DaturanaAlbum

´s Morgens vroeg zit ik in de trein naar mijn werk en ga eens lekker genieten van de nieuwe cd die ik binnen heb gekregen voor een recensie. Na de eerste tonen van het album dat ik heb aangezet, moet ik echter snel mijn Ipod controleren. Heb ik wel de goede band gekozen? Die apparaten van tegenwoordig en mijn dikke vingers… Ik heb zeker de Doors gekozen in plaats van Daturana. Maar het blijkt toch kloppen… Hebben we hier te maken met de re-incarnatie van The Doors?

Daturana is een psychedelische blues-rock band opgericht in het voorjaar van 2003 door gitarist Mehdi Ghanbar die in hun beginjaren als Datura-DoorFloydSound nummers van The Doors en Pink Floyd covert. Hun muziek broduurt voort op de muziek die deze grootse bands maakten eind jaren zestig. Je vraagt je wel eens af hoe een band uit lang vervlogen tijd nu geklonken zou hebben als deze nu nog bestaan zou hebben. Daturana verstaat deze kunst om op hun eigen wijze de psychedelische muziek van The Doors te vertolken en te verpakken in een modern jasje. Zelfs zanger Gunar Mützlitz doet me denken aan het specifieke stemgeluid van Jim Morrison. The Doors waren in de jaren zestig één van de meest toonaangevende bands voor de hippie en flowerpower cultuur. Met de zeer controversiële frontman Jim Morrison is deze band zeker opvallend voor hun tijd. Ik ben zeer benieuwd of de optredens van Daturana even controversieel zijn als die van The Doors.

Bij het titelnummer Crossroad Man is deze vergelijking het sterkst. De Hammondorgel bepaald in sterke mate dit nummer en wordt afgewisseld en overstemd door slepende en sferische gitaarsolo’s. De drums en bas houden, samen met de blues-rock stem van Mützlitz, de spanning en emotie lang vast. Het nummer Melody mist alleen de regen en de storm aan het begin van het nummer om vergeleken te kunnen worden met Riders On The Storm. Down The Street is het langste nummer van het album en heeft dan ook een prachtig middenstuk, waarin je helemaal weg kunt zweven op de rustige, maar opzwepende muziek, je geest helemaal openstellend voor deze psychedelische trip. De referentie naar het werk van Pink Floyd komt goed tot uiting in het instrumentale nummer Secrets Of Purple Sky. Het Gilmourachtige gitaarspel en de experimentele effecten doen terugdenken aan de vroegere jaren van deze band, dit nummer zou prachtig klinken in een entourage als de Pompeii Arena.

Deze Duitse band heeft met hun tweede album “Crossroad Mann“ een prachtig retroalbum neergezet, dat zeker voor de liefhebbers van psychedelische rock uit de jaren ’60 een aanbeveling is.

Mario van Os