Stuermer, Daryl
Rewired
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Unicorn
Website: http://www.darylstuermer.com/
Road Warrior (3:58)
Determined (4:41)
Deadline (3:36)
American Fields (3:14)
Morning Train (5:30)
Wherever You Are (3:55)
Highland Hip Hop (4:14)
Transatlantic (4:19)
The Least You Can Do (4:28)
Met medewerking van:
John Calarco: drums op Road Warrior, Wherever You Are, Transatlantic en The Least You Can Do
Brad Cole: toetsen op American Fields, Morning Train en Highland Hip Hop
Luis Conte: percussie op Road Warrior, Wherever You Are en Transatlantic
Eric Hervey: bas op Transatlantic
Kostia: toetsen op Road Warrior, Wherever You Are, Transatlantic en The Least You Can Do
Leland Skear: bas op Determined, Deadline, American Fields, Morning Train en Highland Hip Hop
Mark Torroll: drums op Yin Yang Boogie, Determined, Deadline, American Fields, Morning Train en Highland Hip Hop
Rewired [The Electric Collection] (2006)
The Nylon String Sampler (2005)
Retrofit (2004)
Sweetbottom Live (2003)
Waiting In The Wings (2001)
Another Side Of Genesis (2000)
Live And Learn (1998)
Steppin' Out (1988)
Je kent dat wel, van die sessiemuzikanten of ondersteunende live muzikanten die hun werk prima doen en plotseling het onzalige idee krijgen dat een solocarrière misschien ook wel een leuk idee is. De naam Michael Schenker heb ik in een soortgelijk verband al eens eerder aangehaald, maar het object van deze bespreking is een livespeler pur sang, namelijk de tourgitarist van post-Hackett Genesis en Phil Collins-solo: Daryl Stuermer.
Het euvel is bekend: een musicus kan technisch nog zo goed onderlegd zijn en zich aan nog zoveel verschillende stijlen kunnen aanpassen, het creëren van interessante composities, die niet alleen ter meerdere eer en glorie van ’s mans (vrouws? Maar meestal toch mans vrees ik…) showkunsten hun bestaansrecht hebben, is een heel ander verhaal.
Voor “Rewired – The Electric Collection” is een heel leger aan gastmuzikanten komen opdraven die alle instrumenten behalve de gitaar mogen bespelen. Niettemin is het jazzgitarist Stuermer zelf die het meest de show steelt. Nou ja, jazz, hier en daar lijkt het wel alsof Yngwie Malmsteen de voornaamste inspiratiebron is geweest; het zijn hooguit de wendingen in de achtergrondmelodie die nog wel eens wat jazzy aandoen. Zónder nadrukkelijk aanwezige gitarist hadden de basisnummers ook karaokeversies van de mindere jaren ’80 nummers van Toto of Foreigner kunnen zijn, nu valt het meeste in de “mama kijk mij eens een hoop noten in een minuut proppen”-categorie. Determined is het eerste nummer dat voor het eerst een klein beetje spanning in het leidende ritme bevat, maar lang duurt het niet voor het gepingel de aandacht weer van al het andere afleidt.
Gedurende de rest van de plaat wordt het er niet veel beter op. Het folky Highland Hip Hop heeft enige potentie totdat wederom dezelfde barokke jengelpartijen beginnen en het afsluitende The Least You Can Do had het niet slecht gedaan als soundtrack voor een Amerikaanse B-film anno 1990. Oppervlakkig bevat de plaat voldoende variatie in tempo en in toon, maar er beklijft uiteindelijk niets: de liedjes zijn stuk voor stuk zo zielloos dat ik regelmatig het gevoel krijg naar de extended versie van de Blik Op De Weg-tune te luisteren.
Kortom: een flauwe plaat vol met nietszeggende instrumentaaltjes en derhalve een release om snel te vergeten.
Casper Middelkamp
