Het wereldje van de progressieve rock met zijn fans, bands en labels is soms een wat gesloten biotoop en het had ons dan ook zomaar kunnen overkomen dat dit album, “You Belong There”, hier zijn weg naar het zonlicht niet had gevonden.
In de bredere grasduinen van de hedendaagse (digitale) muziekliefhebbers cultuur scoort deze progressieve folk release echter hoge ogen. Zo getuige ook de recensie van ‘the internet’s most busy music Nerd’, Anthony Fantano. Daniel Rossen stuitte op internationale erkenning als songwriter en multi-instrumentalist van de artistieke indie folk formatie Grizzly Bear. Hun album uit 2006, “Yellow House”, was al een soort vroege uitspatting van creativiteit; een album vol complexe psychedelisch folk en filmische passages.
In een interview met Stereogum geeft Daniel Rossen aan dat hij steeds meer afstand begon te ervaren van muzikale carrière; hij verhuisde uit de stad, trouwde en kreeg een kind. Hij verlangde naar nieuwe muziek waarin zijn huidige gevoelens tot uiting kwamen. Daarnaast wilde hij weer meer doen met zijn eerdere interesses; klassieke muziek en jazz. Hij wilde weer op zoek naar de ware ambacht. “That was a big interest for me: How can you do a record that’s like soul through craft”, aldus Daniel Rossen.
“You Belong There” is – als het niets anders zou mogen zijn – dan ook pure ambacht. Het album luistert weg alsof je zit te kijken naar een romantisch schilderij van een oude slag op zee. Zijn spel op de klassieke gitaar valt op, wat een warme nostalgische tonen! Maar de muziek is ook complex, bijna een beetje zoals op “Mice and Rats in the Loft” van Jan Dukes de Grey. Rossen speelt prachtig met harmonie en de dissonantie van twintigste eeuwse klassieke muziek. Zijn repertoire van warme blaasinstrumenten geeft de plaat een vleugje kamermuziek á la Ciccada mee.
De strijkers maken de plaat vol en weldadig, nostalgisch ook. Symfonisch in de klassieke zin, want er is nauwelijks een elektronisch geluid op de plaat te horen. De stem van Rossen heeft een warme, breekbare kwaliteit. Wel moest ik even wennen aan het gegeven dat het zo’n typische indiepop stem is. Alles bij elkaar zou ik het folky kamermuziek noemen met een vleugje pop – al is het daar sferisch eigenlijk te donker, dissonant en avontuurlijk voor.
Nog even over die arrangementen; op het slagwerk na is hier álles door Rossen zelf bedacht en ingespeeld. Dat moet je toevallig ergens gelezen hebben, want het klinkt allemaal zodanig organisch en levendig, dat je het nooit had verwacht. De opname is ook bijzonder goed; ruimtelijk, warm en uitnodigend, bijna als een perfecte live opname.
Met “You Belong There” kwalificeert Daniel Rossen zich voor een plekje in eindejaarslijstjes van de liefhebbers van het progressieve genre. De professionaliteit van deze plaat is onfeilbaar en de tentoongestelde muzikale fantasie een verademing. De vinyl persing klinkt overigens ook prima. Zoals in het begin van deze recensie al duidelijk werd is er bredere interesse voor deze nieuwe muzikale inslag van Rossen, dus wie weet wat voor moois hij nog uit de hoge hoed gaat toveren.
CD:
Vinyl: