DaymoonAlbum

Fred Nieuwesteeg begon zijn recensie van Daymoon’s debuutalbum “All Tomorrows“ met de vraag of dat album wel serieus genomen moet worden. Halverwege zijn relaas beantwoordt hij die vraag met de woorden ‘dat we te maken hebben met een zeer serieus debuut’. Op datzelfde moment lag de opvolger al klaar: “Fabric Of Space Divine”. Sterker nog, dat lag hij al in 2002. En dat plaatje kreeg uitgerekend ik in handen gedrukt…

Maar wat moet je met een uur muziek dat door de componist in kwestie steevast wordt aangeduid als regressieve rock? Ruim driekwart van wat heden ten dage wordt uitgebracht als ‘progressieve rock’ heeft immers het stempel wat Fred Lessing op de muziek van ‘zijn’ Daymoon drukt. Na een luisterbeurt dwong ik mij ertoe het album nog wat draaibeurten te gunnen. Vervolgens stelde ik mijzelf dezelfde vraag die Fred Nieuwesteeg stelde…

Het concept achter “Fabric Of Space Divine” is gebaseerd op de hypothetische veronderstelling dat evolutie in de verre toekomst kan worden voortgezet. Daarbij is Lessing geïnspireerd door de voor mij onbekende Britse auteur Steven Baxter. Het concept en het album bestaat uit drie delen: complexiteit, verklaringen en expansie. Daarbij komen thema’s aan de orde als chaos, niet-gerepliceerde evolutie, het heden, de digitale evolutie, onsterfelijkheid, eenwording en God. In het cd-boekje wordt dit – uitgesmeerd over twee pagina’s – allemaal uitgelegd. Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar ik kon er geen touw aan vastknopen.

Naast de inmiddels door mij beantwoordde vraag bleef ik achter met de nasmaak van een uur regressieve muziek. En dat is wederom een potpourri aan muzikale stijlen, variërend van experimenteel tot metal en Canterbury tot pop. En alles wat daar tussen zit. Van de veertien nummers, die in speelduur uiteenlopen van een tot maximaal negen minuten, konden mij er drie bekoren. Ten eerste Beyond Trinity. Een gestructureerd nummer waar naast een licht pastorale sfeer ook invloeden te horen zijn van The Moody Blues en Barclay James Harvest. Het in Arabisch gezongen Beyond Multiplicity met zijn invloeden van oriëntaalse muziek en ten slotte Twisting The Fabric. Een mix van Mike Oldfield en Ayreon voorzien van vocalen door Hugo Flores (Factory Of Dreams). Deze landgenoot van Lessing is een van de vele gastmuzikanten en dito vocalisten.

Ik ben je nog een antwoord schuldig op de eerder gestelde vraag. Het zal de lezer duidelijk zijn dat ik niet overloop van enthousiasme. Verre van dat. Echt serieus kan ik deze productie niet noemen. Maar laat je daardoor niet van de wijs brengen. Trek je eigen conclusie. Luisteren staat immers vrij. Uit goed geïnformeerde bronnen heb ik vernomen dat album nummer drie ook al klaar ligt. Ik ben blij dat ik gewaarschuwd ben.

Hans Ravensbergen