DaimonjiAlbum

Daimonji is een trio dat ontstond ter gelegenheid van een festivalletje voor geïmproviseerde muziek in een cafeetje in Tokyo. Twee van de stukken die daar gespeeld werden staan op deze cd. De drie mannen kunnen goed spelen, vooral drummer Tatsuya Yoshida is meesterlijk. Hij wordt dan ook “De Japanse Christian Vander” genoemd, al ben ik er niet zeker van dat dit een compliment is. Feit is, dat hij een powerdrummer is die ook in Dream Theater mee zou kunnen (ik ben er ook niet zeker van of dát een compliment is, trouwens).

Bij zijn geweld vallen zijn medespelers een beetje in het niet. Bassist Mitsuru Nasuno is in de mix sowieso niet goed te horen en toetsenist Hoppy Kamiyama lijkt niet bijster geïnspireerd te raken van het getrommel. Zijn partijen beperken zich tot wat atonaal gerommel en het uitproberen van alle filterknoppen van zijn synthesizers.

Helaas doet men ook aan vocale improvisatie, met onvaste stem en in het Japans. Dat is op zijn zachtst gezegd nogal raar. Het doet denken aan de stemexperimenten van jazz-zangers Meredith Monk, maar ook aan de Wolga Kozakken. Het zal wel grappig bedoeld zijn (mijn Japans is niet meer wat het geweest is), maar het helpt de luisteraar niet bij zijn acceptatie van deze muziek.
Neem bijvoorbeeld Mongo Iian Bandits; terwijl de drummer en bassist een soort Hawkwind ritme spelen en de toetsenist op een Fender Rhodes de Zawinul uithangt, zit één van de drie er heel hoog “hiep hiep” doorheen te zingen. Bizar.

Ik heb de plaat voor deze warme woorden wel vier keer beluisterd en zit dan ook met een ronkende koppijn achter mijn laptop. Je kunt in elk geval zeggen dat hier de grenzen van een paar muziekgenres worden opgerekt (om maar te zwijgen van mijn geduld), maar ondanks de titel van de plaat heeft het met prog niets te maken.

Erik Groeneweg