CynthesisAlbum

Hoewel ik met al het werk van de gebroeders Jasun en Troy Tipton erg goed uit de voeten kan, maakt mijn hart een sprongetje wanneer ik kennis neem van de hernieuwde samenwerking met zanger Erik Rosvold. Onder de noemer ‘Zero Hour’ waren zij immers verantwoordelijk voor het alom erkende meesterwerk “The Towers Of Avarice”. In de huidige samenstelling ontbreekt ten opzichte van de originele line up weliswaar drummer Mike Guy, maar achter de kit vinden we een uiterst capabele vervanger in de persoon van Sean Flanegan (Enchant). Om het feest compleet te maken is ook Zero Hour producer Dino Alden van de partij, dus over de sound op “DeEvolution” maak ik me geen zorgen.

Nu beleef je artistiek gezien meestal maar een keer je echte hoogtepunt en met “The Towers Of Avarice” reikt deze piek tot mijlenver de hemel in. Alle hoop en vertrouwen ten spijt kan “DeEvolution” dus eigenlijk alleen maar teleurstellen? Niet als de eerste tonen mijn trommelvliezen bereiken. De intieme en sfeervolle opener The Man Without Skin is namelijk een serieuze voltreffer met uitstekend (bas)gitaarspel, lekker vol drumwerk en de warme strot van Erik Rosvold. Hier wordt ook het concept uit de doeken gedaan; het betreft een fictief verhaal over uitbuiting en onderdrukking door middel van manipulatie (wat als gegeven helaas verre van fictief is natuurlijk).

Het feest is compleet wanneer indrukwekkende riffs zich aandienen op Incision. Dikke lagen kippenvel vormen zich als ik voor het eerst in negen jaar weer mag genieten van (toch wel) Zero Hour in de ultieme samenstelling. Luister ook weer naar die heerlijk pulserende basgitaar, de fantastische zang en de mokerslagen van Flanegan die voor dit album een treffende vervanger blijkt voor Mike Guy. Na dit uitstekende begin pakt men trefzeker door met het meer sferische Divided Day dat zich kenmerkt door de afwisseling van redelijk makkelijk in het gehoor liggende thema’s en uiterst frivole erupties op (bas)gitaar die maar weer eens de zeldzame techniek van de gebroeders Tipton onderstrepen.

Shallow World is met uitsluitend zang en toetsen mooi ingetogen maar wellicht wat saai. Zeker als het vrijwel ongemerkt overgaat in Profits Of Disaster dat pas in de laatste twee minuten weer echt van zich doet spreken op een inmiddels wel wat overbekende manier. Tot mijn opluchting doet vervolgens een soort van funky geweld op The Edifice Grin een succesvolle gooi naar de macht en trekt de aandacht er weer volledig bij. Wederom een zeer geslaagde compositie. Met de surrealistische klanken van Twilight kan ik persoonlijk niet zoveel. Gevolgd door de weinig verheffende eerste vier minuten van het afsluitende A Song Of Unrest doemt het spook van de nachtkaars op. Een beeld dat zich ietwat laat nuanceren door een korte opleving maar het slot van en eindoordeel over deze cd niet helemaal kan redden. “DeEvolution” kent enkele ijzersterke songs waar de liefhebber zich vetrouwd aan kan laven en toont bij tijd en wijle zowaar een prijzenswaardig gevoelige kant waar het duo Tipton toch niet echt om bekend staat. Maar als geheel heeft het zeker niet de impact van “The Towers Of Avarice” of “Specs Of Pictures Burned Beyond” om nog maar eens wat te noemen. Aangezien Jasun Tipton zo’n drie jaar heeft gewerkt aan “DeEvolution” is de uiteindelijke oogst daarmee relatief bezien toch wat mager. Volgende keer nog beter?

Govert Krul