Stuermer, DarylAlbum

Daryl Stuermer heeft al een behoorlijk omvangrijke discografie achter zijn naam staan. Helaas voor hem verkopen deze platen mondjesmaat. Daryl verdient het grote geld dan vooral als sessiemuzikant. Door een bepaalde megaster in zowel de symfo / prog alsmede de popwereld is Stuermer eigenlijk bij veel mensen wel bekend. Ik heb het natuurlijk over niemand minder dan Phil Collins! De eerste keer dat Stuermer om de hoek komt kijken is in het jaar 1978. Na het vertrek van super tokkelaar Steve Hackett wordt zijn openstaande vacature door Stuermer ingenomen. Tijdens alle live shows die volgen (met uitzondering van de “Calling All Stations”-toer maar wel weer tijdens de 2007 reünie tour!) staat hij de mannen ter zijde. De ene keer met behulp van zijn gitaar (zeg maar tijdens de Hackett stukken) en de andere keer mag hij de bas bespelen (als Rutherford het ‘nieuwere’ materiaal op gitaar ten gehore brengt). Naast het live werk bij Genesis is Daryl Stuermer ook gitarist bij het solo werk van Phil Collins, zowel live als in de studio. Sterker nog, Stuermer schrijft regelmatig mee met Collins. Het bekendste werkje wat de twee hebben afgeleverd is de grote hit Something Happened On The Way To Heaven welke op het mega-succesvolle album “…But Seriously” werd geperst. Ook was Stuermer verantwoordelijk voor de productie van het swingband album “A Hot Night In Paris” welke Collins in 1999 uitbracht.

Goed, nu dus zonder de hulp en inbreng van zijn steenrijke vriend. Stuermer heeft met “Go” een instrumentaal gitaar georiënteerde plaat uitgebracht. Denk nu niet gelijk dat de plaat vele overeenkomsten vertoont met de gitaaralbums zoals we die kennen van artiesten als: Steve Vai, Yngwie Malmsteen en Joe Satriani. Nee hoor, het geluid wat deze cd voorbrengt is vooral laid-back en niet één die tot doel heeft om zoveel mogelijk toonladders in een minuut te proppen. Je kan het beter vergelijken met artiesten als Peter Frampton en Al Di Meola. Met het overbekende geluid van symfo-dino Genesis heeft dit alles weinig van doen. Het solo-werk van Phil Collins komt al iets meer in de richting, al is enkel het slepende nummer Heavy Heart en Dream In Blue echt schatplichtig aan Mr. Nice Guy.

De band die Stuermer ondersteunt tijdens “Go” is er één die al menigmaal op solowerk van de goede man volspeelde. De bekendste van de band is zonder twijfel Leland Sklar. Als de naam je niet gelijk iets zegt dan is het uiterlijk van de man meestal wel goed voor de nodige herkenning. De baard die de man met zich mee draagt is er één waar een gemiddelde ZZ Top bandlid zich zeker niet voor zou schamen. Zijn bekendheid komt ook voort uit het feit dat Leland Sklar al sinds jaar en dag een gewaardeerd bandlid is van de nu toch al regelmatig genoemde zanger / drummer Phil Collins. De hoofdmoot op deze release is de rock kant van de fusion. Dat betekent dat de gitaar de hoofdrol speelt (duh!) op deze cd. De ene volle lick wordt opgevolgd door een vet aangezette solo zonder dat dit echt heavy wordt. Er zijn zelfs kleine invloeden van world music te vinden op deze plaat. Onder andere naar voren komend in het nummer dat luistert naar de exotische naam Masala Mantra. De titel refereert aan het lievelingskostje van Stuermer, chicken tikka masala. Het is voor Daryl blijkbaar niet moeilijk om zich door de dagelijkse dingen te inspireren tot een volwaardig nummer. Helaas is het bij dit soort instrumentale cd’s altijd maar de vraag of het geheel niet overkomt als één langlopend nummer en dat je op een gegeven moment echt niet meer weet of dat nummer nu al eerder voorbij is gekomen. Dit gevoel komt ook helaas bij deze schijf lichtjes naar voren, maar het gebodene is gelukkig wel van zulk niveau dat het toch nog de volle vijftig minuten enigszins kan blijven boeien.

Al met al is “Go”, overigens voorzien van een zeer fraaie hoes, een aardige schijf. Het spelplezier is duidelijk waarneembaar en met de kwaliteit van het album (inclusief de glasheldere productie) is ook niks mis. Typische muziek voor op de achtergrond, voor als je visite hebt of gezellig met vrienden van een goed bord chicken tikka masala aan het genieten bent. Als je geluk hebt schuift Daryl in hoogst eigen persoon nog wel even aan om een vorkje mee te prikken.

Eet smakelijk!

Sander Kok