Darwin's PrideAlbum

 2003 moet een druk jaar geweest zijn voor Casual Silence-zanger Rob Laarhoven. Met zijn eigen band leverde hij het alom geprezen album “Once In A Blue Moon” af en nam hij deel aan het Medea-project van toetsenist Henry Meeuws (eveneens Casual Silence). Daarnaast heeft hij ook nog tijd gevonden om de demo-cd van Darwin’s Pride van zijn gloedvolle vocalen te voorzien.

Slechts drie nummers en een speelduur van ruim twintig minuten moet voldoende zijn om de potentie van deze band tot uitdrukking te laten komen. In het eerste en tevens kortste nummer, Illusions, blijkt al gelijk de klasse. Afwisselende progressieve rock met in dit nummer verwijzingen naar Casual Silence echter zonder de kenmerkende samenzang. De toetsenist strooit zijn riedeltjes lekker door de gitaarmuur en vult daarnaast de overgebleven stukjes in met sferisch toetsenwerk.

In Scared wordt de zang op bepaalde momenten vervormd. Verder wisselen rustige momenten zich af met heftige staccatogedeelten. Tel daarbij een geweldige en gevoelige gitaarsolo en de ingrediënten voor een klasse nummer zijn geboren.

Zelden zal een titel van een nummer zo op zijn plaats zijn geweest als Emotions. Werkelijk alle menselijke emoties worden in dit nummer voor het voetlicht gebracht. Van kalmte, berusting tot woede en verdriet. Dit alles gegoten in voortreffelijk en afwisselend nummer, waarbij de ene wending nog mooier en onverwachter is als de andere, zonder dat er sprake is van geknutsel.

Mijn gemoedstoestand mag duidelijk zijn na het beluisteren van deze cd: Ik wil meer! Met “State Of Mind” heeft Darwin’s Pride hun bestaansrecht in de Nederlandse progressieve rockwereld meer dan bewezen. Nu is het zaak een volledig album van dit niveau uit te brengen.

Rob van Oosten