Darling

D2R

Info
Uitgekomen in: 2003
Label: Drums Productions
Website: http://haldarling.com/
Tracklist
Clown On Fire (4:52)
Black Rhyme (4:51)
Prom Vomit (2:39)
Where Seraphs Despair (3:34)
Rope Of Sand (1:53)
Aggressive Biological Behaviour (6:29)
An Unsettled Score (2:52)
Run (6:32)
Dog Dreams (2:50)
A Breach Of Species One Through Five (0:44)
Mr. Smith Shows The Children How To Smoke A Cigarette (4:43)
Asunder (6:59)
Hal Darling: drums, percussie, toetsen

Met medewerking van:
Athan Gaillis: blaasinstrumenten, midi horns
Uri Gatton: gitaren
D2R (2003)
Darling (1996)

Darling is geen band, maar het werk van Hal Darling, drummer en toetsenist uit Nebraska. “D2R” dat betekent óf Darling Second Recording óf Detour is zijn tweede cd vol enigszins gedateerde, maar intelligente synthesizermuziek.Darling heeft niet alleen de neiging, maar ook het talent om buitenissige, geestige, filmische muziek te maken die tegen RIO, Gentle Giant en jazzrock aanschurkt. Frank Zappa zou het hem in zijn hoogtijdagen niet verbeteren. Toch is de muziek van Zappa prettiger, omdat Frank Zappa de voorkeur gaf aan echte, door mensen bespeelde instrumenten in plaats van deze computermuziek en omdat hij ook aandacht had voor mooie “gewone” liedjes. Hal Darling gaat maar door. Hij neemt maar zelden de tijd om even op adem te komen. Dat geeft “D2R” een gejaagd gevoel.

Dat idee opgejaagd te worden door deze muziek wordt nog eens versterkt door het drumwerk. Darling is een erg goede drummer, hij drumt zich drie slagen in de rondte. Zonder enige twijfel is “D2R” een feestje voor slagwerkers, voor mij wordt het op den duur wat teveel van het goede. Het helpt ook niet dat zijn drumstel zo’n beetje het enige akoestische instrument op de plaat is. Alle andere instrumenten zijn of klinken elektronisch. Dat wreekt zich vooral bij de snaarinstrumenten en de blazers. Deze -voor dit soort symfonische “filmmuziek” toch- belangrijke instrumenten missen elke warmte, elk sentiment. Ze hebben dat schelle, scherpe randje van digitale synthesizers.

Hal Darling heeft heel knappe muziek bedacht en die ook best knap gespeeld, maar alles bij elkaar is het toch een hoop gedoe om niks. Er zit geen enkele memorabele melodie in, al hoor ik deze plaat honderd keer, dan kan ik nog geen enkel liedje meezingen. Darling schrijft in het boekje dat A Breach of Species One Through Five eigenlijk bedoeld was als een deuntje om in de studio synthesizergeluiden uit te proberen. Dat had wat mij betreft op de hele plaat kunnen slaan. Ik proef geen bloed, zweet en tranen op deze cd, ik hoor geen betrokkenheid, laat staan passie.

Erik Groeneweg

Send this to a friend