  Verenigd Koninkrijk
Label:  Tigermoth Records
Website: https://tigermothtales.bandcamp.com/album/cyan-for-king-and-country
Tracklist
The Sorceror (15:09)
Call Me (5:24)
I Defy The Sun (5:24)
Don't Turn Away (7:41)
Snowbound (6:19)
Man Amongst Men (11:43)
Nightflight (7:43)
For King And Country (7:23)
Pete Jones: zang
Luke Machin: gitaar
Dan Nelson: basgitaar
Robert Reed: toetsen

Met medewerking van:
Angharad Brinn: zang
Tim Robinson: drums
For King and Country 2021 (2021)
The Creeping Vine (1999)
Pictures From The Other Side (1994)
For King and Country (1993)

We schrijven 1993. De dan nog onbekende Robert Reed schrijft al jaren songs, die hijzelf inspeelt en opneemt. Het Nederlandse label SI Music geeft hem de kans om acht nummers op te nemen. Onder de naam Cyan wordt “For King and Country” uitgebracht.

Het betreft typische Britse neo-prog, waar ‘het oude’ Genesis nooit heel ver weg is. Een jaar later verschijnt op hetzelfde label “Pictures From The Other Side”. Reed speelt nog steeds alles in, maar de zang neemt Nigel Voyle voor zijn rekening. Ook horen we Christina Booth, de zangeres van Magenta, de band die Reed na Cyan formeerde. De muziek is beter geproduceerd, maar ik kan mij goed voorstellen dat veel symfoliefhebbers “Pictures” wat te toegankelijk vinden. In 1999 wordt met “The Creeping Vine” de laatste Cyan cd uitgebracht. Dit is in mijn ogen de meest volwassen en uitgebalanceerde plaat van de drie. Daarna wordt het stil rond Cyan. Robert Reed laat vooral van zich horen met Magenta en vele andere projecten.

Tot 2021. Cyan is terug met “For King And Country” in een gloednieuw jasje. Uiteraard bespeelt Reed de toetsen, maar nu is er, eindelijk zou ik bijna willen zeggen, sprake van een echte band. Met gitarist Luke Machin (Maschine, The Tangent) en bassist Dan Nelson (Godsticks, Magenta). En last but not least Pete Jones, bekend van zijn eigen band Tiger Moth Tales en Camel. Het is in de eerste plaats de zang van Pete Jones die de muziek een enorme boost geeft. Zijn geweldige warme stem past meer dan uitstekend bij de songs op “For King And Country”. En voor wie zijn werk kent, zal dat geen verrassing zijn. En ten tweede komt de muziek echt tot leven nu er sprake is van een echte band. De muziek klinkt veel organischer dan in 1993. Robert Reed kan zich nu etaleren als de uitstekende toetsenist die hij is. Machin zorgt voor sprankelend en lyrisch gitaarspel. Bovendien geeft zangeres Angharad Brinn nog extra cachet aan zes nummers. De samenzang met Jones is mooi en geeft een folky touch aan de muziek.

“For King And Country” begint zeer overtuigend met het prachtige The Sorcerer. Het nummer klokt nu over het kwartier, terwijl de oorspronkelijke versie zo’n elf minuten duurt. Cyan neemt letterlijk meer de tijd om de muziek uit te bouwen en dat komt de muziek ten goede. Overigens geldt dat voor alle nummers: ze duren (wat) langer en zijn beter uitgewerkt en uitgebalanceerd. Terug naar The Sorceror. Het nummer heeft een wat dreigend begin, maar al snel ontvouwt zich een sterke neo-prog song met mooie wendingen.




Daarna volgen twee toegankelijkere en kortere nummers met Call Me en I Defy The Sun. Vooral I Defy The Sun vind ik een erg aansprekend nummer. Heerlijke toegankelijke neo-prog, met een sterk refrein en een euforisch einde. Don’t Turn Away was het eerste nummer dat ik ooit van Cyan hoorde. Dit staat ook op de tweede sampler van SI Music. Na een lekker log bombastisch begin wordt gas terug genomen en ontspint zich een fijne song. Heel mooi is ook het nummer Man Against Man. Een wat rustig nummer, hier lijkt Cyan wat op Big Big Train (of eigenlijk andersom). En jongens, wat zingt Pete Jones weer geweldig op dit nummer. Hij tilt het echt tot grote hoogte.

Het titelnummer besluit deze plaat. Ik hoor de criticasters al mopperen: dit is veel te toegankelijk voor ‘echte symfo’. Het zal allemaal wel. Ik hoor vooral een fijn nummer. Ik gooi er nog maar een persoonlijke noot in. Ondanks mijn waardering voor Magenta, heb ik daar niet hetzelfde gevoel bij als Cyan. Misschien ligt dat er aan dat Cyan een bepaalde melancholie en/of sentimentele touch heeft die bijvoorbeeld ook Tiger Moth Tales zo kenmerkt.

Deze nieuwe versie is een uitstekende hernieuwde kennismaking met Cyan. De nummers staan na zo’n lange tijd nog steeds recht overeind. Sterker nog, ze klinken beter dan ooit. De redenen hiervoor heb ik reeds benoemd. Uiteraard koester ik de cd’s uit de jaren ’90, dat zijn inmiddels collectors items. Het mooie is dat Cyan ook nieuwe muziek gaat uitbrengen. Het spreekt vanzelf dat ik daar heel benieuwd naar ben. Ik zou zeggen: ben je een liefhebber van neo-prog? Waar de referenties naar het oude Genesis nooit ver weg zijn? Houd je van die typische Britse pastorale sfeer? Vind je ‘toegankelijkheid’ in de prog ook geen vies woord? Houd je van mooi gemaakte sfeervolle prog? Dan zit je met Cyan helemaal gebakken. Veel plezier met “For King And Country”.

Send this to a friend