David BowieAlbum

Bijzonder toch dit. Een album van David Bowie op ons aller ProgWereld. Velen zullen nu roepen dat het *** tijd werd dat deze veelzijdige vernieuwende artiest eindelijk eens een plaats kreeg op dit internet-medium dat dweept met progressieve muziek. Daar komt, in het kader van deze Krautrock special eindelijk verandering in. Dik verdiend natuurlijk voor Bowie. En voor deze recensent ook eens leuk om niet een halve recensie te moeten spenderen aan een compleet obscure artiest die gekend is door slechts 1.5 lezer (voor ze de recensie lezen natuurlijk).

Voor diegenen die iets minder bekend zijn met de carrière van David Bowie: “Low” geldt als het eerste album uit zijn befaamde Berlijn-trilogie. Drie albums die Bowie in Berlijn ging opnemen nadat hij met, het overigens ook uitstekende, “Station To Station” zijn vorige persona ‘The Thin White Duke’ ten grave heeft gedragen. Vooral de inbreng van Brian Eno zou in deze trilogie van een grote waarde blijken. Maar het is vooral heel erg duidelijk dat Bowie in Berlijn ook even goed is gaan rondluisteren wat er zoal gebeurde in de Duitse muziekscene. Gecombineerd met de ongeëvenaarde creativiteit van Bowie resulteerde dit in “Low”, “Heroes” en “Lodger”.

Van die drie albums is “Low” veruit het meest interessante voor onze special, samen met “Heroes” ook zeker het meest experimentele. De opener Speed of Life is meteen in huis vallen en tonen waar Bowie nu mee bezig is. Het is zeker niet te ver gezocht om hier invloeden van Neu! of Kraftwerk in te zoeken, niet meteen het nummer op deze plaat dat daar het verste in gaat maar als opener voel je wel meteen al dat er wat aan zit te komen. Overigens proef ik hier ook een gelijkenis met Iggy Pop’s “The Idiot” in. Niet toevallig in dezelfde periode gemaakt, en geproduced door Bowie. De heer Pop heeft overigens zelf ook een kleine rol op “Low”.

Natuurlijk is het meest in het oog springende nummer op de A-kant van deze plaat gewoon de single Sound And Vision. Veruit het meest catchy nummer op dit album en hetgeen waarschijnlijk het langst zal blijven hangen bij de meester luisteraars. Het is ook een uitstekende song, dat hoeft geen betoog. Iets minder relevant voor de krautrock special weliswaar, maar toch…

Natuurlijk wordt het pas écht interessant voor ons kraut-liefhebbers wanneer de we plaat omdraaien en kant B tot ons nemen. Hoewel… A New Career In A New Town kan ook wel tellen. Voor hen bekend met bands als Neu!, Tangerine Dream of het vroege Kraftwerk moeten echt niet veel moeite doen om te ontdekken waar Bowie de mosterd haalde. Hij overgiet deze mosterd echter wel met een eigen ‘Bowie-sausje’ waardoor je iets unieks krijgt. Of eigenlijk, de muziek wordt overgoten met een ‘Bowie-en-Eno-sausje’ want de rol van Brian Eno mag absoluut niet onderschat worden.

Vooral een nummer als Warszawa is hier een heel duidelijk voorbeeld van. De invloed van Brian Eno was nooit duidelijker dan op dit nummer. Vol van het typische geëxperimenteer van Eno met een Bowie-smaak erbij. Je hoort op dit nummer ook alleen maar Bowie en Eno aan het werk in een zeer intrigerend muziekstuk. Het spreekt ook bijna voor zich dat Bowie met dit nummer ook een inspiratie vormde voor het gebruik van elektronica in rock.

Door zich terug te trekken van zijn vorige werk, naar Berlijn te trekken, zich te laten inspireren door de Duitse Krautrock-scene én samen te werken met één van de meest innovatieve muzikanten, Brian Eno, is David Bowie er weer in geslaagd om een zeer creatief werk tot ons te brengen. Op die manier is Bowie op zich weer een inspiratie voor andere bands met de albums uit de ‘Berlijn-Trilogie’. En brengt hij de Krautrock-muziek tot bij een breder publiek.