CynthesisAlbum

Ik ken het eerste album van dit gezelschap niet, maar voormalig Progwereld collega Govert Krul was redelijk positief in zijn recensie van “Deevolution”, hoewel de totaalsom van het album in de ogen van Govert toch wat tegen viel. Na gedegen speurwerk op You-tube naar fragmenten van het eerste album, kom ik tot de conclusie dat dit album “Reevolution” in opbouw niet bijzonder afwijkt van het tweede album van het Amerikaanse kwartet. En hoewel Govert nog tamelijk gecharmeerd was het debuut, moet ik zelf substantieel meer moeite doen om door de muziek van deel twee heen te worstelen..

Het is ook logisch dat de lijn van het vorige album wordt doorgezet, want het is tenslotte een deel van een concept-trilogie hetgeen de band uitbrengt. Het futuristische en sience fiction verhaal van deel één wordt doorgetrokken naar dit tweede deel. Een Sjamaan (Indiaanse priester) wordt uitgezonden om slaven te zoeken en komt uit bij een stam van waaruit hij afkomstig is. Hij besluit de slaven vrij te kopen in plaats van gevangen te zetten. Songwriter en mastermind achter de band Jasun Tipton heeft dit keer ook de productie naar zich toegetrokken om nog meer een stempel te drukken op het geheel. Het spacy en soms ambiente geluid komt vooral tot uiting in uitgesponnen en ingetogen songs als The Noble Lie en de laatste track Release The Deity. Deze omschrijving is weldoordacht en analytisch genomen, want ik zou het ook dodelijk saai kunnen noemen en dat geldt dan vooral voor de eerst genoemde track. Slotstuk van het album, Release The Deity, heeft  in elk geval nog een spannende tweede helft, want binnen de eerst vijf minuten gebeuren ook hier geen noemenswaardige dingen. Verder is de muziek wat mij betreft moeilijk in te delen, want de roots van de bandleden liggen in de metal, hoewel dat nergens echt overtuigd doorschemert in de muziek op dit album. Na veelvuldig draaien moet ik zeggen dat The Grand Facade wat meer gaat groeien, aangezien vooral de gitaarpartijen van Jasun Tipton mij intrigeren. Tipton’s gitaren zijn in dit nummer divers en afwisselend, van flinke slagpartijen tot aan ingetogen solo’s. Toch blijft een optimale climax in het nummer achterwege, waardoor het niet memorabel genoeg is. Af en toe zijn er (vooral psychedelische) invloeden merkbaar van het project Abnormal Thought Patterns, dat de gebroeders Tipton een paar jaar geleden hebben opgepakt. Ook ligt logischerwijs de link met Zero Hour op de loer.

Een sterk punt van Cynthesis is wat mij betreft zanger Erik Rosvold. Met zijn hier en daar afwijkende keuzes in de zanglijnen maakt hij het gehele pakket soms wat spannender. Af en toe krijg ik zelfs het idee dat de muziek ook rondom zijn zang wordt gevormd, dat het in elk geval als belangrijke basis wordt gezien. Rosvold zoekt regelmatig de uithoeken van zijn bereik op en doet dit dan ook met verve. The Grand Facade is wat mij betreft ook een hoogtepunt voor Rosvold op dit album, waar hij een belangrijk onderdeel van het nummer is.

Aan het einde kan ik een vrij duidelijke conclusie trekken. De muziek van Cynthesis verveelt ondanks meerdere draaibeurten mij net even te vaak, hoewel zanger Rosvold met zijn zang een interessante draai aan het totaalgeluid geeft. De muziek leunt wat mij betreft iets teveel op repeterende melodieën, heeft af en toe te veel misplaatste psychedelische trekjes, maar is van tijd tot tijd ook sferisch te noemen. De band trapt in dezelfde valkuil als op het debuut: de gehele oogst is ondanks een paar goede nummers en fijne productie in mijn optiek te mager om gedenkwaardig in mijn platenkast te worden opgenomen. Ongetwijfeld zijn er ook voor deze muziek liefhebbers te vinden. Het zou zo maar kunnen dat er iets gaat leven na een luisterbeurt of dertig, maar dat geduld moet ik u schuldig blijven. Ik hoop dat het derde deel wat meer spanning brengt, maar zet bij voorbaat mijn twijfels bij die verwachting. Wij houden u op de hoogte.

Ruard Veltmaat
Bestel deze cd rechtsreeks bij Discorder