Daniel JAlbum

Kruiwagens zijn een uitermate handig hulpmiddel bij met name zware werkzaamheden in de tuin. Er is echter ook een andere soort kruiwagen, een figuurlijke. Het progwereldje is klein en ons kent ons. Nu is het echter onmogelijk om iedereen te vriend te houden, maar in dat geval wil voldoende geld ook wonderen doen. De uit Israël afkomstige Daniel Jakubovic heeft een kruiwagen van formaat gevonden om hem een duwtje in de juiste richting te geven, namelijk de toetsenist van Dream Theater, Jordan Rudess. Rudess is dermate onder de indruk van de capaciteiten van Daniel J, zoals Jakubovic zich noemt, dat hij Daniel de slaggitaarpartijen laat spelen op zijn soloalbum, “Rhythm Of Time”. De vraag is echter of Daniel J de kruiwagen van Rudess nodig heeft. Misschien haalt hij de eindstreep ook wel op basis van zijn eigen talent. Om daarover een oordeel te kunnen vormen, heb ik “Losing Time” de afgelopen tijd flink wat rondjes laten draaien in mijn cd-speler.Black start de cd op overtuigende wijze en Daniel heeft goed geluisterd naar de hedendaagse metalbands, zoals die via MTV of TMF aan ons voorbij trekken. Dit nummer zal met name de jeugd aanspreken en zou een goede singlekeuze zijn, ware het niet dat het nummer bijna zeven minuten duurt. Dat is in de hedendaagse maatschappij, waar alles vlug-vlug moet niet echt een voordeel. Snelheid in de gitaarsolo’s is Daniel absoluut niet vreemd en daar loopt hij zich, met name in dit nummer, voorbij. Zware gitaarpartijen beginnen Theories In Her Head. Als zanger weet Daniel me niet helemaal te overtuigen. In dit nummer spuwt hij de woorden uit. Ook muzikaal lijkt het van de hak op de tak te springen. Niets is echter minder waar, maar het vereist wel verscheidene luisterbeurten om het geheel op waarde te kunnen schatten.

End Of Summer behoort samen met opener Black en het afsluitende Rush tot de lange nummers van de cd. In deze langere nummers is de opbouw rustiger. Je krijgt dezelfde hoeveelheid informatie te verwerken. Echter deze keer in een nummer waarvan de speelduur bijna twee keer zo lang is dan de overige nummers op het album. Dit is het eerste nummer waarin Jordan Rudess de toetsen beroert en deze virtuoos laat in zijn solo schitterende waaiers van klanken horen. Daniel laat in de gitaarsolo’s horen dat John Petrucci (Dream Theater) er een concurrent heeft bij gekregen. Het opvolgende Losing Time laat een ingetogen Daniel J horen. Ook in Insane hoor je dat de man zich wel degelijk kan beheersen. Het nummer doet ‘balladesque’ aan, maar de zware korte gitaarpartijen geven het geheel toch een vreemde lading.

Staccato riffs en dito drumspel beginnen Xited. Echt opgewonden werd ik er niet van, wel hyper. Een opgejaagd gevoel dat met name wordt veroorzaakt door de drumpartijen van Euginio Ventimiglia. Het akoestische All The Same For You betekent dat de luisteraar kan bijkomen van het gebodene. Op dit nummer speelt zijn vader, Jaroslav, een zwoele saxofoonsolo.

Met The Best gaat Daniel J in een lekker mid-tempo verder. Een lekker rocknummer, niets meer en niets minder. Beduidend progressiever is Save Me, met name het gitaarwerk is zeer enerverend en bevat een aantal onverwachte wendingen. In het akoestische Innocence hoor je de beperkingen van Daniel als zanger goed. Hij klinkt dan vrij vlak, bijna emotieloos. De hiphop-achtige basis van Replaced werkt goed en het geheel swingt de pan uit om vervolgens weer om te slaan in één van de moeilijkere gedeelten van het album. Volgens het boekje zou Jakubovic sr. in Innocence een solo spelen, maar in Replaced doet hij zelfs een poging om Hans Dulfer naar de kroon te steken met zijn vrije jazzsolo.

Bijna lamlendig sleept Out Of Reach zich voort. Weg ermee! Het afsluitende en tien minuten durende Rush moet de nare smaak van het voorgaande nummer wegspoelen. In eerste instantie lijkt dat niet te lukken, omdat dit nummer ook voortkabbelt. Daniel heeft echter wel de hulp nodig van Rudess die met zijn spel de boel behoorlijk weet op te krikken, waaraan hij zich vervolgens weet op te trekken.

“Losing Time” is een modern klinkend rockalbum met enkele progressieve trekjes van een jonge multi-instrumentalist/zanger die het misschien zonder kruiwagen ook wel redt, mits hij iets meer structuur in zijn composities weet aan te brengen. De weg was dan echter zonder twijfel langer geweest.

Rob van Oosten