Deafening Opera

Let Silence Fall

Info
Uitgekomen in: 2018
Land van herkomst: Duitsland
Label: recordJET
Website: http://deafening-opera.de/
Tracklist
Prologue (1:23)
Deafening Overture (2:45)
Down The River (7:47)
Amber Light (6:23)
The Tempest (7:50)
Sweet Silence (7:45)
Sundown (8:29)
As Night And Day Collide (3:34)
Man And Machine (6:37)
At The Edge (7:19)
Plus Ultra (12:33)
Adrian Daleore (zang)
Christian Eckstein: basgitaar, achtergrondzang
Konrad Gonschorek (drums)
Moritz Kunkel: gitaren, achtergrondzang
Gérald Marie: toetsen, achtergrondzang
Thomas Moser: gitaren, gesproken woord

Met medewerking van:
Kaqtharina Kohdos: piano
Let Silence Fall (2018)
Blueprint (2013)
25000 Miles EP (2010)
Synesteria (2009)

Vijf jaar na voorganger “Blueprint” verschijnt dan eindelijk de opvolger “Let Silence Fall” van deze, uit München stammende band Deafening Opera. Na diverse luisterbeurten kan ik concluderen dat de heren die vijf jaar goed hebben benut om een gevarieerd conceptalbum in de beste melodieuze prog-metal traditie in elkaar te sleutelen.

Na een rustige, sfeervolle opening op piano worden we in de Deafening Overture getrakteerd op een fraai bombastisch staaltje neo-prog. Mooie afwisseling tussen leadgitaar (soms tweestemmig) en leadsynthesizer. Verfrissend vind ik daarbij het onvervalste rauwe gitaargeluid. Oké, over de kleur van het geluid en de zuiverheid valt nog te twisten, maar deze gitarist veroorzaakt tenminste met grote regelmaat kippenvel op mijn armen. Iets waarin menig overgeproduceerde gitarist van tegenwoordig zelden meer slaagt. Ook de gedurfde harmonische wendingen waarmee de thema’s plots in een andere toonsoort worden geplaatst zorgen voor extra muzikaal avontuur.

De eerste vocale track, Down The River, opent rustig en sfeervol om na ruim twee en een halve minuut plots uptempo verder te gaan. Door de typisch jaren zeventig invulling door ritmesectie en gitaren doet dit, in combinatie met de teksten, wel erg clichématig aan. Maar vooruit, het klinkt wel lekker. En bij 4:30 komt een heerlijke gitaarsolo bovendrijven, gevolgd door een proggy afsluiting met weer die gedurfde harmonische wending. De heren hebben goed begrepen dat deze truc altijd het gewenste effect heeft. De overige tracks herbergen eveneens veel van de hierboven genoemde ingrediënten, waarbij Amber Light abrupt wordt afgesloten met een klassiek in het Duits gezongen lied met pianobegeleiding door Katharina Kohdos. Sweet Silence wordt gekenmerkt door heavy funky staccato gitaarspel, terwijl Sundown enige Dream Theater en Led Zeppelin invloeden kent.
Erg fraai zijn de ballad As Night And Day Collide, met prachtige koortjes en het tevens overwegend rustige At The Edge. In het afsluitende Plus Ultra worden alle ingrediënten nogmaals tot een smakelijk geheel samengebracht als een soort Post Overture. So far, so good.

In zijn bespreking van “Blueprint” plaatste collega Hans Ravensbergen al de nodige vraagtekens bij de zangkwaliteiten van Adrian Daleore. Ik kan dat na beluistering van deze opvolger helaas alleen maar beamen. In de rustige nummers en passages klinkt zijn stem natuurlijk en past hij naadloos in het instrumentale geheel. Voorbeelden hiervan zijn met name het eerste deel van Down The River, As Night And Day Collide en At The Edge. Al hoor je ook in deze nummers dat hij niet geheel toonvast is. Op het moment dat het instrumentale kader heavier wordt en om een krachtige zangstem vraagt, moet Daleore forceren, waarbij hij zijn stem hinderlijk verdraait, maar bovenal vaak vals is. En juist bij die mooie harmonische wendingen zakt hij zangtechnisch volledig door het ijs.
Als recensent word je dan benieuwd hoe de band dit live opvangt en heb ik dus een aantal YouTube filmpjes met live-registraties bekeken uit 2016 en 2017. Het is werkelijk tenenkrommend wat je dan te horen krijgt. Niet alleen Daleore zingt voortdurend vals, maar bij de koortjes van As Night And Day Collide zingt de hele band vals. Werkelijk beschamend.
Ik hoop dat de organisatie van The Night Of The Prog een team van vocal coaches beschikbaar heeft gesteld, want op vrijdag 13 (een voorteken?) juli 2018, staat dit gezelschap om 14.00 uur op het mooie podium van de Loreley om dit prachtige festival te openen.

Math Lemmen

Send this to a friend